Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1106
ตอนที่ 1106 ช่องเด็กแบ่งเป็นสองช่อง
………………..
ระยะเวลาการพิจารณาคือหนึ่งสัปดาห์ตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ สมาคมวรรณศิลป์ไม่ได้เปิดเผยความเคลื่อนไหวใดๆ
บริษัทใหญ่ๆ ที่ส่งผลงานเข้ารับการคัดเลือกต่างก็รอคำตอบด้วยความร้อนใจ
ในที่สุด!
วันที่เจ็ดก็มาถึง!
ผู้คนมากมายรีบเข้าไปเปิดเว็บไซต์ของสมาคมวรรณศิลป์ทันที แต่กลับต้องตกตะลึงเมื่อพบว่า
ทางการเลื่อนการประกาศผล…
หลังจากนั้น สมาคมวรรณศิลป์ก็ออกแถลงการณ์ขอโทษว่า [เนื่องจากเกิดเหตุไม่คาดฝันระหว่างขั้นตอนการพิจารณา กรุณาให้เวลาเราอีกสักสามสี่วัน และเราจะมอบผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจให้กับทุกท่าน]
ให้ตายสิ!
ก็แค่เลือกแอนิเมชันไม่กี่เรื่องไว้ฉายบนช่องเด็ก ทำไมสมา คมวรรณศิลป์ถึงต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนี้กันนะ?
แล้วก็เป็นเช่นนี้
วันที่แปด
วันที่เก้า
วันที่สิบ
วันที่สิบเอ็ด
เริ่มมีบางคนทนไม่ไหวแล้ว!
…
ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่
แผนกแอนิเมชันของแต่ละเจ้าเริ่มเกิดความไม่มั่นคงในใจ
“สมาคมวรรณศิลป์มีคณะกรรมการตั้งเยอะแยะ ใช้เวลาตั้งสิบกว่าวัน ยังพิจารณาไม่เสร็จอีกเหรอ?”
“ยากขนาดนั้นเชียวหรือ?”
“ตามหลักแล้ว อย่างน้อยแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของผลงานที่ได้รับเลือกน่าจะมาจากพวกเราห้าบริษัทใหญ่ไม่ใช่หรือไง?”
“หรือว่าเกิดเหตุไม่คาดฝันอะไรขึ้น?”
“ไม่น่าจะใช่นะ”
“น่าจะเป็นเพราะมีผลงานเยอะ แต่โควตาน้อยต่างหาก”
“แค่ผู่หลิงบริษัทเดียวก็ส่งแอนิเมชันเข้าไปตั้งเจ็ดเรื่อง การพิจารณาก็ต้องลำบากอยู่แล้ว”
“รออีกหน่อยเถอะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าบริษัทเล็กกระจอกๆ พวกนั้นจะทำแอนิเมชันได้คุณภาพเท่าห้าบริษัทใหญ่อย่างพวกเรา!”
…
สตาร์ไลท์
แผนกแอนิเมชัน
“ยังไม่ประกาศอีกหรือ!”
“สิบเอ็ดวันเข้าไปแล้ว!”
“ฉันตื่นเต้นจะตายอยู่แล้วนะ”
“ถ้าแอนิเมชันที่ฉันร่วมทำได้ถูกเลือก ฉันคงฟินสุดๆ เลยละ!”
“บริษัทเราส่งเข้าประกวดตั้งหลายเรื่อง”
“ถ้าโชคดี อาจจะได้เลือกสักเรื่องละมั้ง?”
…
ที่สตาร์ไลท์เช่นกัน
แผนกซีรีส์ก็กำลังรอคอยอยู่
“นี่เป็นครั้งแรกที่เราทำแอนิเมชันไลฟ์แอ็กชัน หวังว่าจะไม่เป็นตัวถ่วงของอิ่งจือนะ”
“ผมรู้สึกว่าเราทำออกมาได้ดีเลยละ”
“เพราะบทของอิ่งจือดีต่างหากล่ะ ถึงทำให้ทุกอย่างออกมาดีได้”
“ยังไงก็ต้องรอดูผลจากสมาคมวรรณศิลป์ก่อนอยู่ดี”
“ถ้าผ่านล่ะก็ ไลฟ์แอ็กชันเรื่องนี้ก็คงตกมาเป็นหน้าที่พวกเราแล้วล่ะมั้ง?”
“ฝันไปเถอะ”
“ถ้าไม่ผ่าน อาจโดนตัดจบกลางคันเลยก็ได้”
…
สตูดิโอตามเงาฝัน
ทุกแผนกกำลังอยู่ในสภาวะลุ้นระทึก
“ทำไมฉันรู้สึกเครียดยิ่งกว่าตอนรอผลบ็อกซ์ออฟฟิศวันแรกของเรื่องวอลล์อีอีกเนี่ย?”
“ถึงยังไงช่องเด็กนี่มันออกอากาศทั่วโลกเลยนะ”
“มีการสนับสนุนจากหน่วยงานทางการ นั่นเท่ากับว่าเด็กทุกคนจะได้ดูแอนิเมชันของพวกเราเลยนะ”
“วางใจเถอะ!”
“แอนิเมชันพวกนี้มีหัวหน้าอิ่งจือดูแลเองกับมือเลยนะ!”
“อิ่งจือคือเทพตลอดกาล!”
“ต่อให้เดาสุ่มก็ยังน่าจะถูกเลือกสักเรื่องแหละน่า!”
“ถึงจะไม่ได้รับเลือกก็ไม่เป็นไรหรอก ก็อาจารย์อิ่งจือมีโดราเอมอนที่ได้ฉายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
…
วันที่สิบสองของการพิจารณา
บริษัทต่างๆ ในวงการที่ส่งผลงานเข้าประกวดต่างก็เริ่มวิตกกันมากขึ้นเรื่อยๆ
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
“อย่าบอกนะว่าจะมีปัญหา?”
“แค่เบี้ยวนัดก็ว่าแย่แล้ว”
“แต่นี่มันเบี้ยวนานเกินไปแล้วนะ”
“จะสองสัปดาห์เข้าไปแล้ว”
“ฉันมีลางสังหรณ์บางอย่าง”
“ต้องมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่ๆ ”
“สมาคมวรรณศิลป์อาจไม่ได้แค่กำลังตรวจแอนิเมชันก็ได้นะ”
“หมายความว่าไง?”
“ผมก็นึกไม่ออก รอฟังประกาศแล้วกัน น่าจะอีกไม่นานนี้แหละ!”
…
วันที่สิบสาม
ไม่ใช่เพียงวงการแอนิเมชันเท่านั้น
แม้แต่ชาวเน็ตและผู้ปกครองทั่วสารทิศที่ติดตามเรื่องนี้ก็เริ่มร้อนใจ
“เงียบหายไปเลย?”
“คนจากสมาคมวรรณศิลป์หายไปไหนแล้ว?”
“ไหนบอกว่าจะเปิดช่องรายการเด็ก?”
“ทำไมพิจารณานานขนาดนี้?”
“ตกลงบริษัทไหนบ้างที่ได้รับเลือก?”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...