ตอนที่ 1111 เรตติงออกมาแล้ว
………………..
วันรุ่งขึ้น
ข่าวทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องของสองช่องรายการเด็ก!
[ผลงานของช่องการ์ตูนเด็กช่องหมายเลขหนึ่งได้รับคำชื่นชมอย่างล้นหลาม!]
[เซอร์ไพรส์ที่สุดของช่องหมายเลขหนึ่ง ปฐมบทบรรพกาล!]
[ประเด็นถกเถียงเกี่ยวกับผลงานของช่องเด็กช่องสอง!]
[หุ่นเชิด งานตัดกระดาษ ภาพสีน้ำหมึก แอนิเมชันก็คือศิลปะรูปแบบหนึ่ง!]
[เรตติงของช่องเด็กทั้งสองช่องใกล้เปิดเผย ใครจะชนะในรอบแรกกันแน่?]
[นับถอยหลังสู่การสรุปเรตติงการ์ตูนเด็ก!]
[ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ในวงการภาพยนตร์ ยังคงรักษามาตรฐานระดับสูง!]
[อิ่งจือเซอร์ไพร์สแบบไม่พัก เขาคนเดียวแบกทั้งช่องไว้ได้จริงหรือ?]
ทั้งในวงการและนอกวงการ
กระแสตอบรับอยู่ในระดับดีใกล้เคียงกัน
ความร้อนแรงของข่าวก็สูสีกัน
อย่างนั้นก็เหลือเพียงอย่างเดียวให้เปรียบเทียบคือเรตติงในวันแรก
ขณะนี้ มีผู้คนมากมายบนโลกออนไลน์ที่กำลังรอการประกาศเรตติงอย่างใจจดใจจ่อ
ผู้ปกครองหลายคนถึงกับเตรียมใช้เรตติงเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจ
หากช่องใดมีเรตติงสูงกว่า เมื่อต้องเลือกชมช่องรายการเด็กในอนาคต พวกเขาย่อมอ้างอิงจากตัวเลขนี้ในการเลือกว่าจะดูช่องไหน
ไม่ว่าจะเป็นช่องที่หนึ่งหรือช่องที่สอง เรื่องนี้ล้วนเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
…
“ยังไม่สรุปเรตติงอีกเหรอ?”
“ผู้อำนวยการวางใจได้ครับ!”
“ไม่ว่าจะเป็นกระแสความนิยม หรือคำชมจากผู้ชม เราก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย!”
“เมื่อเทียบกับคำชื่นชมโดยรวมของเรา ช่องที่สองยังมีประเด็นให้ถกเถียงอยู่เลยครับ”
“ประเด็นอะไรเหรอ?”
“ช่องสองมีอนิเมชันเรื่องหนึ่งชื่อว่าสพันจ์บ็อบ หลายคนบอกว่าไม่เหมาะกับเด็ก แต่เหมาะกับผู้ใหญ่มากกว่า”
“แล้วยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ”
“แอนิเมชันสีน้ำหมึกเรื่องแรกของช่องที่สองเรื่องลูกอ๊อดน้อยตามหาแม่ แม้จะได้รับคำชมล้นหลามจากผู้ปกครอง แต่เด็กๆ กลับไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก เป็นตัวอย่างคลาสสิกของคำว่าของดีแต่คนดูไม่เยอะเลยครับ”
…
ช่องเด็กหมายเลขสอง
“ช่องเด็กช่องหมายเลขหนึ่งดูจะมาแรงมากนะ ตอนนี้คนทั่วไปต่างก็ชมว่าผลงานของห้าบริษัทใหญ่คุณภาพคงที่จริงๆ ”
“เหอะๆ ”
“เราลองมาคิดในอีกมุมหนึ่งสิ”
“คำว่าคงที่อาจฟังดูเป็นคำชมก็จริง แต่บางครั้งมันก็อาจเป็นข้อเสียได้เหมือนกันนะ”
“หมายความว่าไง?”
“ก็ไม่มีความแปลกใหม่ไงล่ะ”
“ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าห้าบริษัทใหญ่มีมาตรฐานแน่นอน ไม่มีทางแย่ แต่จะสร้างความแปลกใจให้ผู้ชมได้แค่ไหน นั่นแหละคือสิ่งที่พวกเขาต้องคิด”
“แล้วของพวกเรานี่มีความแปลกใหม่เหรอ?”
“ถ้าคุณยังคิดว่าแอนิเมชันที่เราฉายไปไม่น่าประหลาดใจมากพอ งั้นก็ไม่รู้แล้วละว่าแบบไหนถึงจะเรียกว่าน่าประหลาดใจ!”
ในวงการ
หลายคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
“พวกคุณดูช่องไหนกันแน่?”
“ฉันดูช่องหมายเลขหนึ่ง”
“ห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ลงมือเอง ฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ แอนิเมชันมีหลากหลายแนว เนื้อเรื่องโดยรวมก็อยู่ในระดับดีมาก ไม่มีเรื่องไหนที่แย่เลย!”
“ของห้าบริษัทใหญ่ก็คือคำตอบที่มั่นคงนั่นแหละ!”
“แล้วมีใครดูช่องหมายเลขสองบ้างไหม?”
“ฉันดู”
“คิดว่าไง”
“ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เอาเป็นว่ามันแปลกใหม่มาก”
“เช่นอะไรบ้าง”
“พวกคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับแอนิเมชันแบบสีน้ำหมึก แอนิเมชันกระดาษตัด แอนิเมชันหุ่นเชิดไหม?”
“หา?”
“ดูเหมือนพวกคุณจะไม่เคยได้ยินละสิ งั้นก็คงไม่แปลก เพราะแอนิเมชันพวกนั้นเหมือนจะทำมาเพื่อผู้ใหญ่เลยละ คุณเคยดูไหมล่ะ?”
…
ห้าบริษัทใหญ่และอีกสองบริษัทแอนิเมชัน
ในเวลานี้ต่างก็เฉลิมฉลองกันอย่างครึกครื้น
“ดูท่าจะได้จัดงานเลี้ยงฉลองกันแล้วละ”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...