Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1109

ตอนที่ 1109 เด็กและผู้ใหญ่ร่วมรับชม

ช่องเด็กบลูสตาร์ช่องที่หนึ่ง

แม้ว่าตัวสถานียังไม่ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการแต่แผนกต่างๆ ได้จัดตั้งเรียบร้อยแล้วตำแหน่งหัวหน้า ผู้อำนวยการ และฝ่ายบริหารก็ได้รับการแต่งตั้งเสร็จสรรพ

เวลานี้

แต่ละแผนกต่างยุ่งกันสุดๆ

โดยเฉพาะฝ่ายบริหารชุดใหม่ ที่กำลังประชุมกันอย่างต่อเนื่อง

“ให้ความสำคัญกับแอนิเมชันเป็นหลัก!”

“เรตติงของช่องเด็กขึ้นอยู่กับแอนิเมชันเป็นตัวหลัก!”

“เราต้องติดตามดูเรตติงของแต่ละเรื่องอย่างใกล้ชิด จะได้วางแผนปรับเปลี่ยนได้ทันท่วงที”

“พวกที่เรตติงไม่ดี ก็ต้องลดเวลาออกอากาศหรือตัดออกไปเลย รีบหาเรื่องใหม่มาลงแทน!”

“ช่องหมายเลขสองคือคู่แข่งของเรา!”

“เราต้องชนะช่องหมายเลขสอง ถึงจะอยู่รอดได้!”

“เพราะเราทั้งคู่คือช่องเด็กของบลูสตาร์ กลุ่มผู้ชมก็เป็นกลุ่มเดียวกันหมดถ้าผู้ชมไปดูช่องเขา ก็ไม่มีเวลามาดูช่องเรา แล้วช่องเราจะมีประโยชน์อะไรอีกล่ะ?”

“แต่ก็ไม่ต้องดูแคลนตัวเองเกินไป”

“บริษัทที่ร่วมงานกับเราล้วนเป็นห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งนั้น!”

“ถึงแม้ว่าอิ่งจือจากช่องหมายเลขสองจะดูเก่งไม่น้อยแต่ก็ยังห่างไกลกับห้าบริษัทยักษ์ใหญ่อยู่!”

…

ช่องเด็กบลูสตาร์ช่องหมายเลขสอง

ที่นี่ก็คึกคักไม่ต่างจากช่องที่หนึ่งเลย

“การตรวจสอบแอนิเมชันเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

“ไม่ต้องตัดต่อเพิ่มเติม”

“ผลงานของสตูดิโอตามเงาฝันทำได้ดีมาก”

“แอนิเมชันจากสตาร์ไลท์ก็มีคุณภาพไม่เลว”

“จะจัดเวลาออกอากาศของไลฟ์แอ็กชันเรื่องนี้ไว้ช่วงกลางคืนดีไหม?”

“ช่วงเวลาไพรม์ไทม์ ให้กับโดราเอมอนไปเถอะ”

“วันเปิดสถานี วันแรกของการออกอากาศ ตอนแรกจะเป็น ลูกอ๊อดตามหาแม่แน่นอน แต่เรื่องนี้มีแค่สิบห้านาทีเอง ทางสมาคมวรรณศิลป์ตัดสินใจหรือยังว่าจะให้เรื่องไหนต่อ?”

“ตัดสินใจแล้ว”

“เป็นของใคร?”

“ก็ของอิ่งจือนั่นแหละ”

“ฮ่าๆ หมอนี่เหมือนจะเหมาผลงานแอนิเมชันของช่องสองเราไปหมดเลยจริงๆ นะ!”

…

ใช่แล้ว

แอนิเมชันสีน้ำหมึกเรื่องลูกอ๊อดตามหาแม่นั้นสร้างขึ้นเพื่อเรียกเสียงชื่นชมโดยเฉพาะ

ด้วยความที่เป็นแอนิเมชันสั้น จึงไม่สามารถใช้ฉายต่อเนื่องหลายวันได้

ฉายวันเดียวก็จบแล้ว

แต่หลินเยวียนก็เตรียมผลงานเรื่องต่อไปไว้แล้วนั่นก็คือบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศฉบับแอนิเมชัน!

อย่าลืมนะว่า

สตาร์ไลท์กำลังพัฒนาแอนิเมชันบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมาตลอดก่อนหน้านี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ หลินเยวียนเลยเร่งทีมงานอยู่เรื่อย

แม้ตอนนี้จะยังทำไม่เสร็จทั้งหมดเพราะต้องใช้ทุนสูงและเทคนิคพิเศษมากมาย ทว่าภายใต้การเริ่งเร้าของหลินเยวียน ตอนนี้ก็เสร็จบางส่วนแล้วสามารถนำออกฉายได้ในเบื้องต้น และหากจำเป็นก็ใช้วิธีฉายไปทำไปเหมือนที่แอนิเมชันหลายเรื่องของสตาร์ไลท์เคยทำมา

เมื่อทวีปต่างๆ เริ่มรวมตัวกัน

ผลงานสิขสิทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศก็ได้รับการโปรโมตอย่างต่อเนื่อง

และการสร้างแอนิเมชันก็คือหนึ่งในวิธีโปรโมตผลงานลิขสิทธิ์

ลิงตัวนี้คือไม้ตายที่หลินเยวียนเตรียมไว้เป็นเวลานานแล้ว!

…

และแล้ว

ตลอดหลายวันต่อมา

บรรยากาศบนโลกออนไลน์ก็ยิ่งคึกคักขึ้นเรื่อยๆ

“อีกไม่นานช่องเด็กสองช่องใหม่กำลังจะเปิดแล้ว พวกนายจะดูช่องหนึ่งหรือช่องสองล่ะ?”

“ฉันขอเดิมพันช่องหนึ่ง”

“ผมขอเลือกฝั่งห้าบริษัทใหญ่”

“ช่องสองมีแค่เจ้าอิ่งจือ คนเดียวเอง ยังไงก็ดูแล้วฝั่งช่องหนึ่งเจ๋งกว่าแน่นอน มีทั้งห้าบริษัทยักษ์ใหญ่ แถมยังมีอีกสองสตูดิโอแอนิเมชันที่แข็งแกร่งร่วมด้วย”

“ฉันขอเดิมพันว่าช่องสองจะชนะ”

“โอ้โฮ แฟนคลับช่องสองไม่ค่อยเยอะนะ”

“จะว่าน้อยก็ไม่เชิงนะ ผมก็เชียร์ช่องสอง เพราะผมอ่านการ์ตูนของอิ่งจือมาหมดแล้ว สำหรับผมแล้ว ความสามารถของอิ่งจือยังถูกประเมินต่ำเกินไป แอนิเมชันสุดท้ายแล้วมันก็วัดกันที่เนื้อเรื่องทั้งนั้น ทุกเจ้าฝีมือการผลิตไม่ได้ต่างกันมากหรอก แต่ของอิ่งจือน่ะ ไม่มีเรื่องไหนที่เนื้อเรื่องห่วยเลยสักเรื่อง”

“ช่องสองก็มีโอกาสชนะอยู่นะ”

“ฝั่งห้าบริษัทใหญ่ก็ดูน่าเกรงขามก็จริง แต่ที่ส่งผลงานมาคือแค่บริษัทลูก ฝั่งสำนักงานใหญ่ของจงโจวยังไม่มีใครออกโรงเลย นี่แหละคือโอกาสของอิ่งจือ ถึงแม้โอกาสนั้นจะดูเลือนรางก็เถอะ”

“ทางการก็แอบใบ้เอาไว้เหมือนกันนะ”

“ตามปกติแล้ว ช่องหนึ่งย่อมสำคัญกว่าช่องสองแน่นอน”

“แต่ช่องสองมีอย่างน้อยหนึ่งเรื่องที่แม้แต่ช่องหนึ่งก็ไม่กล้ายุ่ง นั่นก็คือ โดราเอมอน”

“เรื่องนั้นยอมรับเลยว่าของจริง”

“แต่ทั้งหมดมีตั้งสิบเอ็ดเรื่องนะ แค่เรื่องเดียวจะช่วยได้แค่ไหนล่ะ จะฝากความหวังไว้กับเจ้าแมวอ้วนอย่างเดียวก็ไม่ได้นะ”

อันที่จริง ไม่ใช่แค่ชาวเน็ตเท่านั้นที่ถกประเด็นนี้

การถกเถียงลักษณะเดียวกันก็เกิดขึ้นภายในวงการเช่นกัน

เพียงแต่มุมมองของคนในวงการนั้นต่างออกไป เพราะพวกเขาให้ความสนใจกับตัวอิ่งจือมากกว่า

ฝีมือของห้าบริษัทยักษ์ใหญ่น่ะ ทุกคนรู้อยู่แล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน