Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1149

ตอนที่ 1149 ฟินิกซ์รำพัน

เว่ยหลานหลานอาจเป็นเหยื่อรายแรก แต่เธอไม่ใช่รายสุดท้ายอย่างแน่นอน

ในหลากหลายทวีป

ผู้อ่านต่างพากันดีอกดีใจ รีบซื้อแฮร์รี่ พอตเตอร์กับเจ้าชายเลือดผสมกลับไปอ่านที่บ้านกันอย่างคึกคัก!

ตอนเริ่มต้น เรื่องราวก็ดำเนินไปตามที่ทุกคนคาดไว้

นิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์แต่ละเล่มล้วนเล่าเรื่องราวในหนึ่งปีการศึกษา

เล่มนี้เป็นเล่มที่หก จึงเริ่มต้นด้วยปีที่หกของแฮร์รี่ที่โรงเรียนเวทมนตร์ฮอกวอตส์

แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็คือ

ช่วงต้นเรื่องของเล่มนี้ กลับมีเนื้อหาจำนวนมากที่โฟกัสไปยังมัลฟอย!

มัลฟอยกลายเป็นผู้เสพความตาย!

ครอบครัวของมัลฟอยร่วมมือกับโวลเดอมอร์อย่างลับๆ

และยังติดต่อกับสเนปอีกด้วย!

สเนปให้คำสัญญากับแม่ของมัลฟอย

ว่าจะปกป้องและช่วยเหลือมัลฟอยในการปฏิบัติภารกิจในฐานะผู้เสพความตายครั้งแรกของเขา และเพื่อพิสูจน์คำสัญญา สเนปถึงกับสาบานด้วยคำสาบานที่ไม่อาจละเมิดได้!

ไม่มีใครคาดคิด!

ว่าแค่เริ่มเรื่อง เนื้อหาก็ทำให้จิตใจของผู้อ่านสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงแล้ว!

…

ในกลุ่มแฟนคลับแฮร์รี่ พอตเตอร์กลุ่มหนึ่ง

หลายคนกำลังอ่านหนังสือไปพร้อมกับพูดคุยแลกเปลี่ยนกันในกลุ่ม

‘ยังไงกันแน่เนี่ย?’

‘สเนปทรยศฮอกวอตส์เหรอ?’

‘ว่าแล้วเชียว!’

‘สเนปก็เป็นผู้เสพความตายตั้งแต่แรก จะให้กลับใจได้ยังไง? หมอนี่เป็นพวกของโวลเดอมอร์ชัด ๆ แล้วพวกคุณยังชอบเขากันอยู่อีก!’

‘อย่าเพิ่งด่วนสรุปกันสิ’

‘อ่านต่อไปก่อน ถ้าสเนปเป็นตัวร้ายจริงๆ เขาจะหลอกดัมเบิลดอร์ได้เหรอ?’

‘ฉันสงสัยว่าสเนปเป็นสายลับสองหน้า นี่อาจจะเป็นแผนของดัมเบิลดอร์ก็ได้’

‘เห็นด้วย!’

‘เห็นด้วยบ้านคุณสิ!’

‘รอบนี้ล้างภาพลักษณ์ไม่ไหวหรอก สเนปร่วมมือกับโวลเดอมอร์มานานแล้ว เนื้อเรื่องก็บอกไว้ชัดเจนมาก!’

ในกลุ่มเริ่มโต้เถียงกันอย่างร้อนแรง

ทันใดนั้น

สมาชิกคนหนึ่งในกลุ่มที่ใช้ชื่อ ‘สาวกสเนป’ ก็เอ่ยขึ้นมาว่า

‘สเนปโดนเข้าใจผิดมาหลายครั้งแล้ว รอบนี้ก็ต้องเป็นความเข้าใจผิดอีกแน่ๆ !’

‘ไอดีของคุณเปิดโปงตัวตนหมดแล้วนะ’

สมาชิกในกลุ่มต่างก็หัวเราะทั้งน้ำตา

คนคนนั้นชื่อว่าหูจี๋

หูจี๋เป็นแฟนคลับของสเนป เช่นเดียวกับชื่อผู้ใช้ของเขาไม่มีผิดเขาชอบตัวละครนี้มาตั้งแต่เล่มแรกของนิยาย และไม่เคยเชื่อว่าสเนปจะเป็นตัวร้ายเลย

เรื่องราวต้องมีจุดหักมุมแน่!

หูจี๋เชื่อมั่นในข้อนี้อย่างแรงกล้า!

เขาจึงอ่านต่อด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าจะได้เห็นความจริงในภายหลัง

และกลุ่มแชตก็ไม่ได้ถกเถียงกันนานนัก เนื้อเรื่องที่ตามมาจะต้องให้คำตอบกับพวกเขาอย่างแน่นอน

…

ดัมเบิลดอร์สามารถเกลี้ยกล่อมให้ฮอเรซ ซลักฮอร์นกลับมาสอนที่ฮอกวอตส์อีกครั้ง โดยให้เขารับหน้าที่เป็นอาจารย์วิชาปรุงยา

ชายคนนี้เคยเป็นครูของโวลเดอมอร์มาก่อน!

ดัมเบิลดอร์หวังว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์จะสามารถล้วงความลับบางอย่างของโวลเดอมอร์จากเขาได้

ส่วนศาสตราจารย์สเนปก็ได้รับตำแหน่งใหม่ เขากลายเป็นอาจารย์ผู้สอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดในปีนี้

ในห้องเรียนของซลักฮอร์น

แฮร์รี่ได้หนังสือเรียนปรุงยาเก่าเขรอะเล่มหนึ่ง บนปกในมีชื่อเขียนว่าเจ้าชายเลือดผสม

เจ้าชายเลือดผสมคือใครกัน?

ไม่มีใครรู้

แต่ในหนังสือเล่มนั้นกลับเต็มไปด้วยบันทึกที่เจ้าชายเลือดผสมจดไว้

และด้วยบันทึกเหล่านี้เอง แฮร์รี่สามารถทำคะแนนวิชาปรุงยาได้สูงยิ่งกว่าเฮอร์ไมโอนี่เสียอีก!

ขณะเดียวกัน

เรื่องความรู้สึกของแฮร์รี่ก็เริ่มเติบโตขึ้น เขาเริ่มรู้ตัวว่าความรู้สึก บางอย่างที่มีต่อจินนี่ชัดเจนยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนเฮอร์ไมโอนี่กับรอนก็เริ่มมีปัญหา

รอนควงแขนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่นั่งหึงเงียบๆ คนเดียว

เช่นเดียวกับเล่มก่อนๆ

ความสัมพันธ์ของตัวเอกหลักทั้งสามถูกหยิบยกขึ้นมาเล่าในเนื้อหาส่วนหนึ่งอย่างชัดเจน

แต่นี่ก็คือสิ่งที่ผู้อ่านหลายคนชอบที่สุดเช่นกัน

ผู้อ่านก็มักจะถกเถียงกันไม่รู้จบเกี่ยวกับคู่ชิปในเรื่องนี้อยู่ร่ำไป

เวลาผันผ่าน

แฮร์รี่ค่อยๆ ได้เรียนรู้เรื่องราวในอดีตของโวลเดอมอร์ ผ่านการชี้แนะของดัมเบิลดอร์ และในที่สุดก็สามารถได้มาซึ่งความทรงจำของซลักฮอร์นซึ่งเคยเป็นอาจารย์ของโวลเดอมอร์ในอดีต

จากเบาะแสที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำนั้น

ดัมเบิลดอร์ก็ตีความออกมาเป็นข้อสรุปอันน่าสะพรึงกลัว

โวลเดอมอร์เคยแบ่งวิญญาณของตัวเองออกเป็นแปดส่วน และได้นำเจ็ดส่วนในนั้นซ่อนไว้ในวัตถุลึกลับที่เรียกว่าฮอร์ครักซ์

ทำไมโวลเดอมอร์ถึงไม่ตายสักที?

เพราะตราบใดที่ฮอร์ครักซ์ยังไม่ถูกทำลายจนสิ้นซาก เขาก็ไม่มีวันตาย

แต่นี่คือศาสตร์มืดที่ลึกล้ำยิ่งนัก ผู้ที่ทำสิ่งนี้ย่อมต้องมือเปื้อนเลือดและความตายอย่างเลี่ยงไม่ได้

ดัมเบิลดอร์ยังบอกด้วยว่า

ในบรรดาฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์ มีสองชิ้นที่ถูกทำลายไปแล้ว

หนึ่งในนั้นคือสมุดบันทึกประหลาดที่แฮร์รี่ทำลายในภาคที่สอง อีกชิ้นหนึ่งคือแหวนของมาร์โวโล่ ก๊อนท์ที่ดัมเบิลดอร์เป็นผู้ทำลาย

หากต้องการฆ่าโวลเดอมอร์ให้ได้จริง

ก็ต้องทำลายฮอร์ครักซ์ที่เหลือให้หมด!

และบังเอิญว่าดัมเบิลดอร์ค้นพบเบาะแสของฮอร์ครักซ์ชิ้นถัดไปแล้ว

นั่นคือล็อกเกตของซัลลาซาร์ สลิธีริน!

ดัมเบิลดอร์จึงขอให้แฮร์รี่ไปด้วย เพื่อช่วยกันตามหาฮอร์ครักซ์ชิ้นนั้นและทำลายมัน เขามีเพียงข้อเดียวที่ขอจากแฮร์รี่คือ

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขาโดยไม่มีข้อแม้

แฮร์รี่ตอบตกลง

…

หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว

กลุ่มแฟนคลับแฮร์รี่ พอตเตอร์ที่หูจี๋อยู่ด้วยก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง

‘สนุกมาก!’

‘ถึงโทนเรื่องจะดูหม่นๆ หน่อย แต่พล็อตเรื่องยิ่งใหญ่มาก อ่านรวดเดียวหยุดไม่ได้เลย’

‘ฉันกินข้าวไป อ่านไป!’

‘ว่าแล้วเชียวว่าทำไมโวลเดอมอร์ถึงตายยากนัก ที่แท้ก็มีฮอร์ครักซ์นี่เอง’

‘พล็อตแบบนี้น่าสนใจดีนะ’

‘ฉันรู้สึกว่านี่หมือนจะเข้าใกล้ตอนจบแล้วหรือเปล่า?’

‘แต่ในโปรโมตไม่ได้บอกว่าจะเป็นเล่มจบ งั้นก็น่าจะมีต่ออีกแหละ แต่ดูจากเรื่องราวที่ดำเนินมาถึงตรงนี้ ก็น่าจะเป็นช่วงท้ายของเรื่องแล้วละ’

‘อย่าเพิ่งจบเลยนะ!’

‘ฉันยังอ่านไม่เต็มอิ่มเลย!’

‘นี่พวกนายดูสารบัญหรือยัง?’

‘สารบัญอะไร?”

‘สารบัญของบทท้ายๆ น่ะ เหมือนจะมีบทที่ชื่อว่าสุสานสีขาวด้วย!’

‘จริงเหรอ?’

‘อย่าทำให้ผมตกใจสิ!’

ตอนนั้นเป็นช่วงบ่ายแล้ว

มีบางคนอดไม่ได้ เลื่อนดูสารบัญข้างหลัง

แล้วก็พบเข้ากับชื่อตอนบางตอนที่ชวนให้อึดอัดใจอย่างมาก

และก็จริง

ตอนสุดท้ายของเล่มนี้มีชื่อว่า ‘สุสานสีขาว’

ชื่อตอนนี้ชวนให้ผู้คนจินตนาการไปในทางที่ไม่ดีอย่างมาก

แม้ในใจจะเริ่มคิดฟุ้งซ่าน

แต่หูจี๋ก็พยายามข่มความรู้สึกนั้นไว้

แล้วอ่านต่อไป

…

แฮร์รี่ พอตเตอร์กับดัมเบิลดอร์ ได้เดินทางเข้าไปในถ้ำแห่งหนึ่ง

พวกเขาฝ่าฟันอันตรายมากมาย จนกระทั่งไปหยุดอยู่หน้าอ่างหินใบหนึ่ง ที่ภายในเต็มไปด้วยของเหลวสีเขียว

ดัมเบิลดอร์มั่นใจว่า ฮอร์ครักซ์อยู่ในอย่างนั้นแน่นอน

แต่สิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็คือ ของเหลวสีเขียวนั้นไม่สามารถใช้มือตักออกได้ ไม่สามารถแบ่งแยกออกหรือตักออกจนหมด แม้แต่เวทมนตร์ก็ยังไม่สามารถทำให้มันหายไปได้

วิธีเดียวที่สามารถจัดการกับมันได้ คือดื่มมันเข้าไป!

“ยานี้จะต้องมีผลในการขัดขวางฉันไม่ให้ได้ฮอร์ครักซ์ไปแน่นอน มันอาจทำให้ฉันเป็นอัมพาต ทำให้ฉันลืมเป้าหมายที่มาที่นี่ ทำให้ฉันเจ็บปวดอย่างรุนแรง จนไม่สามารถตั้งสติได้ หรือทำให้ฉันสูญเสียความสามารถในรูปแบบอื่นๆ หากเกิดอะไรแบบนั้นขึ้น แฮร์รี่ หน้าที่ของเธอคือต้องทำให้ฉันดื่มมันต่อไปให้ได้ แม้จะต้องกรอกมันใส่ปากที่ฉันกัดแน่นก็ตาม เข้าใจไหม?”

ดัมเบิลดอร์กล่าวอย่างจริงจัง

แฮร์รี่ปฏิเสธทันที

แต่ดัมเบิลดอร์กลับสั่งอย่างเด็ดขาด ว่าแฮร์รี่ต้องทำตาม!

“ทำไมถึงไม่ให้ผมดื่มเองล่ะ”

แฮร์รี่ถามด้วยเสียงสิ้นหวัง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน