Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1150

ตอนที่ 1150 อี้อันออกมาช่วยแก้ต่างเร็ว

กลุ่มแช็ตของเหล่าพอตเตอร์เฮด

‘ฟ้าถล่มแล้ว!”

‘ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองเอาความกล้าจากไหน ถึงได้นั่งอ่านบทสุดท้ายจนจบ ตั้งแต่ฉากที่ดัมเบิลดอร์ดื่มน้ำยานั่น ฉันก็ร้องไห้ไม่หยุดแล้ว แล้วใครจะหยุดโวลเดอมอร์ได้อีกล่ะทีนี้?’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง!’

‘เอาดัมเบิลดอร์ของฉันคืนมานะ!’

‘อาจารย์ใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฮอกวอตส์ต้องมาตายอย่างไม่เป็นธรรมแบบนี้ แถมยังตายด้วยน้ำมือของคนที่เขาไว้ใจที่สุดอีก!’

‘สเนป!’

‘ไอ้คนทรยศ!’

‘ฉันเคยคิดว่าสเนปเป็นคนดี ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมคนที่ฆ่าดัมเบิลดอร์ถึงต้องเป็นสเนปด้วย!’

‘ถ้าเป็นมัลฟอย ฉันคงไม่เจ็บขนาดนี้!’

‘มัลฟอยยังไม่กล้าลงมือ แต่สเนปกลับทำได้ลงคอ!’

‘การเสียสละทุกอย่างกลายเป็นไร้ความหมาย ฮอร์ครักซ์ของจริงก็ถูกสับเปลี่ยน ดัมเบิลดอร์ตายอย่างไร้ค่า ทุกอย่างไร้ความหมายไปหมด!’

‘อึดอัดจนหัวจะระเบิด!’

แม้แต่หูจี๋เองก็ไม่ได้ออกมาปกป้องสเนปอีกต่อไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้เคยเป็นแฟนตัวยงของเขา เพราะในกลุ่ม ตอนนี้มีแต่ออกมาสาบส่งสเนปกันทั้งนั้น

จะปกป้องอย่างไรได้ล่ะ?

คนที่ฆ่าดัมเบิลดอร์ก็คือสเนป!

ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไร นั่นคือข้อเท็จจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้!

สเนปได้ขัดขวางไม่ให้เหล่าผู้เสพความตายสังหารแฮร์รี่ก็ตาม

เหตุผลของเขาก็คือ

ต้องเก็บแฮร์รี่ พอตเตอร์ไว้ให้กับโวลเดอมอร์

สิ่งนี้ทำให้หูจี๋ผู้สับสนยังคงเชื่อในสเนปอยู่ ไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นความสงสัยโดยสิ้นเชิง แต่ทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ

…

ปู้ลั่ว!

บล็อก!

ทุกแพลตฟอร์มใหญ่!

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงไม่ใช่คนแล้วจริงๆ !’

‘ผมว่าแล้วเชียว!’

‘ตั้งแต่ภาคสี่เป็นต้นมา เขาก็ไม่ใช่คนแล้ว!’

‘เซดริกคือมีดเล่มแรก ซิเรียสคือมีดเล่มที่สอง แล้วดัมเบิลดอร์ก็คือมีดเล่มที่สาม!’

‘ฉันเคยหวังว่าซิเรียสจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่พอดัมเบิลดอร์ตายไปด้วยอีกคน ฉันหมดหวังแล้ว!’

‘ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเจ้าแก่ฉู่ขวง!

‘ฉันยอมให้ดัมเบิลดอร์ตายแบบซิเรียสยังจะดีกว่า!’

‘อย่างน้อยซิเรียสก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานตอนตาย!’

‘แล้วดัมเบิลดอร์ล่ะ?’

‘เขาต้องดื่มน้ำยาสีเขียว ทนความเจ็บปวดเกินจะจินตนาการ พยายามฝืนจนพาแฮร์รี่หนีรอดออกมาได้ แต่สุดท้ายกลับถูกสเนปกับผู้เสพความตายฆ่า!’

…

จงโจว!

และทั่วทุกทวีป!

