Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1010

ตอนที่ 1010 Victory

“พวกคุณยืนเรียงเป็นแถว…”

“ยืดอกตรง เชิดหน้า!”

“สายตาต้องแน่วแน่ ทำให้เหมือนวีรบุรุษ!”

“เอามือกอดอกไว้…ไม่ต้องกังวลว่าท่าทางนี้จะดูเชยไป เราจะช่วยปรับแต่งให้เองในตอนโพสต์โพรดักชัน…เชิดคางขึ้นอีกนิด สูงขึ้นอีก อารมณ์ข้าคือที่หนึ่งของโลก ขอแบบใช้รูจมูกมองคนอื่นอะ!”

“ใช่เลย แบบนั้นแหละ!”

“ลองยิ้มเยาะดูสิ…ฉันบอกว่ายิ้มเยาะนะ ไม่ใช่ยิ้มโง่ๆ !”

“…”

ฉินโจว

ศูนย์ฝึกซ้อม

เบื้องบนออกคำสั่งให้ผู้เข้าแข่งขันถ่ายทำวิดีโอโปรโมต ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับพิธีปฏิญาณตน

เดิมทีเรื่องนี้ฟังดูไม่น่าแปลกอะไร

แต่เมื่อผู้กำกับเริ่มแจกแจงแนวทางการถ่ายทำ ผู้เข้าแข่งขันต่างพากันสงสัย

ท่าทางที่ผู้กำกับให้เราทำ ดูยโสโอหังเกินไปหรือเปล่า?

ถ้าคู่แข่งจากทวีปอื่นได้เห็นพวกเราทำแบบนี้ พวกเขาจะมองว่าคนฉินเล่นใหญ่เกินไปไหม?”

เอาเถอะ

สุดท้ายคนตัวเล็กต้องจำยอมต่อผู้มีอำนาจ

สุดท้ายผู้เข้าแข่งขันทุกคนก็ทำตามที่ผู้กำกับบอก แม้ว่าหลายคนจะรู้สึกเขินอาย เพราะการออกแบบท่าทางดูจะโอเวอร์ไปหน่อยและให้ความรู้สึกเบียวพอสมควร

ขณะเดียวกัน

แต่ละทวีปต่างทยอยปล่อยวิดีโอโปรโมตของตนเองออกมา

เช่นเดียวกับมหกรรมกีฬาบลูเกมส์

แม้ว่าการแข่งขันจะยังไม่เริ่ม แต่ชาวเน็ตผู้สนับสนุนทั้งเจ็ดทวีปต่างเริ่มรวมตัวกันแล้ว

ฉิน ฉี ฉู่ เยี่ยน หาน จ้าว และเว่ย

ส่วนจงโจวยังไม่เข้าร่วมศึกในครั้งนี้ เพราะมีกำแพงวัฒนธรรมกั้นอยู่ มิฉะนั้นตอนนี้คงครบทั้งแปดทวีปแล้ว

เมื่อถ่ายทำเสร็จขั้นตอนตัดต่อก็ง่ายมาก

เพียงแค่เรียงฟุตเทจ ใส่ดนตรีประกอบ จากนั้นจึงส่งไปให้ผู้มีอำนาจตรวจสอบ

เบื้องบนของฉินโจวให้ความสำคัญกับวิดีโอโปรโมตนี้มาก หลังจากได้รับชม ก็ออกคำสั่งทันที

เผยแพร่ให้ทั่วฉินโจว!

มีเพียงทางการเท่านั้นที่สามารถดำเนินการได้ในระดับนี้

เมื่อคำสั่งถูกส่งออกไป ตั้งแต่สถานีโทรทัศน์ ป้ายโฆษณาในสถานีรถไฟใต้ดิน ไปจนถึงจอขนาดยักษ์ตามจัตุรัส สถานที่สาธารณะหลายแห่งในฉินโจวแทบจะพร้อมใจกันฉายวิดีโอโปรโมตนี้!!

แน่นอนว่าโลกออนไลน์ก็ไม่มีทางรอดพ้นจากกระแสนี้เช่นกัน

…

วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ฉินโจว

โรงอาหาร

ช่วงนี้หัวข้อสนทนาของเหล่านักศึกษาล้วนเกี่ยวข้องกับมหกรรมดนตรีบลูสตาร์

“ยังไม่ประกาศรายชื่อผู้เข้าแข่งขันเลย ไม่รู้ว่าฉินโจวของเราจะส่งใครเข้าร่วมบ้าง”

“ก็คงพอเดาได้ คนที่จะได้เป็นตัวแทนฉินโจวไปแข่งได้ ต้องเป็นคนระดับแนวหน้าของวงการเพลงฉินโจวแน่ๆ เดี๋ยวรอให้คลิปโปรโมตออกมาก็จะรู้เอง”

“แต่ทำไมวิดีโอโปรโมตของฉินโจวออกมาช้าจัง”

“ได้ยินว่าอีกแค่อาทิตย์เดียว ทีมจากแต่ละทวีปก็ต้องเดินทางไปเว่ยโจวแล้ว ไม่รู้ว่าฉินโจวเราที่เป็นมาตุภูมิแห่งดนตรี จะสู้กับจงโจวได้แค่ไหน”

“สู้จงโจวไม่ได้หรอก”

“จริงสิ วันนี้ทำไมไม่มีเพลงเปิด?”

จู่ๆ ก็มีนักศึกษาคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น

ปกติในโรงอาหารของสถาบันดนตรีฉินโจวจะมีจอขนาดใหญ่แขวนอยู่บนผนัง

รอบๆ ยังติดตั้งลำโพงคุณภาพสูง

ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นวิทยาลัยดุริยางคศิลป์

ช่วงเวลารับประทานอาหารของนักศึกษามักจะมีเพลงคลอไปด้วยเสมอ

แต่วันนี้เงียบผิดปกติ ในโรงอาหารไม่มีเสียงดนตรีเลย

นักศึกษาหลายคนเริ่มสงสัย จึงเหลือบไปมองจอใหญ่ ทันใดนั้นเอง ก็มีคนอุทานขึ้นมา

“ดูนั่นสิ!”

เขาใช้ตะเกียบที่ชี้ไปยังหน้าจอ

“เฮ้ย!”

มีคนหันไปมองตาม แล้วก็ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ “นั่นมัน… วิดีโอโปรโมต!?”

ใช่แล้ว

นี่คือวิดีโอโปรโมตของฉินโจว!

ทันใดนั้น หน้าจอขนาดใหญ่ก็มืดสนิท จากนั้นลำแสงสว่างจ้าจะพุ่งลงมาอย่างกะทันหัน

แสงสว่างทะลวงผ่านความมืด พร้อมกับเสียง ‘ครืน’ ดังสนั่น

กลุ่มคนในชุดสีขาวเหมือนกันทั้งหมดปรากฏตัวขึ้น

มองไม่เห็นใบหน้าชัดเจน มีเพียงเงาด้านหลังของพวกเขาที่ปรากฏในฉาก บนชุดของพวกเขามีคำหนึ่งตัวสะท้อนอยู่

“ฉิน”

นักศึกษายังไม่ทันได้พูดคุยกัน เสียงเพลงจากลำโพงในโรงอาหารก็ดังกระหึ่มขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

เสียงดนตรีที่ดังขึ้นอย่างฉับพลัน เป็นการบรรเลงร่วมกันของเครื่องดนตรี!

เสียงเปียโนและเครื่องสายเป็นพื้นฐาน กีตาร์และเครื่องเป่าประสานเข้ามาพร้อมกัน

เสียงเครื่องสายทุ้มต่ำผสานกับจังหวะกลองที่สั่นสะเทือน!

จังหวะหนักแน่น!

ราวกับเสียงหัวใจของอสูรกายโบราณที่กำลังเต้นแรง สอดประสานกับท่วงทำนองของดนตรี

ยิ่งใหญ่และอลังการ!

พลังเปี่ยมล้น!

ทั้งที่หวะจะไม่ได้เร่งเร้า แต่กลับสร้างความรู้สึกกดดันมหาศาล ดุจดั่งคันธนูที่ถูกดึงจนสุด!

พร้อมปล่อยศรออกไปทุกเมื่อ!

ในที่สุดภาพตัดไปยังใบหน้าของตัวแทนจากฉินโจว!

“เฟ่ยหยาง!”

“ซูอวี๋!”

“เฉินผิง!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน