Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1110
ตอนที่ 1110 เหมือนได้ย้อนวัยกลับไปอีกครั้ง
ช่องเด็กช่องที่หนึ่ง
การ์ตูนเรื่องเทพสงครามวัยเยาว์กำลังออกอากาศอยู่
“โอ้โฮ”
“นี่คือการ์ตูนของตระกูลซือถูเหรอ?”
“เอฟเฟ็กต์เจ๋งจริงๆ เลยนะ”
“การ์ตูนสมัยนี้ เอฟเฟ็กต์ดีกว่าสมัยเราตั้งเยอะ!”
“ใช่เลย”
“แต่ก็ยังรู้สึกว่า การ์ตูนสมัยเด็กของเรากินใจมากกว่า”
“รู้สึกว่าซ้ำซากแล้วก็เด็กเกินไป”
“ก็ไม่แย่นะ”
“ฉันว่าสนุกดีออก”
ผู้ใหญ่ที่ดูแอนิเมชันนั้น ดูเหมือนจะรู้สึกต่างจากมุมมองของเด็กๆ
ไม่นานนัก
ช่องที่หนึ่งก็เปลี่ยนเป็นแอนิเมชันอีกเรื่องหนึ่ง
คราวนี้เป็นแนวเทพปกรณัมชื่อว่า ‘ปฐมบทบรรพกาล’
“หืม?”
“การ์ตูนเรื่องบรรพกาล?”
“เป็นปฐมบทหรือ?”
“น่าสนใจดีนะ!”
“ชอบครับ!”
“ชอบก็ดีแล้ว”
“พ่อก็ชอบเหมือนกัน”
“แม่โตมากับเรื่องบรรพกาลเลยนะ”
“บรรพกาลสนุกไหมครับ?”
“สนุกเป็นอันดับสองของโลกเลย”
“แล้วอันดับหนึ่งล่ะ?”
“บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ”
การที่บรรพกาลถูกสร้างเป็นแอนิเมชัน ทำให้เหล่าผู้ปกครองรู้สึกทั้งแปลกใจและดีใจ
เพราะแทนที่จะสร้างตามต้นฉบับ กลับเลือกที่จะสร้างปฐมบทแทน
พล็อตเรื่องถูกวางไว้อย่างน่าสนใจ
ทำให้ผู้ปกครองที่ผูกพันกับเรื่องนี้ชื่นชอบอย่างมาก
แม้แต่เด็กๆ ที่เพิ่งรู้จักเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ก็ดูอย่างตั้งอกตั้งใจ
…
ช่องเด็กหมายเลขสอง
หลินเยวียนดูการ์ตูนอย่างเพลิดเพลินบนโซฟา พลางชวนครอบครัวมาดูด้วยกันว่า “นี่เป็นผลงานที่เพื่อนของฉันเป็นผู้กำกับนะ!”
โฮ่งๆๆ
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หนานจี๋เข้ามานอนหมอบอยู่ข้างขวาของหลินเยวียน
พี่สาวก็เดินมาพร้อมนั่งลงอย่างแรงจนเบียดให้หนานจี๋ต้องหลบออกไปหนานจี๋จึงต้องย้ายไปนั่งฝั่งซ้ายแทน
จู่ๆ ต้าเหยาเหยาก็วิ่งเข้ามาหนานจี๋เห็นดังนั้นก็รีบมุดตัวหลบไปอยู่มุมโซฟาอย่างรู้หน้าที่ ยอมสละที่ให้แต่โดยดี
แม่กำลังทำอาหารอยู่ เมื่อเห็นลูกทั้งสามนั่งดูการ์ตูนรวมกัน ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
ลูกๆ โตกันขนาดนี้แล้วยังมานั่งดูแอนิเมชันด้วยกันได้อีก
“เปิดเสียงให้ดังหน่อย!”
“แม่ขอไปทำกับข้าวก่อนนะ”
“เดี๋ยวค่อยมาดูด้วยกัน”
“สนุกไหม?”
“สนุกสิ”
“แม่หมายถึงภาพวาดน่ะ”
“นี่อิ่งจือวาดเหรอ?”
“ฝีมือวาดภาพสีหมึกสุดยอดไปเลย!”
“พล็อตเรื่องก็ดูโอเคนะ”
“แต่สำหรับเด็ก มันดูออกจะเด็กเกินไปหน่อย”
“พี่ไม่มีหัวใจแบบเด็กเลย”
พี่น้องพากันนั่งดูลูกอ๊อดน้อยตามหาแม่ทางโทรทัศน์ไปพลาง คุยกันไปอย่างออกรสออกชาติ
…
สิบห้านาทีต่อมาถึงคิวของเหมียวฟ้าถามสามพันคำถามออกอากาศแล้ว
ตอนที่หนึ่ง
ตอนที่สอง
ตอนที่สาม
บ้านหลังหนึ่ง
เด็กน้อยเต้นไปมาด้วยความดีใจ
“พี่เหมียว!”
“เหมียวฟ้ากับเฟยเฟยเป็นเพื่อนกัน”
“เถาชี่คือหนู”
“เด็กๆ เรียนรู้กันหรือยัง?”
“ลูกแม่ เข้าใจหรือยังลูก?”
“เข้าใจแล้วครับ!”
เด็กน้อยตะโกนตอบเสียงดัง
พ่อแม่ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
แอนิเมชันเรื่องนี้ดีทีเดียว แม้พล็อตจะดูเด็กไปสักหน่อย แต่วัตถุประสงค์คือให้เด็กๆ ได้รับสาระความรู้ด้านต่างๆ
ไม่แปลกเลยที่ชื่อเรื่องคือเหมียวฟ้าสามพันคำถาม
เพราะแต่ละตอนจะสอดแทรกเกร็ดความรู้ไว้เสมอ
…
หลังจากนั้น
ก็ถึงคิวออกอากาศของเจ็ดพี่น้องน้ำเต้าวิเศษ
“น้ำเต้าวิเศษของพวกเราแข็งแกร่งสุดๆ !”
“ข้าเป็นปู่ของเจ้านะ!”
“เฮ้ย!”
“เจ้าปีศาจจิ๋วเจ้าร้ายกาจนัก!”
“รับหมัดไปซะ!”
“ปล่อยปู่ของข้าเดี๋ยวนี้นะเจ้าปีศาจ!”
“ไม่งั้นข้าจะพังถ้ำของเจ้าจนราบคาบ!”
หน้าจอโทรทัศน์
เด็กคนหนึ่งนั่งดูตาเป็นประกาย หน้าแดงระเรื่อด้วยความตื่นเต้น
เขาโตพอจะไม่สนใจแอนิเมชันสำหรับเด็กเล็กแล้วแต่กลับคลั่งไคล้เจ็ดพี่น้องน้ำเต้าอย่างแรง!
…
หลังจากเจ็ดพี่น้องน้ำเต้าวิเศษ ก็มาถึงคิวของสพันจ์บ็อบผู้อันแสนน่ารัก
“นี่คือ?”
“ดูเหมือนจะมีการเสียดสีอยู่นะ”
“เด็กๆ จะเข้าใจเหรอ?”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...