เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 953

เช่นเดียวกับความกตัญญูที่เขามีต่อฟู๋โป๋

ฟู๋โป๋น้ำตาไหลและพูดว่า: "นายท่าน พ่อของฉันปู่ของฉันและบรรพบุรุษของฉันล้วนอาศัยอยู่ในตระกูลหยางมาหลายชั่วอายุคน นายท่านทำอะไร ตระกูลหยางคือบ้านของฉัน! คืนนี้ ไม่ว่าจะภัยจะร้ายแรงแค่ไหน หากตายข้าน้อยก็จะตายเป็นคนแรก หากตายข้าน้อยก็จะตายต่อหน้านายท่าน!"

ได้ยินเช่นนี้

หยางติ่งเทียนเงียบ

ความจริงในตระกูลหยางมีเพียงฟู๋โป๋คนเดียวที่เข้าใจตัวเองอย่างแท้จริง!

"ฟู๋โป๋คืนนี้เป็นสงครามแห่งความเป็นความตาย..."

ไม่ทันที่หยางติ่งเทียนจะพูดจบ

ฟู๋โป๋พูดเรียบๆ: "นายท่านกำลังจะไล่ฉันไปงั้นหรือ？"

หยางติ่งเทียนพยักหน้าและพูดว่า: "อืม! เจ้าแก่มาแล้วและตอนนี้ศัตรูอยู่ตรงหน้า ข้าไม่อยากทำให้เจ้าลำบากจริงๆ! ข้าฝากเงินหนึ่งพันล้านไว้ในบัตรของเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้ารีบลงไปทางใต้!"

"แค่เจ้าไปยังตงไห่ข้าเชื่อว่าเด็กนั่นจะปกป้องเจ้าให้ปลอดภัย..."

"ฮ่าฮ่า!"

ฟู๋โป๋หัวเราะเบาๆ : "นายท่านข้าแก่แล้วและข้าก็ใช้ชีวิตมามากพอแล้ว! แม้ว่าวันนี้ข้าต้องตายข้าก็ไม่เสียใจ! ได้ไปเจอท่านหัวหน้าตระกูลในใต้ดินด้วย!"

“ฟู๋โป๋ทำไมท่านต้องลำบากเช่นนี้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หยางติ่งเทียนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

"เอาล่ะนายท่าน! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ตราบใดที่ชายชราอย่างข้ายังอยู่ตระกูลหยางจะไม่มีทางพินาศ! เว้นแต่ข้าจะตาย!"

ตาของหยางติ่งเทียนแดงก่ำเขาไม่รู้จะพูดอะไร

“ฟู๋โป๋ในเมื่อเจ้าอยากตายข้าจะช่วยเจ้า!”

ทันใดนั้น

เสียงตะโกนเสียงดังก้องไปที่บ้านตระกูลหยาง!

หยางติ่งเทียนเงยหน้าขึ้น

บูม!

ประตูบ้านตระกูลหยางแตกกระจายโดยไม่มีใครไปแตะต้อง!

ประตูไม้เหล็กถูกชายคนหนึ่งพัง!

หยุนจงเฮ่อเดินนำเข้าไป

ข้างหลังเขา

สิบคน!

ห้าสิบคน!

เจ็ดสิบคน...

นักบู๊แดนปรมาจารย์ใหญ่หลายร้อยคน!

หยุนจงเฮ่อไม่ได้พาคนมามากนัก