Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1166

ตอนที่ 1166-2 บทเพลงแห่งผู้พเนจรและซุ่มโจมตีสิบทิศ (2)

บนเวที

การพูดคุยในรอบที่สองเริ่มต้นขึ้น

อันหงพูดด้วยความประทับใจว่า

“นี่เป็นหนึ่งในบทเพลงไวโอลินที่ไพเราะที่สุดที่ผมเคยฟังมาเลยครับ”

หลินเยวียนส่ายหน้า “ยังเล่นได้ไม่ดีเท่าไหร่ครับ”

เขาไม่ได้ถ่อมตัว ตอนนี้เขาอยู่แค่ระดับมืออาชีพเท่านั้น

ถ้าให้นัดไวโอลินระดับแชมป์บลูสตาร์หรือนักไวโอลินระดับปรมาจารย์มาบรรเลง เพลงนี้จะยิ่งไพเราะกว่านี้แน่นอน

อันหงถึงกับยิ้มแห้ง “ระดับคุณยังเรียกว่าระดับไม่ดีอีกหรือครับ?”

หลินเยวียนตอบ “ผมก็แค่ระดับมืออาชีพ”

อันหงยอมแพ้ในทันที

ขณะที่ผู้ชมระเบิดเสียงหัวเราะลั่น!

‘โอ๊ย!’

‘โหดจัดดดดดด!’

‘ยังคงเป็นสไตล์การพูดที่เราคุ้นเคยดี’

‘อะไรคือแค่ระดับมืออาชีพฟระ’

‘ระดับมืออาชีพกลายเป็นของธรรมดาไปแล้วเหรอเนี่ย?’

‘คนที่ถึงระดับมืออาชีพก็เป็นนักไวโอลินอาชีพแล้วนะ’

‘บางทีในสายตาพ่อเพลงอวี๋ ต่ำกว่าระดับปรมาจารย์คือกระจอกหมด รวมถึงตัวเขาเองด้วย’

‘ตอนนี้นักไวโอลินระดับมืออาชีพคงไปร้องไห้อยู่ในห้องน้ำแล้วมั้ง’

บนเวที

อันหงก็ถามคำถามเดียวกัน

หลินเยวียนพยักหน้า

“ใช่ครับ เพลงนี้ก็เป็นหนึ่งในเพลงประกอบภาพยนตร์คนเล็กหมัดเทวดาเช่นกัน”

อันหงถึงกับแกล้งโวยวาย

“เพลงประกอบของคุณในหนังเรื่องนี้จะเวอร์วังไปหน่อยไหมครับ ยังมีอะไรเด็ดกว่านี้อีกหรือ?”

หลินเยวียนตอบ “ต้องรอติดตาม”

…

หลังจากสนทนาไปได้สักพัก

หลินเยวียนก็นั่งลงที่เครื่องดนตรีอีกครั้ง

ครั้งนี้เครื่องดนตรีที่เขาจะบรรเลง ยังคงเป็นผีผา

หน้าจอขนาดใหญ่บนเวทีก็อัปเดตข้อมูลใหม่อีกครั้ง

ผลงาน: ซุ่มโจมตีสิบทิศ

ประพันธ์: เซี่ยนอวี๋

บรรเลง: เซี่ยนอวี๋

บรรยากาศในฮอลล์กลับมาเงียบกริบอีกครั้ง

เหล่าพ่อเพลงทั้งหลายในซึ่งนั่งด้านล่างต่างก็รวบรวมสมาธิอย่างเต็มที่

หลังจากได้ฟังผลงานชิ้นเอกสองชิ้นติดต่อกัน ความคาดหวังของทุกคนก็พุ่งสูงขึ้น เพลงลำดับที่สามนี้ จะสามารถสร้างความประหลาดใจได้มากยิ่งกว่าสองเพลงก่อนหน้าหรือไม่?

คำตอบมาถึงแล้ว

แน่นอนว่า ต้องมีความเซอร์ไพรส์!

หลินเยวียนเริ่มบรรเลงทันที

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสิบบทเพลงคลาสสิกของจีน เพลงซุ่มโจมตีสิบทิศ มีรูปแบบเป็นบทเพลงชุดขนาดใหญ่ตามขนบของดนตรีจีน แม้ว่านักดนตรีแต่ละคนจะมีการเรียบเรียงแตกต่างกัน แต่ทำนองหลักจะยังคงมีเอกภาพ

และหลินเยวียนก็มีเวอร์ชันของตัวเอง

เมื่อปลายนิ้วของเขาเริ่มดีดสายผีผา

ผู้ชมแทบจะได้ยินเสียงเกราะและชุดเกราะของทหารเสียดสีกันอยู่ในโสตประสาท บนหน้าจอใหญ่ ปรากฏคำเพียงสองคำ

ตั้งค่าย!

ข้อความบนหน้าจอจะค่อยๆ เปลี่ยนไปตามทำนองเพลง จากการตั้งค่ายเริ่มต้น ดำเนินไปยังฉากต่อไปในรูปแบบขั้นบันได

บัญชาทัพ

จัดขบวน

วางกำลัง

รวมพล

ศึกใหญ่

แพ้ชนะ

ถ้อยคำแต่ละช่วงดูเหมือนจะปรากฏขึ้นตามจังหวะของดนตรี กลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันในสนามรบพุ่งปะทะใส่ใบหน้าอย่างจัง!

เสียงเกราะกระทบ เสียงโล่ฟาด!

เสียงตะโกนสั่งดังกัมปนาท!

บรรยากาศแห่งสงครามถูกขับเน้นอย่างถึงที่สุด เสียงผีผาเลียนเสียงขลุ่ยและเครื่องเป่าของจีนโบราณ ให้ความรู้สึกราวกับทัพใหญ่กำลังเดินแถวเข้ามา เสียงขลุ่ยและเครื่องเป่าดังระงม ขบวนทัพเดินหน้ามาเป็นระเบียบอย่างยิ่งใหญ่จากเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

จังหวะของเพลงมีทั้งผ่อนและเร่ง

เมื่อมาถึงช่วงวางกำลัง บรรยากาศของดนตรีเต็มไปด้วยความตึงเครียดและชวนหวาดหวั่น เสมือนฉากทหารซุ่มโจมตีในความมืด เต็มไปด้วยความมืดมิดและภยันตราย

หลินเยวียนดีดสายเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ท่วงทำนองไต่ขึ้นลง รัวเร็วต่อเนื่อง

เมื่อความตึงเครียดถึงระดับหนึ่ง ทุกอย่างก็ระเบิดออกในพริบตา เสียงผีผาราวกับแปรเปลี่ยนเป็นเสียงอาวุธฟาดปะทะ! พลังของบทเพลงทะยานถึงขีดสุด!

แล้วผลแพ้ชนะเป็นอย่างไร?

ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้

บทเพลงไม่ได้ให้คำตอบ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน