เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 869

“ลุงหยางหนูไปหาหยางเฟิงแล้ว แต่เขาไม่ฟังคำเตือนของหนู!”

หนิงชิงเฉิงกัดฟันและพูดว่า "หนูคิดว่าลุงเป็นพ่อของหยางเฟิง เขาน่าจะฟังลุง!"

“เขาจะฟังฉันเหรอ เธอคิดมากไป!”

หยางติ่งเทียนยิ้มอย่างขมขื่น: “ตอนนี้ไอ้นั่นมันปีกกล้าขาแข็ง คำพูดของฉันไม่มีความหมายอะไร! หนูก็รู้ดีว่าตอนนี้มันเกลียดฉันเข้ากระดูกดำ หนูคิดว่ามัน ตอนนี้มันเกลียดฉันจนเข้ากระดูกดำ หนูคิดว่ามันจะฟังฉันเหรอ?”

ได้ยินเช่นนี้

หนิงชิงเฉิงเงียบ

เธอรู้ความคับข้องใจระหว่างหยางเฟิงและตระกูลหยางเป็นอย่างดี

ย้อนกลับไปในตอนนั้น ตระกูลหยางได้ไล่แม่และหยางเฟิงออกจากบ้าน

แม่ของหยางเฟิงเสียชีวิตจากความอดอยากและความหนาวเย็น

ในใจของหยางเฟิงคงเกลียดตระกูลหยางมาก

และคงเกลียดพ่ออย่างหยางติ่งเทียนมาก!

ให้หยางติ่งเทียนเกลี้ยกล่อมหยางเฟิง เธอคงคิดเพ้อเจ้อ!

หนิงชิงเฉิงกล่าวด้วยสีหน้าที่อ้างว้าง: "เหมือนว่าวันนี้ฉันจะมาผิด ลุงหยางงั้นหนูขอตัวลาก่อน!"

พูดจบหนิงชิงเฉิงก็เดินออกไปอย่างหนักใจ

หนิงชิงเฉิงคิดถึงทุกอย่างที่เธอคิดได้

ถ้าหยางเฟิงยังไม่ยอมเลิกยุ่งกับชิงเฉิงกรุ๊ป งั้นเธอคงทำได้แค่รอโชคชะตา!

หวังเพียงว่าหยางเฟิงจะรอดจากหายนะครั้งนี้ ไม่เช่นนั้นคงตายอย่างเดียว!

เมื่อเห็นหลังหนิงชิงเฉิงจากไป

หยางติ่งเทียนก็ดูหมดหนทางเช่นกัน

ถ้าเขาสามารถเกลี้ยกล่อมได้เขาทำแน่นอน

ชิงเฉิงกรุ๊ปรับมือยาก

ไม่อย่างนั้นหลายปีนี้ทำไมถึงไม่มีใครกล้าสู้กับมัน?

ไม่ใช่เพราะผู้อยู่เบื้องหลังชิงเฉิงกรุ๊ปคือตระกูลหนิง

แต่เป็นเพราะผู้อยู่เบื้องหลังชิงเฉิงกรุ๊ปคือคนบ้า!

คนบ้าที่ทำให้ตระกูลใหญ่ๆในจงโจวหวาดกลัว!

ตอนนี้หยางเฟิงได้แย่งชิงเฉิงกรุ๊ปไปจากตระกูลหนิงแล้ว

ไม่เพียงแต่ตระกูลหนิงเท่านั้นที่ไม่ยอมปล่อยหยางเฟิง

คาดว่าไอ้บ้านั่นก็ไม่ปล่อยให้หยางเฟิงเหมือนกัน!

ตอนนี้หวังว่าหลังจากที่เย่เมิ่งเหยียนมาบ้านตระกูลหยาง

เขาจะพยายามเกลี้ยกล่อมหยางเฟิงผ่านเย่เมิ่งเหยียน