Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1021

ตอนที่ 1021 จิ่วเอ๋อร์ ฉันจะส่งเธอสู่แดนไกล (3)

………………..

จงโจว

ผู้บรรยายชายซึ่งปกติแล้วผ่านการฝึกอบรมมาอย่างมืออาชีพ สามารถพูดคล่องแคล่ว พูดกับได้ผู้ชมยาวเป็นชั่วโมง ทว่าเวลานี้กลับพูดจาติดๆ ขัดๆ

“เพลงนี้…เพลง…เพลงนี้… ยอด…ยอดเยี่ยมมาก…”

“ถึงจะแพ้ก็…”

“แม้จะแพ้… ก็ยังภาคภูมิใจ…”

“พี่เจวียนยังคง…เป็นจอมมาร…เพียง…เพียงแต่เจียงขุย…น่ากลัวกว่า…”

“เรายังมีเหรียญทองหกเหรียญอยู่นะ…”

ผู้บรรยายหญิงดูจะมีคุมสติได้ดีกว่าผู้บรรยายชายมาก เธอรีบหาจุดปลอบใจผู้ชมได้อย่างรวดเร็ว “ต่อให้เราแพ้ในรอบนี้ แต่คะแนนรวมของเราบนตารางเหรียญทองก็ยังทิ้งห่างแบบขาดลอยอยู่ดี แน่นอนว่าเราก็ต้องกล้ายอมรับด้วยว่า ฉินโจวนั้นมีราชินีเพลงที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ค่ะ”

ผู้ชม

“ผู้บรรยายชายโดนส่งไปแดนไกลแล้ว…”

“ผมก็โดนส่งไปเหมือนกัน!”

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีปี่สั่วน่า!”

“เครื่องดนตรีของโลกวิญญาณนี่มันบ้าจริงๆ !”

“จังหวะส่งผู้ชมไปไกลกันหมด!”

“จอมมารจากฉินโจวชัดๆ !”

“แต่คนที่น่ากลัวที่สุดจริงๆ คือเซี่ยนอวี๋!”

“แต่งเพลงแบบนี้ได้ แสดงพลังของจอมมารออกมาเต็มที่เลย!”

“แพ้แล้วสินะ…”

“แพ้ชัวร์แล้วละ!”

“ตกลงใครกันแน่ที่แม้แพ้ก็ยังภาคภูมิใจ!”

“ราชวงศ์ปลานี่…”

ผู้ชมจากจงโจวต่างก็รู้สึกประทับใจและจดจำชื่อราชวงศ์ปลาได้อย่างลึกซึ้ง

…

อันที่จริง สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นก็ไม่มีอะไรให้น่าลุ้นอีกต่อไปแล้ว

เจียงขุยฆ่าไม่เลี้ยง!

ทันทีที่เสียงปี่สั่วน่าดังขึ้น ผู้คนก็แทบจะถูกส่งไปไกลโพ้นแล้วจริงๆ !

ท่ามกลางเสียงเฮของผู้ชมจากฉินโจว เจียงขุยคว้าเหรียญทองไปครอง!

ซูเจวียนถือเหรียญเงินยืนอยู่ข้างๆ เจียงขุย ใลหน้าซีดเผือด

อีกข้างหนึ่งของเจียงขุยคือจ้าวอิ๋งเก้อผู้คว้าเหรียญทองแดง

แม้จะได้เพียงเหรียญทองแดง แต่จ้าวอิ๋งเก้อกลับอารมณ์ดีมาก ขณะถ่ายรูปเธอยังทำท่าชูสองนิ้วอีกด้วย

เพราะไม่ว่าอย่างไรเหรียญทองก็ยังอยู่ในราชวงศ์ปลา!

ราชวงศ์ปลาที่เป็นตัวแทนของฉินโจว คว้าทั้งเหรียญทองและทองแดงไปได้ในคราวเดียว!

ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น

เหรียญทองของเจียงขุยครั้งนี้ ยังทำลายสถิติคะแนนสูงสุดครั้งใหม่อีกด้วย…

96.1 คะแนน!

คะแนนนี้สูงกว่าซูเจวียน แต่ก็ไม่ได้สูงอย่างที่จินตนาการไว้มากนัก

ทำไมน่ะหรือ

ก็เพราะเพลงจิ่วเอ๋อร์นี้ หากนำไปแข่งในกลุ่มเพลงพ็อปจริงๆ แล้ว ไม่นับว่าเข้าหมวดเพลงพ็อปร้อยเปอร์เซ็นต์

อันที่จริงเพลงนี้คือการนำสไตล์การร้องแบบเพลงพ็อปมาผสมกับการสร้างเพลงแบบเพลงพื้นบ้าน เป็นการผสมผสานที่มีจินตนาการสูงมาก

เมื่อพิจารณาถึงจุดนี้ คณะกรรมการจึงกดคะแนนลงเล็กน้อย

เพราะไม่ว่าจะสร้างสรรค์มากแต่ไหน หมวดเพลงพ็อปก็ควรใช้เพลงที่เข้ากับแนวพ็อปเป็นหลักในการแข่งขัน

แต่เมื่อเทียบกับการคว้าเหรียญทองแล้ว เรื่องพวกนี้ก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

บนตารางเหรียญทองของมหกรรมดนตรีบลูสตาร์

ฉินโจวไต่ขึ้นมาอยู่อันดับสองบนตารางเหรียญทอง แหวกเส้นทางเลือดจากจงโจวที่เคยผูกขาดเหรียญทองมาได้สำเร็จ!

…

ทวีปต่างๆ

สีหน้าของทีมโค้ชหลักแต่ละทวีปแตกต่างกันไป

ฝั่งฉินโจวนั้น เป็นฝ่ายที่ดีใจที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย!

“คณะกรรมการรอบนี้ถือว่ายุติธรรมดีนะ ถ้าเป็นฉันก็คงให้คะแนนแบบนี้เหมือนกัน”

“เจียงขุยเป็นไม้ตายของเรา!”

“พวกคุณคิดว่า ถ้าให้เจียงขุยแข่งกับซูอวี๋อีกครั้ง ผลจะเป็นยังไง?”

“พูดยากแฮะ”

“ก็ต้องดูว่าเซี่ยนอวี๋จะเลือกอยู่ฝั่งไหน”

“ฮ่าๆๆ พูดแบบนี้ เหมือนฉินโจวมีเซี่ยนอวี๋แค่คนเดียวเลยนะ”

“แต่ก็ต้องยอมรับว่า เหรียญทองแรกของฉินโจวเราได้มาเพราะเซี่ยนอวี๋พาราชวงศ์ปลาและเจียงขุยคว้ามาได้นั่นแหละ”

“ในที่สุดก็ลบภาพความน่าอายของการไม่มีเหรียญทองได้ซะที”

ทันใดนั้น

ลู่เซิ่งพูดขึ้นว่า “นี่ก็แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น”

เจิ้งจิงยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เพลงของจ้าวอิ๋งเก๋อก็ไม่เลวเหมือนกันนะ”

หยางจงหมิงเลิกคิ้วแล้วกล่าวว่า

“ลมพัดพาแล้วสินะ”

ดูเหมือนจะมีความหมายสองแง่ในประโยคนี้…

…

ฝั่งทีมโค้ชหลักของฉีโจว

“ไม่ค่อยดีแล้วสิ”

“เรายังไม่ได้เหรียญทองแรกเลยนะ”

“ถึงจงโจวจะแข็งแกร่ง แต่พวกเขาเน้นที่หมวดโอเปร่ามากกว่า โอกาสให้เราโชว์ฝีมือในรอบหลังๆ ยังมีอีกเยอะ”

…

ทีมโค้ชหลักของฉู่โจว

“สมกับที่เป็นมาตุภูมิแห่งดนตรี”

“ระดับของเจียงขุย ไม่ตรงกับที่ข้อมูลเราสืบมาเลยสักนิด!”

“ไม่ใช่แค่เจียงขุยนะ ซย่าฝานกับจ้าวอิ๋งเก้อก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน