Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1142

ตอนที่ 1142 ต้อยต่ำ

มีการมากดไลก์ด้วย!

หมอนี่แอบส่องอยู่ตลอดเลยนี่นา!

พื้นที่แสดงความคิดเห็นโดนถล่มยับก็ยังทำเป็นแกล้งตาย สุดท้ายความจริงถูกเปิดเผยเพราะไลก์เดียวแท้ๆ ผู้อ่านจากทุกทวีปถึงกับสับสนวุ่นวายไปหมดในทันที!

‘อะไรของเขาเนี่ย?’

‘หรือว่าเริ่มรู้สึกผิดแล้ว?’

‘ยังมีหน้ามากดไลก์อีกเหรอ’

‘เรื่องทั้งหมดมันฝีมือคุณไม่ใช่หรือไง!’

‘สำนักพิมพ์ออกมาช่วยแก้ต่างแทน ตัวเองกลับเอาแต่เงียบ’

‘เชอะ!’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง!’

“ถึงจะยังเสียใจอยู่มาก แต่ก็เข้าใจแล้ว นี่แหละคือเส้นทางของการเติบโต’

‘แฮร์รี่โตขึ้นจริงๆ แล้ว’

‘ซิเรียส แบล็ก ผู้อยู่ในใจเราตลอดไป!’

‘ฉันแค่อยากให้ความเจ็บปวดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายของแฮร์รี่

หวังว่าเนื้อเรื่องต่อไปจะให้เขาได้ล้างแค้นด้วยมือของตัวเอง!’

‘แฮร์รี่น่าสงสารจริงๆ ’

‘พ่อแม่ตายเพราะโวลเดอมอร์ แม้แต่ซิเรียส แบล็กที่เปรียบเสมือนพ่ออีกคนของเขา ก็ยังต้องมาตายเพราะโวลเดอมอร์แบบกลายๆ อีก ฉันเกลียดลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนั้นเข้าไส้เลยจริงๆ !’

น่าคับแค้นใจ

เอาเถอะ

ความจริงก็คือ ไม่ว่าใครจะโวยวายอย่างไรการตายของซิเรียส แบล็กก็ได้กลายเป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้เสียแล้ว

ทุกคนต่างก็รู้อยู่แก่ใจ

แฮร์รี่ พอตเตอร์ตั้งแต่ภาคนี้เป็นต้นไปจะไม่ใช่วรรณกรรมสำหรับเด็กที่สดใสอีกต่อไป

แต่คือนิยายแฟนตาซีที่เต็มไปด้วยความมืดมนและหนักหน่วง

จุดเปลี่ยนเริ่มขึ้นตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วด้วยซ้ำและแม้แต่ในตอนท้ายของภาคก่อนหน้านี้ ก็มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าให้เห็น

เมื่อมองย้อนกลับไปดูสี่ภาคก่อนไม่มีภาคไหนเลยที่บรรยากาศจะมืดมนเหมือนภาคนี้

ภายใต้โทนมืดมนเช่นนี้ แม้การตายของซิเรียสจะทำให้ตกตะลึงและเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ดูขัดแย้งกับเนื้อหาโดยรวม

ตรงกันข้าม ถ้าภาคนี้จบลงอย่างมีความสุข ก็อาจจะทำให้บรรยากาศหดหู่ซึ่งปูทางมาตลอดทั้งเรื่องอาจสูญเปล่า กลายเป็นเรื่องราวที่หัวหนักแต่หางเบา

พูดอีกอย่างคือ

หลังจากที่แนวทางของเรื่องราวเปลี่ยนแปลงไปอย่างเงียบๆ แล้ว การที่ไม่มีใครตายต่างหากที่ไม่ปกติ

แม้ว่าในแง่ของความรู้สึกแล้ว ผู้อ่านบางคนจะไม่สามารถทำใจยอมรับได้ในทันทีก็ตาม

…

แน่นอนว่าการตายของซิเรียส แบล็ก ย่อมก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ และหลินเยวียนก็รู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ ดังนั้นเขาจึงคอยเฝ้าสังเกตปฏิกิริยาของผู้อ่านอยู่เงียบๆ

เมื่อเห็นแม้แต่เหล่าแฟนคลับเก่าแก่ที่ตามอ่านมานานยังสติแตก เขาก็ส่ายหัวเบาๆ

พวกเขายังใจไม่แข็งพอสินะ

ภาคห้าก็ทนไม่ไหวกันแล้วหรือ?

แล้วภาคหกจะทำยังไง?

ภาคเจ็ดจะไปต่อกันยังไงดี?

อันที่จริงตอนนี้หลินเยวียนได้เริ่มเขียนภาคหกของแฮร์รี่ พอตเตอร์แล้ว ชื่อว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเจ้าชายเลือดผสม

นี่คือภาครองสุดท้ายของนิยายชุด และเนื้อหาหลักจะโฟกัสที่การสร้างตัวละครสเนป

ทั้งๆ ที่สเนปเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมสูงอยู่แล้ว!

ทำไมกันล่ะ

ก็เพราะว่าเขามีบทบาทเยอะแทบทุกภาค

เขาคืออาจารย์จอมเย็นชาที่ปากร้ายแต่ใจดี ด้วยบุคลิกที่เงียบขรึมและมืดมน จึงมักตกเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่เสมอ

ทำให้หลายคนสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นคนไม่ดี

โดยเฉพาะในภาคห้า

ที่แฮร์รี่แอบโจมตีสเนป แล้วเผลอเห็นความทรงจำในอดีตของเขา

ที่แท้ ตอนที่สเนปยังเป็นวัยรุ่น เขาเคยถูกพ่อของแฮร์รี่กับกลุ่มเพื่อนกลั่นแกล้งอยู่สมัยเรียนที่ฮอกวอตส์

มิน่าล่ะ ทำไมเขาถึงดูเหมือนไม่ชอบแฮร์รี่มาโดยตลอด

ในชั้นเรียน แฮร์รี่ทำอะไรผิดนิดเดียว สเนปก็มักจะจับผิดไม่ยอมปล่อย

แต่ถึงเขาจะไม่ชอบแฮร์รี่ ทุกครั้งที่แฮร์รี่ตกอยู่ในอันตราย สเนปก็มักจะพุ่งเข้ามาช่วยเสมอ

ตอนที่แฮร์รี่ถูกโวลเดอมอร์พินิจใจ สเนปก็เป็นคนที่คอยสอนวิธีสกัดใจให้

เขาไม่เคยลืมหน้าที่ของตนเองในฐานะครู

เพราะแบบนี้

ผู้อ่านจำนวนมากจึงมักแซวว่าสเนปเป็นตัวละครประเภท ‘ซึนเดเระ’

แน่นอน

ขณะเดียวกันก็ยังมีอีกผู้อ่านอีกกลุ่มหนึ่งที่ไม่เคยวางใจเขา คิดว่าสเนปไม่ใช่คนดี

อย่างไรเสีย เขาก็เคยเป็นผู้เสพความตายมาก่อน

จะว่าไปแล้ว

คำพูดของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูเมื่อครู่ก็พูดได้ดีเหมือนกันแฮะ

เล่นแย่งบทอี้อันไปซะอย่างนั้น

อืม

ต้องให้อี้อันออกมาเรียกกระแสบ้างแล้วละ ไม่อย่างนั้นเห็นทีจะกลายเป็นเงาจืดจางไปจริงๆ

…

มนุษย์มักหลงลืมอย่างง่ายดายจริงๆ ด้วย

ผู้อ่านซึ่งในตอนแรกทำใจไม่ได้กับการตายของซิเรียส แบล็ก หลังจากผ่านไปไม่กี่วัน อารมณ์พวกเขาก็เริ่มเย็นลง ถึงขั้นสามารถพูดคุยเกี่ยวกับพล็อตในเล่มที่ห้าได้อย่างใจเย็น

อย่างเช่น เส้นเรื่องความรักของแฮร์รี่

ความบาดหมางระหว่างสเนปและพ่อของแฮร์รี่

หรือว่าในเล่มถัดไปโวลเดอมอร์จะถึงจุดจบไหม

และการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศของเรื่องในภาคนี้

ประเด็นให้ถกเถียงมีมากมาย

มองจากมุมนี้ เหล่าผู้อ่านดั้งเดิมก็แสดงให้เห็นแล้วว่าพวกเขาความเข้มแข็งมากขึ้นจริงๆ

การแก้ต่างในครั้งนี้นับว่าประสบความสำเร็จอยู่ไม่น้อย

คลังหนังสือซิลเวอร์บลูถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก

อย่างน้อยก็ยังโชคดีที่ผู้อ่านไม่ลุกฮือขึ้นมาอีก!

สิ่งที่น่ากังวลก็คือฉู่ขวงนี่แหละ ก่อนหน้านี้หมอนี่เคยทำให้ผู้อ่านลุกฮือขึ้นมาประท้วงแล้วหลายครั้ง จนทางสำนักพิมพ์รู้สึกหวาดผวากันไปหมด

ทุกคนยังไม่ลืมเหตุการณ์การตายของเชอร์ล็อก โฮล์มส์เมื่อครั้งก่อน

ตอนนั้นหน้าประตูสำนักพิมพ์ถูกผู้อ่านที่เดือดดาลปิดล้อม เหล่าบรรณาธิการต้องทำงานแบบหวาดระแวงกันทุกวันเหตุการณ์นั้นก็กลายเป็นเรื่องใหญ่มากทีเดียว

“โชคดีที่รอบนี้ผู้อ่านยังค่อนข้างมีเหตุผล”

“ตอนนี้ฉันเริ่มสงสารพวกที่แผนกนิยายแฟนตาซีแล้วละ”

“ได้ยินว่าพวกเขาเพิ่งได้ต้นฉบับแฮร์รี่ พอตเตอร์ กับภาคีนกฟีนิกซ์ไป ก็จัดประชุมยาวทั้งคืนเลย เพื่อวางแผนร่วมกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ว่าจะรับมือกับความโกลาหลจากฝั่งผู้อ่านยังไงดี”

“แต่ละคนก็อกสั่นขวัญแขวนไปเลยละ”

“คนเขียนไม่กลัวอะไรเลย แต่คนเป็นบก.นี่กลัวแทบตาย”

“คุณไม่รู้อะไร ตอนฉู่ขวงยังเขียนนิยายแนวสืบสวนสอบสวน แผนกนิยายสืบสวนสอบสวนก็เป็นแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ”

“เจ้าแก่ฉู่ขวงนี่ตัวแสบเลย”

“ไม่รู้เลยว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มถัดไป เจ้าแก่ฉู่ขวงจะก่อเรื่องอีกหรือเปล่า”

“แอบกลัวอยู่นิดๆ นะ”

“กลัวไปก็ไม่มีประโยชน์”

“สำนักพิมพ์อย่างเราน่ะ ไม่มีสิทธิ์ไปแทรกแซงงานเขียนของเจ้าแก่ฉู่ขวงได้เลย ตอนสมัยเรื่องกระบี่เทพสังหารที่เขาเขียนถึงตอนที่ปี้เหยาตาย บริษัทก็เคยพยายามเจรจาขอให้เขาเปลี่ยนเนื้อเรื่อง แต่เจ้าแก่ฉู่ขวงไม่แม้แต่จะยอมขยับเครื่องหมายวรรคตอนให้เลยด้วยซ้ำ”

“ตอนนี้ทำได้แค่ภาวนาให้หมอนี่เขียนอย่างเบามือหน่อยเท่านั้นเอง”

…

การพูดคุยและการบ่นภายในของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูนั้น หลินเยวียนไม่รู้อะไรด้วยเลย เพราะเขากำลังโฟกัสกับการเขียนแฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มที่หกอยู่

และในเวลาว่างจากการเขียนหนังสือ

หลินเยวียนก็ยังต้องแวะไปที่บริษัทบ้าง เพื่อพบปะพูดคุยกับผู้คน และเฟ้นหาคนดนตรีที่จะมาร่วมแสดงในคอนเสิร์ต ที่เขาวางแผนจะจัดขึ้นในปีหน้า

กระบวนการหาคนเป็นไปอย่างราบรื่น

เพียงแค่เอ่ยชื่อเซี่ยนอวี๋ก็เพียงพอแล้ว

เพราะบรรดาคนดนตรีระดับแนวหน้าของฉินโจว ส่วนใหญ่เคยเข้าร่วมมหกรรมดนตรีบลูสตาร์เมื่อปีก่อน

และถ้าเคยเข้าร่วมมหกรรมดนตรีบลูสตาร์ ก็เท่ากับเคยเข้าเรียนกับ เซี่ยนอวี๋ผู้เป็นถึงหัวหน้าโค้ชลำดับที่หนึ่งของฉินโจวมาแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน