เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 948

แต่ตอนนี้...

“ไม่ต้อง ฉันจะเข้าไปเอง!”

หลงกูเฉิงโบกมือพร้อมกับพูดว่า "เรียกคนมานี่ มาขนของเข้าไปข้างใน!"

หลังจากพูดจบ

ก็มีคนรับใช้จำนวนนับไม่ถ้วนของตระกูลหลง มาขนย้ายของขวัญที่บรรทุกอยู่เต็มสิบคันรถ เข้าไปในบ้านตระกูลหยาง

ภาพวาดพู่กันจิตรกรรมโบราณ แก้วโมราเคลือบสี เครื่องประดับเงินและทองคำ จำนวนมากมายนับไม่ถ้วน!

ส่วนหลงกูเฉิงก็เดินเข้าไปในบ้านตระกูลหยางอย่างเย่อหยิ่ง โดยเอาสองมือไขว้หลัง

ไม่ไกลจากประตูใหญ่ของบ้านตระกูลหยาง มีคนนับไม่ถ้วนกำลังแอบเฝ้าดูอยู่ในมุม

"หลงกูเฉิงถึงขนาดมาตระกูลหยางด้วยตัวเองเลยหรือนี่!"

“ข่าวนี้ต้องรีบนำบอกไปแจ้งให้เจ้าบ้านรู้โดยเร็วที่สุด!”

"จงโจวกำลังจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!"

...

สายสืบจำนวนนับไม่ถ้วน ต่างก็ตกตะลึงกับภาพที่เกิดขึ้น และแยกย้ายกันไป!

ในจำนวนนั้น มีอยู่หนึ่งคนที่แววตามืดมนเป็นพิเศษ!

เขาบ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้กับตัวเอง และหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน

ภายในห้องหนังสือของตระกูลหยาง

หยางติ่งเทียนกำลังอ่านหนังสืออยู่

เขารู้ว่าหลงกูเฉิงมาแล้ว

หากเป็นเมื่อก่อน เขาคงจะรีบไปต้อนรับที่หน้าประตู

แต่ครั้งนี้ หยางติ่งเทียนไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย!

เพราะเขารู้ว่าหลงกูเฉิงมาที่นี่เป็นแค่การแสดงเท่านั้น และการที่ตนออกไปก็จะเป็นเพียงการพูดเรื่องไร้สาระกับเขาเท่านั้น!

"นายท่าน ผู้นำตระกูลหลงมาที่นี่แล้ว!"

ข้างนอกประตู มีเสียงของฟู๋โป๋ดังขึ้น

หยางติ่งเทียนพยักหน้าเบาๆ และพูดว่า: "ฉันรู้แล้ว!"

ในขณะเดียวกัน

หลงกูเฉิงก็มาถึงห้องโถงบ้านตระกูลหยาง

เขาหาเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วลงนั่ง จากนั้นก็หยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมา และค่อยๆ ลิ้มรสอย่างประณีต!

ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเลยว่า เขาจะได้เจอหยางติ่งเทียนหรือไม่

"ตระกูลหยางนี่ก็ยังคงเหมือนเดิม ไส้แห้งคร่ำครึ!"