‘ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหมอนี่ถึงถูกเรียกว่าเจ้าแก่ฉู่ขวง เขาใจร้ายเกินไปหรือเปล่า ดัมเบิลดอร์เป็นตัวละครที่ฉันรักที่สุดเลยนะ!’

‘ยิ่งอ่านยิ่งปวดใจ!’

‘แต่ละภาคก็ยิ่งโหดร้ายขึ้นเรื่อยๆ !’

‘ทุกภาคต้องมีคนตาย นี่กลายเป็นธรรมเนียมของแฮร์รี่ พอตเตอร์ไปแล้วหรือ?’

‘เจ้าแก่ฉู่ขวงนี่มันเพชฌฆาตดีๆ นี่เอง!’

‘ในภาคต่อไป แกจะฆ่าใครอีกล่ะ!’

‘ตอนอ่านบทฟีนิกซ์รำพันนี่ถึงกับปวดใจสุดๆ เซี่ยนอวี๋บอกไม่ใช่หรือว่าภาคนี้ปลอดภัย!?’

‘คุณลองย้อนกลับไปดูคลิปในไลฟ์ตอนนั้นอีกทีสิ…’

‘ฉันเพิ่งย้อนไปดูมาหมาดๆ เขาพูดถึงแต่คนที่ไม่ตายจริงๆ แต่เขาไม่พูดถึงดัมเบิลดอร์เลย!’

‘ตอนนั้นฉันยังคิดว่า เขาคงลืมพูดถึงดัมเบิลดอร์ไปเฉยๆ!’

‘ไม่คิดเลยว่านั่นจะเป็นลางบอกเหตุถึงการตายของดัมเบิลดอร์!’

‘ใจพังหมดแล้ว!’

‘ตลกร้ายมีอยู่ว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นวรรณกรรมสำหรับเด็ก’

…

ในวงการนักเขียน

อารมณ์ที่ปะทุขึ้นอย่างกะทันหันของผู้อ่าน ทำเอานักเขียนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึง!

ให้ตายเถอะ!

เจ้าแก่ฉู่ขวงกล้าทำจริงๆ ด้วย ฆ่าตัวละครหนึ่งคนต่อหนึ่งภาค!

ยิ่งไปกว่านั้น ตัวละครที่ตายแต่ละคนสำคัญขึ้นเรื่อยๆ อีกต่างหาก!

วงการสื่อก็ตะลึงไม่แพ้กัน!

บนโลกออนไลน์เต็มไปด้วยข่าวด่วนจากทุกสำนัก

[การตายของดัมเบิลดอร์ ฟีนิกซ์รำพัน!]

[ฮอกวอตส์จะไปทางไหนต่อ?]

[สเนปหันเข้าสู่ศาสตร์มืด!?]

[เจ้าแก่ฉู่ขวงทำทริปเปิลคิลล์สำเร็จ!]

[หนึ่งภาค หนึ่งศพ ธรรมเนียมแห่งนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์?]

[ต่อจากซิเรียส แบล็ก มีอีกหนึ่งตัวละครยอดนิยมต้องตาย!]

[ฉู่ขวงนี่บ้าสมชื่อจริงๆ ]

[สะเทือนวงการ ทำไมฉู่ขวงถึงกล้าเขียนฆ่าตัวละครที่แฟนๆ รักซ้ำแล้วซ้ำเล่า?]

[อย่าประเมินความโกรธของผู้อ่านต่ำเกินไป!]

[ผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์ว่า ยอดขายภาคต่อไปของแฮร์รี่ พอตเตอร์อาจดิ่งลงเหว!]

…

ไม่ต้องสงสัยเลย!

เจ้าแก่ฉู่ขวงโดนถล่มอีกแล้ว!

ในบล็อกของเขาเต็มไปด้วยคอมเมนต์แสดงความโกรธแค้น

‘เจ้าแก่ฉู่ขวง ครั้งนี้แกเกินไปจริงๆ นะ!’

‘ภาคหนึ่งตายหนึ่งคน แกคิดว่านี่เป็นธรรมเนียมอันทรงเกียรติหรือไง?’

‘ต้องทำให้ทำให้ฉันร้องไห้จนตายใช่ไหม!’

‘คิดว่าน้ำตาฉันเป็นของฟรีหรือไงฮะ?’

