Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1021

ตอนที่ 1021-2 จิ่วเอ๋อร์ ฉันจะส่งเธอสู่แดนไกล (2)

………………..

ปรับคีย์ขึ้นแล้ว!

คณะกรรมการทั้งเจ็ดคนซึ่งกำลังพิจารณาจากมุมมองของมืออาชีพ ต่างก็มีแววตาเป็นประกายขึ้นพร้อมกัน เพลงเดียวกัน เนื้อร้องเดียวกัน แต่กลับถ่ายทอดอารมณ์ได้แตกต่างกัน แถมยังไต่ระดับของอารมณ์ขึ้นไปอย่างชัดเจน!

ซูเจวียนขึ้นเสียงสูง เจียงขุยก็ขึ้นเสียงสูงเหมือนกัน!?

ที่จริงแล้วการไต่ระดับทางอารมณ์ของเจียงขุยนั้นเป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติ เสียงสูงที่ใส่มานั้นไม่ได้ทำให้รู้สึกแปลกแยกเลยแม้แต่น้อย

จนกระทั่งกรรมการตระหนักได้ว่า ที่ผ่านมาทุกคนโดนท่อนแรกของเจียงขุยหลอกเข้าให้ นี่มันคือเพลงเสียงสูงชัดๆ !

ด้านล่างเวที

มีผู้ชมที่โน้มตัวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว

เป็นเพราะจิตใจของพวกเขาถลำลึกลงสู่อารมณ์ของเพลง จนอดใจรอฟังต่อไม่ไหว

ใช่แล้ว

พวกเขาได้ถูกเสียงร้องของเจียงขุยดึงดูดเอาไว้แล้ว

แม้ว่าเพลงนี้จะไพเราะในตัวเอง แต่สิ่งที่เป็นจิตวิญญาณที่แท้จริงของเพลง กลับเป็นการขับร้องต่างหาก

…

ไม่ปล่อยให้ผู้ชมต้องรอนาน

เจียงขุยกำไมโครโฟนแน่นจนเผยให้เห็นข้อนิ้วซีดในภาพโคลสอัปทันที

“ข้าวฟ่างสุกแดงฉานเต็มนภา จิ่วเอ๋อร์ ฉันจะส่งเธอสู่แดนไกล!”

อารมณ์พลันพุ่งพล่าน!

เสียงสูงลากยาวที่เปลี่ยนแปลงขึ้นมาเป็นครั้งแรก ราวกับเปิดม่านฉากใหญ่ออก!

อารมณ์ที่สั่งสมมาตลอดสองรอบครึ่งของการร้องเพลง มาถึงจุดสูงสุดในตอนนี้ คำว่า ‘ไกล’ ถูกลากเสียงยาวออกไปสุดขีด ราวกับลมหายใจนั้นไร้ที่สิ้นสุด!

ครืน!

พลังระเบิดออกมาเต็มที่!

และในขณะที่ทุกคนคิดว่านี่คือขีดสุดแล้วนั้น เสียงของเครื่องดนตรีที่ทรงพลังดั่งราชันก็พลันดังขึ้น ราวกับมาจากส่วนลึกของวิญญาณ ประสานกับเสียงร้องอย่างสมบูรณ์แบบ ถักทอและพากันทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุด!

ปี่สั่วน่า!

นี่คือปี่สั่วน่า!!

เสียงปี่สั่วน่าที่พุ่งทะลุจุดกลางกระหม่อม!

ประหนึ่งสุราเกาเหลียงรสแรง!

ในห้องถ่ายทอดสดของเยี่ยนโจว ผู้บรรยายชายถึงกับตะโกนลั่นด้วยความสะใจและกราดเกรี้ยว มือทั้งสองข้างขยับไปมาเต็มแรง!

ด้านในสนามแข่งขันก็เช่นกัน!

ผู้ชมทุกคนล้วนถูกอารมณ์พาไป คณะกรรมการทั้งเจ็ดคนถึงกับเหยียดตัวตรง ขนลุกซู่ทั้งตัว ในห้วงสำนึกของพวกเขามีเพียงความคิดเดียวว่า

ทำไมปี่สั่วน่าถึงสะเทือนใจได้ขนาดนี้กัน!

ห้องถ่ายทอดสดจากแต่ละทวีปซึ่งก่อนหน้านี้ดูแคลนปี่สั่วน่าอย่างรุนแรง บอกว่าเครื่องดนตรีนี้ทั้งเชยและไร้รสนิยม ต่างยิ่งตะลึงงันไปหมด ภายใต้พลังอันน่าเกรงขามของเสียงปี่สั่วน่าที่แผ่ขยาย พวกเขารู้สึกสั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ!

‘ศิลปะ!’

‘ปี่สั่วน่าคือศิลปะ!’

‘ผู้ช่วยระดับเทพเจ้า!’

‘พระเจ้าช่วย!’

‘ชาไปหมดแล้ว!!!’

‘นี่มันตัวอะไรเนี่ย!’

‘โดนส่งขึ้นสวรรค์แล้ว!’

‘ส่งฉันขึ้นไปเลย!’

‘โดนปี่สั่วน่าส่งขึ้นฟ้า!’

ห้องถ่ายทอดสดจากทุกทวีปแทบระเบิดไปพร้อมกัน พลังเสริมระดับเทพ ขับให้เสน่ห์ของเสียงร้องของเจียงขุยเปล่งประกายออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

เมามาย!

ทุกคนเมามายในเสียงเพลง!

แม้แต่ซูเจวียน ผู้ซึ่งก่อนหน้านี้เคยมั่นใจในตัวเองอย่างมาก ตอนนี้กลับสูญเสียสมาธิไปหมด ไม่รู้ว่าโดนปี่สั่วน่าทำให้ตะลึง หรือโดนเพลงนี้ทำให้ประหวั่นพรั่นพรึง

งานนี้พลิกแน่!

ปี่สั่วน่าคือตัวพลิกเกมระดับเทพ!

ความมั่นใจของซูเจวียนเริ่มสั่นคลอนอย่างรุนแรง!

และในช่วงที่ซูเจวียนกำลังจิตใจสั่นคลอนอยู่นั้น เจียงขุยก็เริ่มร้องรอบที่สี่!

ไม่รอให้ปี่สั่วน่าจบก่อน!

แต่กลับซ้อนเสียงร้องของตนเองเข้าไปกับเสียงของปี่สั่วน่า!

ราวกับตั้งใจจะท้าทายกับเสียงสะเทือนวิญญาณ!

“ข้าวฟ่างสุกแดงฉานเต็มนภา!!!”

เสียงของปี่สั่วน่า ถึงกับถูกเสียงของเจียงขุยกดเอาไว้จนสิ้นฤทธิ์!

ถ้าไม่ตั้งใจฟังอาจคิดว่าปี่สั่วน่าหยุดเล่นไปแล้ว แต่หากฟังให้ดี ก็จะยังได้ยินเสียงสะท้อนของปี่สั่วน่าแทรกอยู่ระหว่างคำร้องทุกถ้อยคำ!

ครืนๆๆ !

บนจอเวทีใหญ่ลมพัดผ่านมาอีกครั้ง

ราวกับฤดูกาลเปลี่ยนผัน กาลเวลาหมุนเวียน เขียวเหลืองสลับไล่ ยุคสมัยขับขานราวบทเพลง

ทุ่งข้าวฟ่างสีเขียวขจีกลายเป็นแดงฉาน ราวกับถูกย้อมด้วยโลหิต!

ข้าวฟ่าง!

สุกแล้ว!

เจียงขุยราวกับกำลังเหยียบย่ำอยู่บนทุ่งข้าวฟ่างสุกงอม เธอขับขานท่ามกลางสายลม ร้องเพลงนี้ต่อผู้ชม ต่อกรรมการ ต่อซูเจวียน

“จิ่วเอ๋อร์ ฉันจะส่งเธอสู่แดนไกล…”

ความมั่นใจของซูเจวียนพังทลายลง จิตใจถูกเขย่า!

เธออ้าปากค้างจนหุบไม่ลง สีหน้าตกตะลึงของเธอประจวบเหมาะกับสีหน้าตกตะลึงของกรรมการทั้งเจ็ดที่อยู่ด้านข้าง จนกลายเป็นภาพที่ชวนขบขัน

ฟังสิ

นั่นไม่ใช่ ‘จิ่วเอ๋อร์ข้าส่งเจ้าสู่แดนไกล’ แล้ว

แต่คือ ‘เจียงขุย’ ข้าส่งเจ้าสู่แดนไกล!

เสียงสูงสุดขีดนี้ เสมือนเสียงคำราม เสียงกู่ร้อง เสียงร่ำไห้ แต่เปี่ยมไปด้วยพลังและอารมณ์ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน