ได้ยินคำพูดนี้
ทันใดนั้นหยางเฟิงก็ยิ้มแล้ว
เขาเคยเจอคนไร้ยางอาย
แต่ไม่เคยเจอหวางเปียวที่หน้าไม่อายอย่างนี้!
ยังคบเพื่อนต่างวัย?
สัตว์ พี่พ่อแกสิ!
แกคนชนิดนี้กระทั่งเพื่อนต่างก็ไม่มี ยังจะมีคบเพื่อนต่างวัยด้วยเหรอ?
แต่หยางเฟิงก็ไม่ได้โต้แย้งหวางเปียว
เขาหันเดินไปทางหวางเปียวพูดว่า“นายไม่ใช่พูดว่าพวกพ้องของนายกินสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเราแล้วถูกพิษตายเหรอ? นายเอาสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปที่นายซื้อมาให้ฉัน!”
“อ๊ะ? นายต้องการทำอะไร?”
หวางเปียวตะลึงเล็กน้อย
ตอนนี้เขาคือกลัวหยางเฟิงคนนี้แล้วจริง ๆ
พอดูก็รู้ คนเลวคนนี้ไม่ใช่คนที่หาเรื่องได้ง่ายอะไร
หยางเฟิงไม่ได้พูดมากกับหวางเปียว แย่งเอาสินค้าที่อยู่ในมือของเขาไปทันที
“ทุกคนดูให้ดี ๆ นะนี่ก็คือสินค้าของหมอนี่ที่ซื้อมาจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเรา”
“เขาพูดว่าสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเรากินแล้วคนตาย วันนี้ผมกลับต้องการดูสิว่าสรุปแล้วสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปพวกเราจะกินแล้วตายหรือเปล่า?”
พูดจบคำพูดนี้
หยางเฟิงบิดฝาออกแล้วก็เทใส่ลงในปากของตัวเองคำใหญ่
มองเห็นที่นี่
หวางเปียวทันใดนั้นก็ตะลึงแล้ว
ไม่เพียงหวางเปียวตะลึง คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็ตะลึงแล้ว
ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึงหยางเฟิงจะกล้าดื่มลงไปเลยทันที
หรือว่าเขาก็ไม่กลัวดื่มแล้วตายเหรอ?
เพียงเห็นหลังหยางเฟิงดื่มลงไป สีหน้าก็เป็นปกติ
“พวกคุณไม่ใช่พูดว่าสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเรากินแล้วจะตายเหรอ?”
“ทุกคนดูผมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
“นี่……”
สักพักกลุ่มคนที่ล้อมดูอยู่รอบ ๆ เธอดูฉันฉันดูเธอ ต่างก็ไม่รู้ควรจะพูดอะไรดีแล้ว
“ทุกคนอย่าฟังเขาพูดจามั่วสั่ว พวกพ้องของฉันคือกินสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปถูกพิษตายจริง ๆ !”
หวางเปียวยืนไม่อยู่แล้ว ยืนออกมาพูดเสียงดังทันที
ตอนนี้ไม่ว่าหยางเฟิงพูดยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...