‘ชดใช้ค่าความเสียหายทางจิตใจมาด้วย!’

‘ตาบวมหมดแล้ว นี่เป็นครั้งที่สามที่ฉันร้องไห้เพราะอ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์เลยนะ!’

‘ถ้าเลือกได้ ฉันขอไม่อ่านเล่มนี้ตั้งแต่แรกจะดีกว่า!’

“รู้ไหมว่าเรารักปู่ดัมแค่ไหน?’

‘พอดัมเบิลดอร์ตาย ก็รู้สึกเหมือนท้องฟ้าก็ถล่มลงมาเลย!’

‘ภาคนี้ปลอดภัยมากจริงๆ นั่นแหละ แค่มีปฏิกิริยาเคมีเล็กน้อย เหมือนโยนธาตุซีเซียมก้อนใหญ่ใส่น้ำแค่นั้นเอง…’

ขณะนั้น ภายในบ้านของเขา

หลินเยวียนก็กำลังอ่านความคิดเห็นเหล่านั้นอยู่

เขารู้สึกว่าตัวเองควรทำอะไรสักอย่าง

ให้ฉู่ขวงออกมาชี้แจง?

ฝันไปเถอะ

ให้อี้อันจัดการดีกว่า

เจ้าแก่ฉู่ขวงน่ะ ขี้เกียจจะอธิบายอยู่แล้ว

ส่วนตัวตนอี้อันที่เขาสร้างขึ้นมานั้น ก็เพื่อทำหน้าที่นี้โดยเฉพาะ

คนที่คุ้นเคยกับอี้อัน ต่างก็ตั้งฉายาให้อี้อันเล่นๆ ว่า

เครื่องซักผ้าประจำตัวของเจ้าแก่ฉู่ขวง!

ฟังดูแล้วเหมือนล้อเลียน แต่พูดก็พูดเถอะ ฉายานี้ก็ไม่ผิดเท่าไหร่นัก

คิดได้ดังนั้น

หลินเยวียนก็รีบสลับไปใช้บัญชีของอี้อันทันที

เขาไม่ได้ล็อกอินมานานแล้ว แต่เมื่อเปิดใช้งานอีกครั้ง จิตวิญญาณของอี้อันในตัวเขาก็ราวกับตื่นขึ้นมาทันที!

…

เขากลับนั่งไล่อ่านความคิดเห็นบนโลกออนไลน์แทน

แล้วทันใดนั้น

บล็อกก็แจ้งเตือนโพสต์ยอดนิยมขึ้นมาโพสต์หนึ่ง

โพสต์ของอี้อัน

หูจี๋เป็นชาวฉีโจว แน่นอนว่าเขารู้จักอี้อันดี

เขารีบกดเข้าไปอ่านอย่างไม่ลังเล

พูดให้ถูกก็คือ นี่คือบทความหนึ่ง

ชื่อบทความคือ ‘ความตายของปู่ดัมคือสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้’

ปู่ดัม

มีเพียงแฟนคลับเท่านั้นที่จะเรียกอัลบัส ดัมเบิลดอร์ด้วยชื่อนี้

ลำพังชื่อบทความก็แสดงให้เห็นแล้วว่า อี้อันเองก็เป็นแฟนคลับของนิยายชุดแฮร์รี่ พอตเตอร์เช่นกัน

เนื้อหาในบทความเริ่มต้นว่า

[แม้ว่าตัวละครสำคัญจะจากเราไป แม้ว่าตัวเอกจะอยู่ในจุดเปลี่ยนของชีวิตในเล่มที่หก แต่ฉู่ขวงก็ยังคงบรรยายฉากการแข่งขันควิดดิชอย่างไม่เร่งร้อน เทศกาลที่ควรมีก็ยังคงเฉลิมฉลอง วิชาที่ต้องเรียนก็ยังต้องไปเรียน เพราะนิยายชุดนี้ไม่ได้เล่าเพียงเรื่องราว แต่กำลังเล่าถึงอีกหนึ่งรูปแบบของชีวิต

ไม่ใช่เรื่องราวของแฮร์รี่ที่เอาชนะจอมมาร

แต่คือเรื่องราวของแฮร์รี่…

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน