เข้าสู่ระบบผ่าน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1042

ตอนที่ 1042-2 การแสดงเดี่ยว (2)

ถูกต้อง

หลังจากการแข่งขันประเภทขลุ่ยจบลง

การแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของปี่สั่วน่าก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!

และความหมายในคำพูดเยี่ยจือชิวนั้นก็ชัดเจนมาก

หลังจากซอเอ้อร์หูและขลุ่ยบลูสตาร์แล้ว เครื่องดนตรีชิ้นที่สามที่เซี่ยนอวี๋เลือกสร้างสรรค์ผลงาน ก็คือปี่สั่วน่า!

อย่างไรก็ตามผู้ชมในสนามแข่งขันและแฟนๆ ทั่วทุกภูมิภาคยังไม่ได้รู้ข่าวนี้ในทันที

เมื่อเห็นว่าการแข่งขันปี่สั่วน่ากำลังจะเริ่มขึ้น ผู้ชมต่างก็พากันขำออกมา

‘มาแล้ว’

‘เครื่องดนตรีสายกวน!’

‘เมื่อวานดูการแข่งขันปี่สั่วน่าแล้วก็รู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆ’

‘เทียบกับซอเอ้อร์หูแล้ว ต้องบอกว่าปี่สั่วน่ายังเหมาะกับการส่งคนขึ้นสวรรค์มากกว่า’

‘ฉันฟังปี่สั่วน่าไม่ไหวจริงๆ ’

‘บ้านผมมีธรรมเนียมว่า ปี่สั่วน่าเอาไว้เป่าในงานศพเท่านั้น’

‘บ้านฉันเป่าในงานแต่งด้วยนะ’

‘หลายที่ก็เป็นแบบนั้นนะ เป่างานแต่ง งานศพ งานเด็กอายุครบเดือนก็เป่า’

‘ล้อเล่นหรือเปล่า ปี่สั่วน่าคือเครื่องดนตรีเดียวในบลูสตาร์ ที่เป่าได้ตั้งแต่งานเด็กเกิดครบเดือน ยันทำไว้ทุกข์คนตายครบรอบเจ็ดวัน!’

‘พูดก็พูดเถอะ ตอนเจียงขุยร้องเพลงจิ่วเอ๋อร์นั่นแหละ ทำให้ปี่สั่วน่าเพราะขึ้นมาได้จริงๆ แปลว่าถ้าใช้ให้เป็น ปี่สั่วน่าก็เพราะได้เหมือนกัน’

ว่าไปแล้ว ถึงแม้การใช้ปี่สั่วน่าในเพลงจิ่วเอ๋อร์จะช่วยเปลี่ยนความคิดของผู้คนบางส่วนต่อเครื่องดนตรีชนิดนี้ได้บ้าง แต่สำหรับหลายคน ปี่สั่วน่าก็ยังคงเป็นเครื่องดนตรีที่พวกเขาทำใจชอบไม่ลงอยู่ดี

ท่ามกลางการสนทนาการ

แข่งขันปี่สั่วน่าเริ่มต้นขึ้น

ตัวแทนจากฉินโจวขึ้นแสดงเป็นคนแรก

บรรยากาศในห้องถ่ายทอดสดของแต่ละทวีปเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

‘ต่อไปเชิญรับชมศิลปะพื้นบ้าน การแสดงปี่สั่วน่า!’

‘ขอดูหน่อยเถอะ ว่าคนแต่งเพลงปี่สั่วน่าของฉินโจวคือใคร’

‘ฮ่าๆๆๆๆๆ เหมือนว่าจะยังไม่เคยมีพ่อเพลงคนไหนแต่งเพลงเดี่ยวสำหรับปี่สั่วน่าโดยเฉพาะเลยนะ ส่วนใหญ่จะมีแต่ใช้ปี่สั่วน่ามาเสริมสีสันในเพลง เช่นเพลงจิ่วเอ๋อร์ของเซี่ยนอวี๋ก่อนหน้านี้’

‘เจ้านี่มันเหมาะจะใช้เป็นเครื่องดนตรีเสริมจริงๆ ถ้าใช้ดีๆ ก็กลายเป็นหมัดเด็ดได้เลย’

‘แต่ยังไงนี่ก็เป็นมหกรรมดนตรีบลูสตาร์เลยนะ’

‘อย่างน้อยก็เป็นเหรียญทองเหรียญหนึ่งเชียวละ’’

‘ข้อมูลผลงานออกมาแล้ว!’

‘เอ๊ะ?’

‘อุกก!’

‘ทำไมยังเป็นเขาอีกแล้วเนี่ย!’

เพียงเห็นหน้าจอขนาดยักษ์บนเวทีปรากฏข้อมูลผลงานขึ้นมา

ผลงาน: ร้อยวิหคคารวะหงส์ฟ้า

ทำนอง: เซี่ยนอวี๋

บรรเลง: ซ่งโจว

ดูเหมือนว่าเซี่ยนอวี๋จะพัวพันกับเครื่องดนตรีไปหมดเสียแล้ว แม้แต่การประพันธ์บทเพลงสำหรับปี่สั่วน่าก็ไม่เว้น!

ห้องถ่ายทอดสดของจงโจว อารมณ์ของผู้ชมที่เพิ่งสงบลงจากบทเพลงทิวทัศน์ดั้งเดิมของบ้านเกิด ตอนนี้พลันระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง!

‘อ๊ากกก!’

‘ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว จะตายแล้ว!’

‘รีบบีบปากฉันที!’

‘ฉันต้องการยาลดอาการหัวใจวายด่วน!’

‘ให้ตายเถอะ ทำไมยังเป็นเซี่ยนอวี๋อีกแล้วเนี่ย หมอนี่ไม่เลือกงานเลยจริงๆ !’

‘ไม่ใช่ว่าหมอนี่ถนัดเปียโนที่สุดเหรอ ทั้งที่ฝีมือระดับนั้น แล้วทำไมในมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ถึงแต่งทั้งเพลงเอ้อร์หู ทั้งเพลงปี่สั่วน่าเนี่ย เล่นเครื่องดนตรีแบบคนปกติๆ หน่อยไม่ได้หรือไง!’

‘โรคกลับปลากำเริบแล้ว…’

‘หมอนี่ตั้งใจจะไม่ปล่อยให้คนดูรอดกลับบ้านใช่ไหมเนี่ย?’

‘เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งรีบตาย หมวดหมู่นี้ไม่เกี่ยวกับพวกเราสักหน่อย!’

‘พวกเราจงโจวแทบไม่มีใครเล่นปี่สั่วน่าเลยนะ เมื่อวานผู้เข้าแข่งขันสามคนตายเรียบ ไม่ได้เข้ารอบชิงสักคน’

‘ขำจะแย่!’

ผู้ชมจากจงโจวที่กำลังแตกตื่นอยู่เมื่อครู่ พลันใจเย็นลงในพริบตา

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว จะลองส่งแรงใจเชียร์ฝ่ายตรงข้ามของฉินโจวดูหน่อยดีไหมนะ?

ท่ามกลางกระแสข้อความที่ถาโถมเข้ามาในห้องถ่ายทอดสด

ผู้เข้าแข่งขันจากฉินโจวบนเวที ได้เริ่มบรรเลงปี่สั่วน่าแล้ว!

ร้อยวิหคคารวะหงส์ฟ้า

ชื่อเดิมคือสิบทิวทัศน์

ในบรรดาบทเพลงสำคัญสำหรับปี่สั่วน่าแห่งแดนมังกร บทเพลงนี้ถือเป็นผลงานอันโดดเด่นที่สุด ถ่ายทอดพลังการแสดงของปี่สั่วน่าออกมาได้ถึงขีดสุด

ไม่ว่าจะเป็นบทเพลงที่ใช้ในงานมงคลหรืองานอวมงคล

แท้จริงแล้ว บทเพลงนี้คือการใช้ทำนองที่รื่นเริงและเปี่ยมด้วยความกระตือรือร้น ปลุกเร้าความรักในธรรมชาติ และปลุกความทรงจำถึงวิถีชีวิตแห่งการทำงานของผู้คนขึ้น

ดิบ?

เชย?

ต้องเข้าใจก่อนว่าเพลงร้อยวิหคคารวะหงส์ฟ้าไม่ได้เป็นเพียงบทเพลงสำหรับปี่สั่วน่าเท่านั้น แต่ยังถูกดัดแปลงให้กลายเป็นบทเพลงของกู่เจิง แอคคอร์เดียน และเปียโนด้วย

บทเพลงประเภทนี้ย่อมไม่ธรรมดา

เมื่อเสียงปี่สั่วน่าเริ่มกึกก้องอย่างเป็นทางการ สีหน้าของผู้ชมในที่นั่งก็เริ่มเปลี่ยนไปไม่มากก็น้อย

ความรู้สึกนั้นจะอธิบายอย่างไรดี

ราวกับว่าทุกคนได้ยินเสียงนกนานาชนิดแทรกสอดอยู่ภายในบทเพลงนี้

เสียงของนกดุเหว่า นกกระทาทุ่ง นกนางแอ่น นกสาลิกาดง นกสาลิกาสีน้ำเงิน นกฮวยบี๊ นกกระจาบฝน…

เสียงเจื้อยแจ้วของฝูงนกดังประสานกันไม่ขาดสาย

ตอนที่ 1042-2 การแสดงเดี่ยว (2) 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน