Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1147

ตอนที่ 1147-3 ต้องใช้เวทมนตร์เอาชนะเวทมนตร์ (3)

เพลงอะไรเนี่ย!?

สมาชิกราชวงศ์ปลาทุกคนล้วนมีสีหน้าตกตะลึง

แต่หลินเยวียนยังคงร้องต่อไป

“เก็บดวงดาวมาให้เธอ

คว้าพระจันทร์มาฝากเธอ

ให้พระอาทิตย์ขึ้นมาทุกเช้าเพื่อเธอ”

เนื้อเพลงเรียบง่าย ทำนองก็เรียบง่าย แต่กลับมีเสน่ห์บางอย่างที่ติดหูแบบหยุดไม่ได้!

ซุนเย่าหั่วกับคนอื่นๆ ร่างกายเริ่มขยับตามจังหวะโดยไม่รู้ตัว เริ่มโยกไปมาอย่างสอดคล้องกับดนตรี

“กลายเป็นเทียนไขละลายและส่งแสงเพื่อเธอ จะมอบให้เธอทุกสิ่ง ขอเพียงเธอยิ้มอย่างสุขใจ

เพราะเธอทำให้ทุกวันของฉันมีความหมาย

แม้ชีวิตจะสั้น แต่ความรักที่มีให้เธอนั้นไม่มีวันจางหาย

…”

ทุกคนกินแอปเปิลไป พลางโยกตัวตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนาน

หลินเยวียนก็กัดแอปเปิลเข้าไปคำหนึ่ง ก่อนจะร้องออกมาเสียงดังว่า

“เธอคือแอปเปิลน้อย แอปเปิลน้อยของฉัน รักเธอเท่าไรก็ไม่มีวันพอ

แก้มแดงน่ารักอบอุ่นหัวใจ ยิ่งกว่าผิงไฟในฤดูหนาววาววาววาววาว…”

ซุนเย่าหั่วและคนอื่นๆ ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะพากันหัวเราะจนตัวงอ!

แอปเปิลน้อย?

อะไรเนี่ย?

ถ้าเมื่อครู่เธอหยิบกล้วยมาแทนละก็ ตอนนี้ตัวแทนก็คงต้องร้องเพลงว่า ‘เธอคือกล้วยน้อย กล้วยน้อยของฉัน’ แล้วใช่ไหมล่ะ!?

อืม

ยังดีที่เป็นแอปเปิล

ฟังดูเข้ากันมากกว่า!

หลินเยวียนยังคงร้องต่อไปด้วยจังหวะที่ลงตัว

“เธอคือแอปเปิลน้อย แอปเปิลน้อยของฉัน

เหมือนเมฆสวยบนฟ้าคราม

ฤดูใบไม้ผลิมาอีกครั้ง ดอกไม้บานทั่วไหล่เขา

หว่านเมล็ดแห่งความหวัง แล้ววันหนึ่งก็จะได้เก็บเกี่ยว…”

ในไลฟ์สด

ผู้ชมได้ฟังแล้วต่างตะลึงงัน!

‘หา?’

‘เพลงใหม่เหรอ?’

‘โดนล้างสมองไปแล้วว!’

‘อะไรของเขาเนี่ย?’

‘ไม่บอกก็รู้ว่าจะเกิดอะไรหลังจากนี้!’

‘ระดับความติดหูไม่แพ้ลำนำพื้นเมืองสุดเจ๋งเลย! สมแล้วที่เป็นเพลงแดนซ์กลางจัตุรัส!’

‘โดนสะกดเข้าเต็มๆ แล้ว!’

‘พ่อเพลงอวี๋พอแสบขึ้นมา ทีคนอื่นก็หมดสิทธิ์เลย!’

‘ให้ตายเถอะ!’

‘เซี่ยนอวี๋: งั้นปอกเปลือกมะพร้าว แต่เธอกลับแม่*ให้แต่สาลี่?’

หน้ากล้อง

หลินเยวียนยังคงกินแอปเปิลไป ร้องเพลงไป

จนตอนนี้เสียงร้องเริ่มไม่ค่อยชัดแล้ว

“ไม่เคยรู้สึกว่าเธอน่ารำคาญ ทุกอย่างในตัวเธอฉันก็ชอบ ทุกวันมีเธอก็เหมือนได้เริ่มต้นใหม่ เมื่อมีเธอ ดวงตะวันก็ยิ่งสว่าง มีเธอ กลางคืนก็ไม่มืดมน เธอคือเมฆขาว ฉันคือท้องฟ้า ฤดูใบไม้ผลิเดินเล่นกับเธอท่ามกลางทุ่งดอกไม้บาน ฤดูร้อนยามค่ำคืนนอนดูดาวด้วยกัน ฤดูใบไม้ร่วง ยามเย็นเดินเล่นในทุ่งข้าวสาลีสีทอง ฤดูหนาวหิมะโปรยปราย แต่มีเธอแล้วอุ่นขึ้นมาพลัน!”

ทุกคนในราชวงศ์ปลายังกินแอปเปิลกันต่ออย่างเพลิดเพลิน เฉินจื้ออวี่ที่กินเสร็จเร็วที่สุด

ถึงกับโยนแกนแอปเปิลทิ้ง แล้วรีบร้องตามหลินเยวียนทันที “เธอคือแอปเปิลน้อย แอปเปิลน้อยของฉัน รักเธอเท่าไรก็ไม่มีวันพอ…”

เพลงล้างสมอง!

ล้างสมองระดับสุดยอด!

ทั้งที่ไม่มีเนื้อเพลงให้ดู

แต่เฉินจื้ออวี่กลับจำท่อนคอรัสได้ทันทีหลังจากฟังเพียงแค่รอบเดียว!

คนอื่นๆ ก็ทยอยกินแอปเปิลเสร็จ แล้วทยอยเข้าร่วมร้องประสานในท่อนคอรัสด้วย ใครจำเนื้อไม่ได้ก็ฮัมเพลงตามไป

“ลาลาลาลาลาลาลาลาลา!”

“ลาลาลาลาลาลาลาลาลา!”

แก้มแดงน่ารักอบอุ่นหัวใจ ยิ่งกว่าผิงไฟในฤดูหนาววาววาววาววาว!”

ราชวงศ์ปลารวมพลังร้องเพลงที่หลอนติดหูอย่างแอปเปิลน้อย!

จากแชมป์ระดับบลูสตาร์ ตอนนี้กลายเป็นแก๊งคนเพี้ยนที่ร้องเพลงกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง!

…

ในไลฟ์สด

ผู้ชมก็ครึกครื้นกันสุดขีด!

ท่วงทำนองอันเร้าใจของเพลง เหมือนคลื่นกระหน่ำซัดชายฝั่ง ผู้ชมหน้าต่างโยกศีรษะตามจังหวะ บางคนถึงกับอยากลุกขึ้นมาเต้นให้รู้แล้วรู้รอด!

ไม่มีใครคาดคิดว่า เพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋จะโผล่มาในไลฟ์สดเช่นนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น เพลงนี้ยังเป็นเพลงแดนซ์กลางจัตุรัสระดับเดียวกับเพลงลำนำพื้นเมืองสุดเจ๋งอีกด้วย!

‘สุดยอด!’

‘ฟังสิ พวกคุณลองฟังดู นี่แหละถึงเรียกว่าดนตรี!’

‘จบเห่แล้ว

‘เอาเพลงนี้ออกจากหัวไม่ได้!’

‘นี่เพลงใหม่ของพ่อเพลงอวี๋?’

‘บังเอิญไปไหมที่ตรงกับแอปเปิลน้อยขนาดนี้ หรือคิดสดตรงนั้นเลย เนื้อเพลงแบบนี้คิดกันสดๆ เนี่ยนะ โหดเกินไปแล้ววว!’

‘ช็อก!’

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน