สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 832

หลังจากที่ฝู้เหวยข่ายจากไปแล้ว เย้นหว่านก็รีบเดินไปข้างๆกู้จื่อเฟยทันที มองเธอด้วยความเป็นห่วง

“จื่อเฟย คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? ถูกเขารังแกตรงไหนบ้างไหม?”

“ฉันไม่เป็นไร พี่ชายของคุณมาได้ทันเวลาพอดี”

กู้จื่อเฟยส่ายหัว หันไปมองเย้นโม่หลินด้วยสายตาสั่นไม่นิ่ง ในตามีแสงระยิบระยับไม่หยุด

คำพูดของเขาเมื่อตะกี้ มันดังก้องอยู่ในหัวของเธอทุกคำทุกประโยค

พอเย้นโม่หลินสังเกตได้ถึงสายตาของกู้จื่อเฟย ใบหน้าที่หล่อเหลาก็รู้สึกอึดอัดไม่เป็นตัวเองขึ้นมาทันที

เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม

“คุณอย่าเข้าใจผิด คำพูดพวกนั้นเมื่อตะกี้ พูดเพื่อยั่วโมโหฝู้เหวยข่ายเท่านั้น”

กู้จื่อเฟยเหม่อลอยไปทันที

เย้นโม่หลินพูดอธิบายขึ้นต่อ“ผมวิจัยมาแล้ววิธีการทำธุรกิจซื้อขาย ฝู้เหวยข่ายไม่มีทางมอบตัวหยิงหลิงอย่างแน่นอน แบล็คหลังของเขาก็ไม่แน่ชัด ดูทรงแล้วไม่มีทางเปิดเผยออกมาง่ายๆเป็นแน่ ดังนั้นวิธีการที่เร็วที่สุดก็คือยั่วโมโหเขา บีบบังคับให้เขาลงมือ พอระดมกำลังได้มากพอแล้ว ต้องเผยไต๋ออกมาแน่นอน”

ดังนั้น เรื่องที่ว่าชอบโปรดปรานเธอ ไล่ตามจีบเธอเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น เพื่อจัดฉากการแสดงสงครามแย่งคนรักให้สมเหตุสมผลขึ้นเท่านั้นเอง

ทำให้ฝู้เหวยข่ายโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ระดมกำลังพลออกมาจัดการกับเขาและโห้หลีเฉินอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง……”

กู้จื่อเฟยกระซิบเสียงเบา ในแววตาสั่นไม่นิ่ง ในใจแอบรู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

เย้นหว่านกุมมือของกู้จื่อเฟยเบาๆ พร้อมกับถามขึ้นด้วยความสงสัย

“จื่อเฟย คุณว่าไงนะ?”

กู้จื่อเฟยดึงสติกลับมาอย่างทันที ส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก“เปล่า ไม่มีอะไร”

“คุณอย่าโกรธสิ เมื่อก่อนฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขาวางแผนแบบนี้ ดูแล้วตลอดทั้งงานเลี้ยง พี่ของฉันต้องจงใจไปจัดการกับฝู้เหวยข่ายแน่ๆ”

นึกถึงคำถามทั้งหมดเมื่อก่อนหน้า พออธิบายแบบนี้ก็เข้าใจได้หมดทันที

ว่าทำไมเย้นโม่หลินถึงต้องไปเป็นคู่ควงของเธอด้วยตัวเอง ทำไมต้องหยุดเต้นก่อนแล้วให้เธอไปเอาของขวัญ แล้วทำไมเมื่อตะกี้เขาถึงต้องไปต่อกรกับฝู้เหวยข่ายบอกว่าตัวเองชอบเธอ

เรื่องทั้งหมด ก็เพื่อยั่วยุให้ฝู้เหวยข่ายโกรธ ให้เขาลงมือก็แค่นั้นเอง

แต่เธอ ดันใจเต้นกับคำพูดที่เขาเสแสร้งแกล้งพูดออกมาพวกนั้น ความคิดสับสนวุ่นวาย คาดหวังลมๆแล้งๆ

ช่างน่าละอายแก่ใจจริงๆ

กู้จื่อเฟยส่ายหัวด้วยความตื่นตกใจ สีหน้าเป็นประกาย แสร้งทำเป็นถามขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ฝู้เหวยข่ายก็ถือว่าเป็นพวกเพลย์บอย ก็แค่เห็นว่าฉันสดใหม่แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ ไม่ได้ชอบมากมายอะไรหรอก ถึงแม้ว่าเขาจะโมโหเรื่องในวันนี้ แต่การที่จะมาจัดการกับคุณโห้ เขาจะต้องกดดันมากๆเลยนะ พวกคุณมั่นใจได้ยังไง ว่าเขาจะต้องลงมือแน่นอน?”

คนที่สุขุมคิดรอบคอบ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถ้าเกิดคิดวัดประมวลผลประโยชน์อะไรแล้ว มีความเป็นไปได้มากว่าจะอดทนอดกลั้นเอาไว้ได้

เย้นโม่หลินหันมองกู้จื่อเฟย พูดอธิบายอย่างใจเย็น

“สำหรับผู้ชายคนหนึ่งแล้ว การแก่งแย่งผู้หญิงกัน ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบผู้หญิงคนนั้น แต่มันคือศักดิ์ศรีของผู้ชายต่างหาก”

ฝู้เหวยข่ายก็เป็นคนที่ไม่ยอมปล่อยอะไรไปง่ายๆแบบนี้เหมือนกัน

ดังนั้นเขาจะต้องกลับมาแย่งไม่ยอมปล่อยมือไปแน่นอน

พอได้ยินแบบนั้น กู้จื่อเฟยก็มองเย้นโม่หลินด้วยความตกใจ เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ แถมยังพูดออกมาจากปากของเขาด้วย

การที่แย่งชิงผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าชอบ แต่ทำเพื่อเอาหน้าเอาตาเท่านั้น?

นี่เป็นโลกและความคิดของผู้ชายอย่างนั้นสินะ?

สายตาเธอสั่นไม่นิ่ง พลั้งปากพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ“ถ้าอย่างนั้น คุณก็ด้วย?”

พูดจบ กู้จื่อเฟยก็รู้สึกเสียใจทันที แทบอยากที่จะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดซะตรงนี้เลย

เธอไปถามแบบนี้กับเขาทำไมกัน อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว

เธอกำลังคิดว่าช่างมันเถอะไม่ต้องตอบแล้ว แต่ในเวลานี้เอง กลับได้ยินน้ำเสียงใสแจ๋วเสนาะหูของเย้นโม่หลินดังขึ้นมา