Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1069

ตอนที่ 1069 ไม่ทันเตรียมใจ

นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีทฤษฎีวิทยาศาสตร์ที่ซับซ้อนหรือเข้มข้นอะไรนักแม้แต่ในหนังสือต้นฉบับทฤษฎีความต่อเนื่องย่อยก็ไม่มีการอธิบายอย่างชัดเจนกระทั่งไทม์แมชชีนที่ปรากฏในตอนท้าย ก็แค่เขียนผ่านๆ ไม่กี่บรรทัด นี่คือ นิยายวิทยาศาสตร์ที่มีองค์ประกอบไซไฟน้อยเสียจนแทบจางหายแต่สิ่งเหล่านี้กลับไม่ได้ลดทอนความยอดเยี่ยมของนิยายเรื่องนี้ลงแม้แต่น้อย!

เฉินเล่อร้องไห้สะอึกสะอื้น!

ผู้โศกศัลย์ ผู้โศกศัลย์!

ใครได้อ่านก็ใจพัง น้ำตาไหล จนกระทั่งอ่านจบเฉินเล่อถึงได้เข้าใจว่าผู้โศกศัลย์ที่แท้จริงหมายถึงอะไร

และในเวลานี้ ตัวเขาเองก็คือผู้โศกศัลย์อีกคนหนึ่งไม่ใช่หรือ?

เขาดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง

แล้วสั่งน้ำมูกอย่างแรง

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฉินเล่ออ่านนิยายวิทยาศาสตร์มานับไม่ถ้วนแต่มีเพียงเรื่องนี้เท่านั้น ที่ทำให้เขาน้ำตาเขาไหลไม่หยุด!

ตามนิสัยของนักเขียนเขามักจะวิเคราะห์หรือแยกโครงสร้างของนิยายที่อ่านถ้าเรื่องนั้นมีคุณค่าพอ ทว่าในตอนนี้เขาไม่สามารถประเมินเรื่องผู้โศกศัลย์ได้แม้แต่น้อย ไม่สามารถคิดวิเคราะห์ได้ว่ามันจัดอยู่ในหมวดหมู่ใดของวงการนิยายวิทยาศาสตร์ด้วยซ้ำ

ร้องไห้ตายไปเลย!

หัวใจพังยับเยินไม่มีชิ้นดี!

ที่แท้ความรักของแม่ก็สามารถเป็นธีมของนิยายไซไฟได้เหมือนกัน…

ก่อนหน้านี้ เฉินเล่อยังเคยคิดจะติดต่อฉู่ขวง เพื่อถ่ายทอดประสบการณ์การเขียนนิยายไซไฟของตัวเองให้เขาด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้กลับกลายเป็นตัวเขาเองต่างหากที่ได้เรียนรู้ นี่คือทิศทางการเขียน เขาไม่เคยแม้แต่จะลองนึกถึงมาก่อนเลยด้วยซ้ำ

ไม่ได้!

จะให้ร้องไห้คนเดียวแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

หรือว่านี่คือปฏิกิริยาตอบสนองที่เกิดขึ้นกับคนเราหลังโดนนิยายทำร้ายจิตใจ?

เฉินเล่อตัดสินใจทันที!เขารีบเปิดแชตกลุ่มที่เคยคุยเรื่อฉู่ขวงขึ้นมา จากนั้นก็พิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็ว!

‘รีบไปอ่านนิยายไซไฟของฉู่ขวงเร็ว!’

‘โคตรจะดี!”

‘เกินกว่าที่จินตนาการไว้มาก!’

‘ถ้าไม่ดี พวกนายมาตบฉันได้เลย!’

‘ฉันขอสาบานด้วยชื่อเฉินเล่อของฉัน!’

กลุ่มแชตที่เคยเงียบสนิท เริ่มคึกคักขึ้นมาอีกครั้งทันที เมื่อข้อความยาวเหยียดของเฉินเล่อถูกส่งเข้าไป!

‘?’

‘พี่เฉินเหรอ?’

‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’

‘หรือว่าโดนแฮ็ก?’

‘ไม่เหมือนสไตล์พี่เฉินเลยนะ’

‘พี่เฉินปกติออกจะเย็นชา…’

‘ฉู่ขวง?’

‘คนที่เราคุยกันเมื่อกี้ใช่ไหม นักเขียนจากฉินโจว?’

‘พี่เฉินอ่านนิยายไซไฟของเขาแล้วเหรอ?’

ทุกคนแทบจะคิดว่า เฉินเล่อโดนแฮ็กบัญชี!

เพราะในกลุ่มนี้ เฉินเล่อถือเป็นระดับตำนานของนักเขียนนิยายไซไฟ คนระดับนี้ปกติไม่ค่อยโผล่มาพูดในกลุ่มหรอก ต่อให้พูด ก็มักจะพูดสั้นๆ ด้วยท่าทีเย็นชา ใจความชัดเจน ไม่เคยพิมพ์ข้อความรัวๆ แบบนี้มาก่อนเลย!

แต่โชคดีที่เฉินเล่อเสริมขึ้นมาหนึ่งประโยคว่า

‘แฮ็กเพื่อแนะนำหนังสือพวกนายเนี่ยนะ?’

ประโยคนี้ทำให้พวกเขาคลายความสงสัยลงไปทันที

หลายคนรีบตอบว่า

‘งั้นเดี๋ยวจะไปอ่านเดี๋ยวนี้เลย!’

เฉินเล่อรู้สึกพึงพอใจสุดๆ แม้ว่าแววตาของเขาจะยังคงแดงก่ำอยู่ก็ตาม

ตอนนี้ เขาก็แค่รอให้ทุกคนอ่านจบแล้วกลับมานั่งร้องไห้จนเปียกปอนไปด้วยกันกับเขา!

…

เฉินเล่อไม่ได้ร้องไห้คนเดียวอีกต่อไป!

หลังจากที่ฉู่ขวงปล่อยนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้ออกมา ผู้อ่านที่เคยรวมตัวกันอยู่ในคอมเมนต์กันอย่างเฮฮาก็ทยอยอ่านเรื่องผู้โศกศัลย์จบ

จากนั้น

ครืนนน!

พื้นที่แสดงความคิดเห็นระเบิด!

ชั่วขณะนั้น ทุกคนกลายเป็นเฉินเล่อ ทุกคนกลายเป็นผู้โศกศัลย์ นี่คือนิยายที่ ไม่ว่าใครอ่าน ก็ไม่อาจต้านทานไหว!

‘ร้องไห้จนจะเป็นลมแล้ว!’

‘กระดาษทิชชูหมดเกลี้ยง เจ้าแก่ฉู่ขวง นิสัยแบบนี้สมแล้วที่เป็นแก!’

‘แม่ถามว่าเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ฉันอธิบายไม่ถูกเลยแม่! ครั้งนี้ไม่ได้อกหักจริงๆ นะ!’

‘เวรเอ๊ย!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงหลอกให้ผมร้องไห้อีกแล้ว!’

‘นี่แหละเหตุผลที่ฉันเตือนตลอดว่าห้ามปล่อยให้เจ้าแก่ฉู่ขวงเขียนอะไรก็ได้ตามใจ ต้องกดปากกาเขาไว้บ้าง!’

‘เขียนเก่งเกิน เก่งเกินไปจริงๆ ไม่ว่าเขียนอะไรก็ยังเป็นฉู่ขวงคนเดิม! ไม่ว่าเขียนอะไรก็โหดร้าย เจ้าแก่ฉู่ขวงที่ชอบทำให้คนอ่านร้องไห้กลับมาแล้ว!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง แกยังเป็นคนอยู่ไหม จิตใจทำด้วยอะไร!”

‘ไม่ได้เปลี่ยนแนวสักนิด ทุกเรื่องที่เขียนมันก็มีแต่คำว่าเจ็บปวด จำได้ว่าเคยมีคนล่อคุณออกมาด้วยคำว่าจะเขียนให้พระเอกตายก็ได้ใช่ไหม? ใครเป็นคนพูด ออกมายอมรับผิดเดี๋ยวนี้!’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน