ล้วนเป็นไอ้สารเลวพวกนี้ที่ตบตาตนเอง
ไม่เพียงแต่ทำให้ตนเองสูญเสียเงินหนึ่งร้อยล้าน
แต่ยังทำให้คุณหนูตบหน้าตนเองหลายต่อหลายครั้งขนาดนั้น
ทำให้ตนเองกลายเป็นตัวตลกโดยสิ้นเชิง!
ถ้าหากบัญชีนี้ไม่ได้รับการกู้คืน
เช่นนั้นในอนาคตเธอจะทำอย่างไร?
เห็นสายตาที่ราวกับจะฆ่าคนของสวีโหย่วหรงแล้ว
ฟ่านเจี้ยนก็หดหัวด้วยความหวาดผวา
เขาเอาเงินหนึ่งร้อยล้านของสวีโหย่วหรงไป
ไม่เพียงแต่ทำงานไม่สำเร็จ
แต่กลับใช้กลอุบายกับเธอเล็กน้อย ค่อนข้างไร้คุณธรรมจริงๆ
"ไม่ทราบว่าประธานหนิงเข้ามาหาฉันที่นี่ มีธุระอะไรเหรอ?"
เย่เมิ่งเหยียนชิงเอ่ยปากก่อน
หนิงชิงเฉิงชำเลืองมองใบหน้าที่แดงก่ำของเย่เมิ่งเหยียน
ในฐานะที่เป็นผู้หญิง แน่นอนว่าเธอรู้ว่านั่นคืออะไร
ลึกๆ ในดวงตาทั้งคู่ของนาง ปรากฏความอิจฉาริษยาเล็กน้อย
เพียงแต่ความอิจฉาริษยานี้ ปรากฏเพียงแค่แวบเดียว และสีหน้าของเธอก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
หนิงชิงเฉิงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "วันนี้ฉันเข้ามากล่าวอำลากับคุณ!"
"อำลา?"
เย่เมิ่งเหยียนขมวดคิ้ว
"ครั้งนี้ ฉันพ่ายแพ้แล้ว แต่ว่าฉันไม่ยอมรับความพ่ายแพ้หรอก!"
"เพราะคนที่ฉันพ่ายแพ้ ไม่ใช่คุณ!"
"แต่ก็ไม่เป็นไร กลยุทธ์ทางตอนใต้ของชิงเฉิงกรุ๊ปได้ล้มเหลวลงแล้ว!"
"ตงไห่แห่งนี้พวกเราอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว ฉะนั้นพวกเราจึงเตรียมออกจากตงไห่!"
หนิงชิงเฉิงไม่ได้ปิดบังความคิดแต่อย่างใด
แต่กลับพูดออกมาโดยตรง
เธอพ่ายแพ้แล้วจริงๆ
แต่เธอไม่ยอมรับว่าตนเองพ่ายแพ้ให้เย่เมิ่งเหยียน
เพราะคนที่เธอพ่ายแพ้คือหยางเฟิง!
เพียงแต่พ่ายแพ้ก็คือพ่ายแพ้ ไม่มีอะไรต้องพูดยาก
ฉะนั้นหนิงชิงเฉิงจึงตรงไปตรงมาอย่างมาก
ในเมื่อพ่ายแพ้แล้ว
เช่นนันเธอก็จะต้องจากไป
ถึงแม้จะไม่จากไป
ที่ตงไห่นี้ ไม่มีที่ยืนสำหรับชิงเฉิงกรุ๊ปของเธอ
ได้ฟังคำพูดของหนิงชิงเฉิง
เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ได้โกรธเคือง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...