Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1147
ตอนที่ 1147-2 ต้องใช้เวทมนตร์เอาชนะเวทมนตร์ (2)
ในไลฟ์
ผู้ชมทั้งหลายก็พากันงงเป็นไก่ตาแตก!
‘เอ้ยยยยย!’
‘นี่ฉันดูอะไรอยู่เนี่ย!?’
‘นี่มันแฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มหกที่ยังไม่วางขายนี่นา!’
‘เซี่ยนอวี๋โคตรเจ๋ง!’
‘หนังสือนี่ยังไม่เปิดตัวด้วยซ้ำ เขากลับได้มาก่อนแล้ว!’
‘แค่ลายเซ็นยังพอว่า เพราะสำหรับฉู่ขวงก็แค่เรื่องเล็กน้อย แต่นี่มันแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสมที่ยังไม่วางขายเลยนะ เขาไปเอามาได้ยังไงกัน!?’
‘อิจฉาเด็กน้อยคนนั้นจังเลย!’
‘อยากได้บ้างงง!’
‘ผมก็อยากได้!’
‘พ่อเพลงอวี๋ได้อ่านพล็อตแล้วใช่ไหม?’
‘ลองแกล้งๆ สปอยล์ให้หน่อยได้ไหม!?’
‘อย่าๆๆๆๆ ! ห้ามสปอยเด็ดขาด!’
‘แค่บอกก็พอว่าเล่มนี้มีใครตายไหม!’
ผู้อ่านนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์มีมหาศาล ถึงขนาดที่ผู้ชมในไลฟ์แทบทุกคนคลั่งไปตามๆ กัน แต่ละคนแทบจะกระโจนใส่หน้าจอเพื่อแย่งหนังสือเล่มนั้นมาให้อยู่ในมือ!
…
ท่ามกลางความตกตะลึง
ซย่าฝานเดินไปหาผู้ช่วย แล้วมองดูคอมเมนต์จากผู้ชมที่หลั่งไหลมาไม่หยุด
เป็นดังคาด
ในเวลานี้หน้าจอเต็มไปด้วยคอมเมนต์ที่เบียดเสียดกัน
ซย่าฝานอดหัวเราะไม่ได้ แล้วพูดว่า
“ตัวแทนจะไม่ลองตอบคำถามกับผู้ชมหน่อยหรือคะ? ทุกคนถามกันใหญ่ว่าคุณเคยอ่านเล่มใหม่หรือยัง”
หลินเยวียนตอบตามตรง “เคยครับ”
แน่นอนว่าเคย ก็เขาเป็นคนพิมพ์มันขึ้นมาทีละตัวกับมือ
ซย่าฝานถามต่อ “ผู้ชมยังถามอีกค่ะ ว่าในเล่มนี้จะมีใครตายไหม”
ทันใดนั้น หัวใจของผู้ชมก็กระตุกวูบ!
เว่ยหลานหลานซึ่งยืนอยู่ด้านข้างก็มองหลินเยวียนด้วยสายตากังวลเช่นกัน
เพราะนี่แหละคือคำถามที่ผู้อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์เป็นกังวลมากที่สุด!
หลินเยวียนนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง
ซย่าฝานรีบหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วพูดว่า “งั้นเราข้ามคำถามนี้ไปก็แล้วกัน…”
แต่ยังไม่ทันขาดคำ หลินเยวียนก็พูดตัดบทขึ้นมาทันที
“แฮร์รี่…”
“รอน…”
“เฮอร์ไมโอนี่…”
ในขณะที่หัวใจของผู้ชมเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ หลินเยวียนก็คลี่ยิ้มทันใด “พวกเขาไม่มีใครตายครับ”
ห้องไลฟ์สดระเบิดทันที!
‘พ่อเพลงอวี๋ กะจะแกล้งให้ตกใจตายเลยใช่ไหม!”
‘แสบมาก!’
‘แสบเกินไปแล้ว!’
‘บ้าจริง ถ้าตัวเอกสามคนนี้ตาย แล้วจะเหลืออะไรให้อ่านอีกฟระ!’
‘ความดันผมแทบพุ่ง!’
‘ฮ่าๆๆๆ ’
‘พ่อเพลงอวี๋คงไม่อยากสปอยล์สินะ’
‘เมื่อกี้แทบลืมหายใจแล้วนะ!’
‘ขอเนื้อๆ หน่อยได้ไหม!’
‘พูดสิ่งที่พวกเราอยากรู้หน่อย!’
เมื่อเห็นคอมเมนต์เหล่านั้น
ซย่าฝานจึงรีบเอ่ยเตือน “ทุกคนบอกว่าอยากให้คุณพูดอะไรแบบเนื้อๆ หน่อยค่ะ”
เนื้อๆ ?
ทันใดนั้นสีหน้าของหลินเยวียนก็จริงจังขึ้นมา แววตาของเขาฉายแววโศกเศร้า
ก่อนจะเอ่ยชื่อขึ้นมาหลายชื่อ…
“ลูปิน…”
“ด๊อบบี้…”
“มู้ดดี้…”
“คอลิน…”
“ท็องส์…”
“สเนป…”
“เฟร็ด…”
“เฮ็ดวิก…”
แล้วก็ยังมีใครอีกนะ?
หลินเยวียนเอ่ยชื่อที่ทุกคนคุ้นเคยออกมารวดเดียว แต่แล้วก็เปลี่ยนน้ำเสียงอีกครั้ง เอ่ยพร้อมรอยยิ้มบาง
“พวกเขาก็ยังไม่ตายในภาคนี้เหมือนกันครับ”
ผู้ชมในไลฟ์สดถึงกับแทบกระโดดออกจากหน้าจอ!
‘ให้ตายเถอะ!’
‘ว่าแล้วเชียว!’
‘พ่อเพลงอวี๋นี่แสบที่สุดเลย’
‘ถึงจะรู้ว่าแค่ล้อเล่น แต่นี่เหงื่อตก อารมณ์มันมาแล้ว ตัวละครพวกนี้คือคนที่ฉันชอบที่สุดเลยนะ!’
‘พวกนายเกือบจะเชื่อกันจริง ๆ แล้วสิเนี่ย’
‘ฮ่าๆๆ ’
‘เจ้าแก่ฉู่ขวงไม่ได้เพี้ยนขนาดนั้นหรอก!’
‘ถ้าตัวละครที่ดังขนาดนี้ตายหมด จะไปเหลืออะไรอีกล่ะ
‘พ่อเพลงอวี๋นี่เรียนความแสบมาจากเจ้าแก่นั่นแน่นอน! เมื่อกี้แววตาเศร้านั่น เล่นเอาฉันตกใจสุดๆ ไปเลย!’
‘ชีวิตเหมือนละคร ต้องอาศัยฝีมือการแสดงล้วนๆ !’
‘ฮ่าๆๆๆ รู้สึกว่าเล่มหกน่าจะปลอดภัยดีแฮะ!’
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...