หยางเฟิงได้ทิ้งความทรงจำที่เลวร้ายไว้ในใจของเขา
ตอนนี้มาเจอหยางเฟิงอีกครั้ง
ขาของเฉินเฉิงสั่นไม่หยุด “ทำไมนายน้อยเฉินเหมือนไม่ต้อนรับฉัน?”
หยางเฟิงหยอกล้อและมองเฉินเฉิงแล้วโบกมือ: "เข้ามา เอาตัวเข้ามา!"
พูดเสร็จ เสือขาวพาก็เฉินหมิงเดินเข้ามา
จากนั้นเขาก็โยนเฉินหมิงลงบนพื้น
อ๊ะ!
ทันใดนั้นเฉินหมิงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เมื่อเห็นเฉินหมิงเฉินเฉิงก็หน้าซีด
เขารู้ว่าเรื่องที่เขากำลังขายสินค้าปลอมถูกหยางเฟิงจับได้แล้ว
หยางเฟิงเฉินเฉิงเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “เป็นอะไร ตอนนี้นายน้อยเฉินรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันมาที่นี่ทำไม?”
“นายน้อยเฉิน ดูเหมือนว่าบทเรียนครั้งที่แล้วในเมืองท่ายังไม่มากพอ คุณยังคงกล้าผลิตสินค้าปลอมของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป คุณกำลังรนหาที่ตายใช่ไหม?”
“นายน้อย! นายน้อย!”
ขณะนี้เมื่อเห็นเฉินเฉิงเฉินหมิงรีบเข้าไปราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต
“ไอ้สวะ เรื่องแค่นี้แกยังทำไม่ได้ ฉันจะเอาแกไว้ทำไม”
เฉินเฉิงโมโหและเตะเขาอย่างแรง
"ไสหัวออกไปจากที่นี่!"
ทันใดนั้นถูกเตะออกไป
เฉินเฉิงหันมาและจ้องหยางเฟิงเขม็ง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดว่า “ถูกต้อง! ฉันให้คนผลิตสินค้าปลอมของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป หยางเฟิงแกต้องการอะไรกันแน่”
เรื่องมาถึงวันนี้เฉินเฉิงรู้ดีว่าถึงแม้เขาจะปฏิเสธมันก็ไร้ประโยชน์
เมื่อเป็นเช่นนี้เขายอมรับเสียดีกว่า
“แปะแปะแปะ!”
หยางเฟิงปรบมือสองสามครั้งแล้วยิ้มอย่างเรียบๆ: "ดี! ใจกล้า! ในเมื่อแกกล้ายอมรับ ก็พูดง่ายหน่อย แกต้องชดใช้ความเสียหายให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเรา!"
ขณะที่พูดหยางเฟิงก็หันไปมองเสือขาวและถามว่า "เสือขาว บอกมาว่าสินค้าลอกเลียนแบบของตระกูลเฉินได้สร้างความเสียหายให้กับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเราเท่าไหร่"
ได้ยินดังนั้น
เสือขาวเข้าใจทันทียิ้มและพูดว่า “หมื่นล้าน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...