เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 941

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหยางติ่งเทียนอยู่ที่นี่

หากหยางติ่งเทียนรู้ว่า ตนเองเป็นคนให้หยุนเฟยฉางไปสังหารลูกชายของเขา

ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลงและตระกูลหยางก็จะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง!

ต่อให้ทุบตีเขาจนตาย เขาก็จะไม่ยอมรับ!

หยุนเฟยฉาง เจ้าโง่นั่น!

"ถ้าข้าเป็นคนบอกให้เจ้าไปลอบสังหารหยางเฟิง งั้นทำไมเจ้าถึงต้องมาลอบสังหารข้า? แล้วทำไมข้าถึงได้รับบาดเจ็บล่ะ?"

"หยุนเฟยฉาง ที่เจ้าพูดมาล้วนแล้วแต่เพ้อเจ้อเหลวไหลทั้งนั้น!"

“เจ้าทำเช่นนี้ เพื่อที่ว่าในอนาคตคู่แข่งของเจ้าในจงโจวก็จะน้อยลงไปอีกคน เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เจตนาที่ชั่วร้ายของเจ้าหรือ?”

หลงเฟยหยูพยายามทนความเจ็บปวดไว้ พร้อมกับกล่าวด้วยสีหน้าที่ดุร้าย

"ข้า……"

เวลานี้ หยุนเฟยฉางพูดไม่ออก

นั่นสิ!

หลงเฟยหยูให้เขาลอบสังหารหยางเฟิง

แล้วทำไมหยางเฟิงไม่เป็นอะไร แต่หลงเฟยหยูกลับได้รับบาดเจ็บแทน?

ณ ตอนนี้ หยุนเฟยฉางรู้แล้วว่า ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่

ต่อให้มีเป็นร้อยปาก ก็ไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้

หยุนเฟยฉางหันหน้าไปมองหลงกูเฉิงแล้วพูดว่า "อาหลง..."

“อย่ามาเรียกฉันว่าอาหลง! ฉันไม่ใช่อาของแก!”

“แกกล้าคิดจะฆ่าลูกชายของฉัน จากนี้ไป ตระกูลหลงของเราและตระกูลหยุนของเจ้าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไป!”

หลงกูเฉิงสีหน้าหน้าแดง พร้อมกับตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ

ตูม!

ตึง

ตึง

ตึง

หยุนเฟยฉางถอยหลังไปสามก้าว

ใบหน้าของเขาขาวซีดมาก มองไม่เห็นสีเลือดเลยแม้แต่น้อย

เขารู้ว่าตัวเองจบเห่แล้ว!

เพราะเขา ตระกูลหลงและตระกูลหยุนจึงมีเรื่องกันจนถึงขั้นแตกหัก

หลังจากกลับไป พ่อจะต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่

"ไม่ใช่ผมจริงๆ! ไม่ใช่ผมจริงๆ นะ!"

"ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยู! ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยูจริงๆ!"

"ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมีคนต้องการให้ร้ายผม! มีคนต้องการใส่ความผม!"