Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1004

ตอนที่ 1004-2 ผลัดเนื้อเปลี่ยนกระดูก (2)

เจ็ดวันผ่านไวเหมือนโกหก

วันจันทร์เวียนมาถึงอีกครั้ง และการคัดเลือกรอบที่สามก็เริ่มต้นขึ้น

การคัดเลือกภายในที่ทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำในครั้งนี้ยังคงจัดขึ้นที่สถานที่เดิม

ไม่ใช่แค่นักร้องที่รู้สึกประหม่า แม้แต่คณะกรรมการเองก็ดูจริงจังมากกว่าปกติ เพราะพวกเขารู้ว่า ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกในวันนี้ จะได้เป็นตัวแทนของฉินโจวอย่างเป็นทางการในการแข่งขันมหกรรมเพลงบลูสตาร์

ไม่ทันไร

นักร้องคนแรกขึ้นร้องจบลงไป

แต่ยังไม่มีการประกาศผลในทันที หยางจงหมิงให้ผู้เข้าแข่งขันออกจากห้องไปก่อน จากนั้นให้คณะกรรมการร่วมกันวิเคราะห์แนวเพลงและสไตล์ของผู้เข้าแข่งขันอย่างละเอียด ความเข้มงวดของรอบนี้สูงกว่าสองรอบแรกมาก

จากนั้น นักร้องอีกหลายคนก็ทยอยขึ้นแสดงทีละคน

ซย่าฝานนักร้องหญิงของราชวงศ์ปลาขึ้นเวทีแล้ว

บรรดากรรมการไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดหวังอะไรจากเธอ

การที่ซย่าฝานสามารถผ่านเข้ารอบคัดเลือกภายในรอบที่สามมาได้นั้น ถือว่าเป็นขีดจำกัดของเธอแล้ว

ข้างกายหลินเยวียน

ลู่เซิ่งและเจิ้งจิงต่างชำเลืองมองเขา

“เริ่มได้”

หลินเยวียนไม่สนใจความคิดเห็นของคนรอบข้างและเอ่ยขึ้นทันที

ซย่าฝานมองหลินเยวียน ก่อนจะมองกรรมการที่อยู่ในห้อง จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มต้นการร้องของเธอในวันนี้

อินโทรดังขึ้น

ชื่อเพลงว่า ‘เดือนเจ็ด’

นี่คือผลงานของหัวหน้าโค้ชอิ่นตง ไม่ใช่ผลงานสร้างชื่อของเขา แต่ก็เป็นเพลงที่มีระดับความยากสูงมาก เป็นบลูส์ในสไตล์อาร์แอนด์บี

มีการเปลี่ยนคีย์บ่อยครั้ง

เพลงที่ใช้ในการคัดเลือกภายในรอบนี้มีอยู่ไม่กี่เพลง และเพลงเดือนเจ็ดไม่ใช่เพลงที่ง่ายที่สุด และไม่ใช่เพลงที่เหมาะกับซย่าฝานที่สุด ดังนั้นเมื่อกรรมการได้ยินอินโทร ทุกคนต่างเผยสีหน้าประหลาดใจ

ทำไมถึงเลือกเพลงนี้?

หรือว่าซย่าฝานต้องการใช้เส้นทางที่แตกต่างออกไป?

ขณะที่กรรมการกำลังคิดเช่นนั้น พวกเขาก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง

……

บริเวณพื้นที่รอผลนั้นมีจอขนาดใหญ่ตั้งอยู่

จอภาพจะถ่ายทอดสดช่วงทดสอบการร้องเพลง

แม้ว่าคนด้านนอกจะไม่ได้ยินว่ากรรมการพูดคุยกันอย่างไร แต่พวกเขาสามารถฟังการร้องของผู้เข้าแข่งขันได้

ราชวงศ์ปลาต่างจ้องมองจอภาพด้วยความคาดหวัง

และในมุมหนึ่งของพื้นที่รอผล เฟ่ยหยางเหลือบมองจอภาพ ก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อย

ราชวงศ์ปลา ซย่าฝาน

ข้อมูลของเธอผุดขึ้นมาในความคิด เฟ่ยหยางยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย

ในราชวงศ์ปลา มีเพียงซุนเย่าหั่วและเจียงขุยเท่านั้นที่พอจะอยู่ในสายตาของเขา คนอื่นไม่สำคัญ

ขณะนั้นเอง

เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูของเขา “คิดไว้หรือยังว่าจะลงแข่งในหมวดไหน?”

ซูอวี๋?

เฟ่ยหยางเหลือบมองเธอ ก่อนตอบทันทีโดยไม่ลังเล “พ็อปร็อก โฟล์ก และหมวดเพลงประสานเสียง ถ้าได้เข้าทีมร้องประสานเสียง ผมต้องเป็นนักร้องนำ คุณล่ะ?”

“ฉันยังคิดไม่ตก เลือกยากมาก”

ซูอวี๋ยิ้มขื่น “แต่ละคนสามารถลงได้แค่สี่หมวด จะเลือกยังไงก็ต้องมีที่ต้องตัดใจ”

เฟ่ยหยางพยักหน้า

สำหรับนักร้องระดับเขาและซูอวี๋แล้ว พวกเขามีความสามารถพอที่จะลงแข่งได้มากกว่าสี่หมวดแต่กฎการแข่งขันกลับจำกัดไว้ ทำให้นักร้องที่มีแนวเพลงหลากหลายต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ซูอวี๋พูดต่อ “ที่จริงแล้ว การเลือกของพวกเราก็ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ สิ่งที่สำคัญคือการจัดสรรของหัวหน้าโค้ช พวกเขาจะจัดให้เราไปอยู่ในหมวดที่พวกเขาคิดว่าเหมาะสมที่สุด ความคิดเห็นของเราเป็นแค่ข้อมูลประกอบการพิจารณา”

เฟ่ยหยางพยักหน้า กำลังจะพูดต่อ แต่จู่ๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป!

ในเวลาเดียวกัน

ซูอวี๋ดวงตาเบิกกว้าง!

ราวกับเป็นโรคติดต่อ บรรยากาศในพื้นที่รอผลเปลี่ยนไปทันที สีหน้าของนักร้องแต่ละคนเผยความตกใจ!

เว้นก็เพียงราชวงศ์ปลาที่กำลังยิ้มออกมา

ซย่าฝานโชคดีไม่เบา

เพราะคนแรกในราชวงศ์ปลาที่ได้รับการทดสอบในรอบนี้ก็คือเธอ

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่นในราชวงศ์ปลาแทน เวลานี้ก็คงได้ผลลัพธ์แบบเดียวกันสินะ?

…

บนเวทีภายใน

เมื่อซย่าฝานเริ่มขับร้อง สีหน้าของคณะกรรมการยิ่งตกตะลึงขึ้นเรื่อยๆ!

และเมื่อเธอสามารถร้องผ่านช่วงคอรัสที่มีระดับความยากสูงได้สำเร็จ กรรมการด้านล่างเวทีบางคนถึงกับทำหน้าบิดเบี้ยวราวกับกำลังท้องผูก

ราวกับว่าอวัยวะบนใบหน้าต่างพากันขยับออกจากตำแหน่งเดิม!

ซย่าฝานร้องดีขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?

ขณะเดียวกัน

ในแถวหน้าของคณะกรรมการหลัก

หยางจงหมิงกำลังใช้ปากกาจดบันทึกและวิเคราะห์จุดเด่นในการร้องของเธอ แต่จู่ๆ เขากลับเผลอกดปากกาลงแรงเกินไป

ทำให้เกิดจุดหมึกเปื้อนบนกระดาษ

ด้านข้างของหยางจงหมิง ไม่รู้ว่าลู่เซิ่งและคนอื่นๆ อ้าปากค้างตั้งแต่เมื่อไหร่

“นี่มันซย่าฝานเหรอ!?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน