เข้าสู่ระบบผ่าน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1015

ตอนที่ 1015-2 ราชินีเพลงที่ฝีมือพอใช้ได้ (2)

ปู้ติงเอ่ยขึ้นว่า

“นอกจากนักร้องหญิงฝีมือดีทั้งสามคนจากราชวงศ์ปลาแล้ว อาจารย์เซี่ยนอวี๋มีความรู้เกี่ยวกับผู้เข้าแข่งขันจากทวีปอื่นไหม คิดว่าแต่ละคนมีความสามารถเป็นอย่างไรครับ”

ขณะนี้ผู้เข้าแข่งขันจากแต่ละทวีปได้ปรากฏตัวแล้ว

หลินเยวียนเคยร่วมศึกษาและวิเคราะห์ผู้เข้าแข่งขันจากทวีปอื่นร่วมกับหัวหน้าโค้ชคนอื่นๆ ในช่วงเก็บตัวฝึกซ้อม เขามองดูรายชื่อของผู้เข้าแข่งขันจากทุกทวีปก่อนจะกล่าวขึ้นว่า

“ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวสามคนพอใช้ได้”

ปู้ติงและเซียงเซียงถึงกับชะงักไปชั่วขณะ พวกเขาหันมามองหน้ากันด้วยความตกตะลึง

นี่คือการประเมินของคุณงั้นหรือ?

ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวสามคน…

พอใช้ได้?

แต่พวกเขาเป็นถึงสามราชินีเพลงของจงโจวเลยนะ!

ผู้ชมจากฉินโจวพากันตกตะลึง

‘อะไรฟระ?’

‘พ่อเพลงอวี๋ฝันอยู่หรือไง?’

‘ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจว…พอใช้ได้?’

‘ถ้าผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวยังแค่พอใช้ได้ แล้วผู้เข้าแข่งขันจากทวีปอื่นล่ะ แล้วซย่าฝานกับจ้าวอิ๋งเก้อล่ะ?’

‘คู่ซ้อม?’

‘ฉินโจวเรายังสู้จงโจวไม่ได้เลย เมื่อวานก็แพ้เละเทะ!’

พอดีกับที่

การแข่งขันเริ่มขึ้นพอดี

ผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวเป็นคนแรกที่ขึ้นเวที

เธอเลือกขับร้องเพลงรัก

เพียงแค่เพลงเดียวก็ทำให้ผู้ชมทั้งฮอลล์ต้องตกตะลึงในทันที!

สำหรับการแข่งขันเพลงพ็อปหญิงในวันนี้ มีกรรมการทั้งหมดเจ็ดคน

หกคนจากเจ็ดคนให้คะแนนเก้าสิบขึ้นไป

ส่วนกรรมการเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่ให้ถึงเก้าสิบ ก็ยังให้คะแนนสูงถึงแปดสิบเก้า

‘เพลงนี้สุดยอดจริงๆ !’

‘ร้องได้เยี่ยมมาก!’

‘จงโจวไม่มีจุดอ่อนเลยหรือไง!’

‘เมื่อวานการแข่งขันโอเปร่าแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว วันนี้เพลงพ็อปก็ยังไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย!’

‘เริ่มรู้สึกหมดหวังแล้วนะ…’

‘นี่คือสิ่งที่เซี่ยนอวี๋บอกว่าพอใช้ได้งั้นเหรอ?’

‘เหอะๆ บอกตามตรง มีคนบางคนเริ่มอวดดีแล้วนะ’

‘พอได้เป็นหัวหน้าโค้ชลำดับที่หนึ่ง ก็เริ่มเข้าข้างราชวงศ์ปลาอย่างเปิดเผย แบบนี้เพราะก้าวหน้าในวงการได้อย่างราบรื่นเกินไปใช่ไหม ตอนนี้ชักจะอวดดีไปหน่อยแล้วนะ’

มีคนไม่พอใจเซี่ยนอวี๋

แต่ปู้ติงแสร้งทำเป็นไม่เห็นคอมเมนต์แสดงความไม่พอใจเหล่านั้น แล้วกล่าวด้วยความชื่นชมว่า “ราชินีเพลงของจงโจวแต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตัวเองจริงๆ ทุกคนมีไม้ตายของตัวเอง อย่างเช่นราชินีเพลงซึ่งเพิ่งขับร้องไปเมื่อครู่ เธอมีเสียงที่อ่อนโยนราวกับสายน้ำ แฝงความเศร้าเล็กๆ ฟังแล้วสบายหูมากจริง ๆ ครับ”

เซียงเซียงพยักหน้า “ไม่ว่าจะเป็นลมหายใจหรือเทคนิคการร้อง ล้วนสมบูรณ์แบบมาก อาจารย์เซี่ยนอวี๋คิดว่าอย่างไรคะ”

ทั้งสองหันไปมองหลินเยวียน

หลินเยวียนตอบว่า “โดยรวมผ่านมาตรฐาน แต่จุดที่ยังไม่สมบูรณ์แบบคือช่วงเปลี่ยนจากท่อนคอรัสไปท่อนเวิร์สยังขาดอะไรบางอย่างไป นี่เป็นเหตุผลที่มีกรรมการบางคนไม่ได้ให้คะแนนเก้าสิบขึ้นไป ถ้าเป็นผม ผมก็คงให้แค่แปดสิบเก้าเหมือนกัน”

ในคอมเมนต์เริ่มมีคนเดือดดาล ‘ถึงจะเป็นคู่แข่งก็เถอะ ไม่เห็นต้องพยายามติขนาดนี้เลยไหม?’

“ผมจะลองเปลี่ยนวิธีร้องในท่อนนั้นใหม่ให้ดูก็ได้”

หลินเยวียนบังเอิญเห็นข้อความนี้พอดี จึงตัดสินใจใช้เสียงร้องผู้หญิงของตัวเองร้องท่อนนั้นให้ฟังใหม่อีกครั้ง

ในชั่วพริบตา

เสียงขับร้องดังขึ้น

เป็นความรู้สึกอันอ่อนโยนราวสายน้ำพลิ้วไหว

ไม่มีดนตรีประกอบ แต่กลับกระตุ้นความรู้สึกเศร้าในใจทุกคน!

โดยเฉพาะเทคนิคการงับคำในบางจุด แม้จะฟังดูคล้ายกับวิธีที่ผู้เข้าแข่งขันจงโจวใช้ แต่หากฟังให้ลึกซึ้งจะสัมผัสได้ถึงความแตกต่างมากมาย

เพียงไม่กี่ประโยค

หลินเยวียนพาผู้ชมทั้งหมดเข้าสู่โลกของเสียงเพลงที่ก้องกังวานอยู่ในหัวใจ จนหลายคนเริ่มหวังว่าเขาจะร้องต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้จบลง

“…”

“…”

ทั้งห้องถ่ายทอดสดตกอยู่ในความเงียบ

ปู้ติงและเซียงเซียงมองหลินเยวียนด้วยแววตาประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

ในวินาทีถัดมา

คอมเมนต์ถล่มทลาย!

ทั้งหน้าจอเต็มไปด้วยคอมเมนต์แน่นขนัด!

‘แม่เจ้าโว้ย พ่อเพลงอวี๋โคตรเทพพพพพ!’

‘เปลี่ยนการงับคำแค่นิดเดียว แต่ความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมากลับเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!’

‘ฮ่าๆๆๆ ใครบอกว่าพ่อเพลงอวี๋อวดดีเกินไป!?’

‘ขนาดนี้ยังไม่มีสิทธิ์อวดดีอีกเหรอ?’

‘เขาไม่ได้แค่ชี้จุดอ่อนของนักร้องคนนั้น แต่ยังแสดงให้เห็นว่าวิธีไหนที่ดีกว่า!’

‘พ่อเพลงอวี๋บอกว่าผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวแค่พอใช้ได้ ไม่ใช่เพราะเปรียบเทียบในฐานะนักร้อง แต่เปรียบเทียบในฐานะของตัวเองต่างหาก!’

‘โธ่เอ๊ย ทำไมพ่อเพลงอวี๋ต้องเป็นโค้ชด้วย!’

‘ทำไมไม่ไปสร้างชื่อในงานมหกรรมดนตรี มานั่งเป็นผู้บรรยายทำไมเนี่ย!?’

ต้องฝีมือระดับไหนกันเนี่ย!?

ผู้ชมตกตะลึงจริงๆ !

แค่หลินเยวียนเปิดปากร้องเพลงออกมา ไม่ต้องใช้ดนตรีประกอบ ไม่ต้องมีการเตรียมตัวล่วงหน้าด้วยซ้ำ เสียงร้องของเขากลับเหนือกว่าผู้เข้าแข่งขันแบบทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่น!

“เอาละครับ…”

ปู้ติงยิ้มเจื่อนๆ แล้วถอนหายใจ

“ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมอาจารย์เซี่ยนอวี๋ถึงบอกว่าผู้เข้าแข่งขันจากจงโจวแค่พอใช้ได้ เมื่อเปรียบเทียบกับระดับของอาจารย์ อีกฝ่ายก็คงทำได้แค่พอใช้ได้จริงๆ …”

เซียงเซียงซึ่งอยู่ข้างกันก็พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง!

บรรดาคอมเมนต์ซึ่งเคยบอกว่าเซี่ยนอวี๋อวดดี ก็หายไปหมดในชั่วพริบตา!

การที่มีคนในห้องถ่ายทอดสดสามารถสอนนักร้องอาชีพได้เช่นนี้ ทำให้ผู้ชมพูดไม่ออกเลยจริงๆ !

นี่มันโคตรโหดเลยเว้ย!!!

ทุกคนเกือบลืมไปแล้วว่าพ่อเพลงอวี๋ไม่ได้เป็นเพียงพ่อเพลง

ในรายการราชาหน้าการนักร้องตอนนั้น เซี่ยนอวี๋เคยเอาชนะราชาและราชินีเพลงมาแล้ว!

ตอนที่ 1015-2 ราชินีเพลงที่ฝีมือพอใช้ได้ (2) 1

ตอนที่ 1015-2 ราชินีเพลงที่ฝีมือพอใช้ได้ (2) 2

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน