Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1065

ตอนที่ 1065 สิทธิ์ในการตีความทั้งหมดเป็นของระบบ

หลินเยวียนลุกขึ้น

พุ่งเข้าห้องน้ำทันที

บีบสบู่เหลวจนเป็นก้อนใหญ่ ก่อนจะล้างมือซ้ำไปซ้ำมา

เมื่อล้างเสร็จ เขาก็พึมพำกับตัวเองว่า “เหมือนยังขาดอะไรบางอย่างแฮะ”

ดูให้ดีล่ะ!

พี่ห่าวอวิ้นจะช่วยได้ก็ตอนนี้แหละ!

เขาหยิบมือถือขึ้นมา

เปิดเข้าไปในแช็ตกลุ่ม แล้วแท็กหาเว่ยห่าวอวิ้นโดยตรงว่า ‘ช่วยร้องเพลง โชคดีมาแล้วให้ฟังสักสองท่อนได้ไหม?’

เว่ยห่าวอวิ้น ‘?’

สองนาทีต่อมา

เว่ยห่าวอวิ้นก็ส่งข้อความเสียงมา

หลินเยวียนไม่สนใจเครื่องหมายคำถามมากมายในแช็ตกลุ่ม รีบกดเปิดฟังทันที เสียงขับร้องแบบสดๆ ของเว่ยห่าวอวิ้นก็ดังขึ้นในห้อง “โชคดีมา ขอให้โชคดีมา…”

บรรยากาศพิธีกรรมครบถ้วน!

หลินเยวียนจ้องมองไปยังระบบ แล้วพูดว่า “เปิดกล่องสมบัติทองคำหนึ่งใบ!”

พรึบ!

กล่องสมบัติทองคำเปิดออก!

แสงสีทองเปล่งประกายเจิดจ้า!

หลังม่านแสงนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับทักษะรู้ใจ ทักษะนี้จะทำให้ผลงานดนตรีของคุณ เข้าถึงผู้คนได้ในทุกระดับ แม้แต่ผู้ที่ไม่เข้าใจทฤษฎีดนตรี ก็สามารถสัมผัสถึงอารมณ์และความลึกซึ้งในผลงานของคุณได้อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ทักษะนี้สามารถใช้ได้เฉพาะตอนแสดงในหอแสดงดนตรีเท่านั้น”

หลินเยวียนทำตาโต!

โชคดีขั้นสุด!

ดวงดีเกินไปแล้ว!

เขาได้ทักษะรู้ใจที่โหยหาและเฝ้ารอมานาน!

ทักษะนี้เปรียบประหนึ่งสูตรโกงในระดับที่ใกล้เคียงกับทักษะมิติแห่งภาพวาดเลยทีเดียว ทั้งคู่เป็นทักษะในชุดเดียวกันที่ผลิตโดยระบบ

หลินเยวียนถูกอกถูกใจสุดๆ !

สำหรับข้อจำกัดของทักษะนี้ หลินเยวียนยอมรับได้อย่างไม่มีปัญหา

อย่างไรเสีย ทักษะมิติแห่งภาพวาดเองก็มีข้อจำกัด ว่าต้องชมด้วยตาตนเอง ณ สถานที่แสดงจริงเท่านั้น จึงจะสัมผัสได้ถึงพลังของมัน

รอให้จงโจวถูกรวมเข้ามาอย่างเป็นทางการก่อนเถอะ

เมื่อถึงตอนนั้น

เขาจะจัดคอนเสิร์ตครั้งแรกในชีวิตที่โถงทองคำให้ได้เลยคอยดู!

และเมื่อถึงวันนั้น

ผู้ชมในฮอลล์จะต้องได้สัมผัสกับงานดนตรีอันแสนตราตรึงจนไม่อาจละสายตาได้แน่นอน!

คิดมาถึงตรงนี้

หลินเยวียนก็หันไปมองกล่องสมบัติทองคำใบที่สอง

พลางถูมือตัวเองเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น

“เปิดใบนี้ด้วยเลยแล้วกัน!”

พรึล!

แสงสีทองสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง

กล่องสมบัติทองคำใบที่สองเปิดออก!

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ที่ได้รับการ์ดตัวละครอบิเกล หนึ่งในสิบพ่อเพลงระดับสูงของบลูสตาร์ยุคปัจจุบัน โฮสต์สามารถเรียนรู้ดนตรีจากอบิเกลได้”

สีหน้าของหลินเยวียนพลันหม่นลงทันที

ถ้าอบิเกลมาเห็นเขาในตอนนี้ คงจะเห็นชัดเลยว่าบนใบหน้าของหลินเยวียนฉายแววรังเกียจ ปรากฏออกมาโดยไม่ปิดบังเลยสักนิด

การได้เรียนตัวต่อตัวกับอบิเกล สำหรับนักดนตรีทั่วไปนั้นถือเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาอย่างยิ่งยวด แต่สำหรับหลินเยวียนแล้ว เขากลับรู้สึกว่าไร้ประโยชน์

ไม่ใช่เพราะเขาชนะอบิเกลมาแล้วหรอกนะ

เพราะคนที่ชนะอบิเกลในมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ก็คือเบโทเฟิน ไม่ใช่เขาแม้แต่น้อย!

พ่อเพลงระดับหนึ่งในสิบอันดับแรกของบลูสตาร์อย่างอบิเกลคนนี้ถึงขั้นที่เคยประมือกับชอแป็งมาแล้ว เขาย่อมมีคุณสมบัติพอจะเป็นครูสอนดนตรีให้เขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ปัญหาคือ

ตอนนี้เขามีการ์ดตัวละครของหยางจงหมิงที่เก่งยิ่งกว่าอยู่แล้ว แล้วจะได้อบิเกลมาซ้ำอีกใบไปเพื่ออะไรล่ะ!?

“โฮสต์!”

เสียงของระบบดังขึ้นด้วยน้ำเสียงดูจะไม่ค่อยพอใจนักว่า “แต่ละคนมีความถนัดแตกต่างกัน แม้ว่าหยางจงหมิงจะแข็งแกร่งกว่า แต่เขาย่อมมีจุดที่ด้อยกว่าอบิเกลเช่นกัน ถ้าคุณอยากเติบโตเป็นนักดนตรีระดับสูงสุด คุณต้องกลายเป็นนักรบที่เก่งรอบด้าน นอกจากนั้น นี่ก็คือโอกาสให้คุณได้เรียนรู้คู่แข่งไปในตัวด้วย!”

จะว่าไปก็จริง

ในอนาคต เขาตั้งใจจะทำเพลงด้วยความสามารถของตนเอง และต้องการจะท้าทายเหล่าพ่อเพลงระดับแนวหน้าเหล่านี้ด้วยฝีมือที่แท้จริง!

ก่อนจะถึงวันนั้น การได้เรียนรู้จากพ่อเพลงระดับสูงเหล่านี้อย่างจริงจัง จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง

อีกอย่าง ถึงแม้ตอนนี้เขาจะมีฝีมืออยู่แล้ว แต่การเรียนรู้เพิ่มเติมจากบรรดายอดฝีมือ ก็ยังทำให้เขาได้รับประโยชน์มหาศาล

ทันใดนั้นเอง หลินเยวียนนึกสงสัยขึ้นมา

ในอนาคต เขาจะสามารถสะสมการ์ดตัวละครพ่อเพลงทั้งสิบอันดับแรกได้ครบไหมนะ?

ถ้าทำได้จริงละก็ เท่ากับว่าเขาจะมีพ่อเพลงระดับสูงทั้งสิบคนมาช่วยสอนเขาพร้อมกันเลยทีเดียว แค่คิดก็น่าสนุกแล้วสินะ?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน