Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1169

ตอนที่ 1169 ฝ่ามือเทวดา (1)

ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว

ฉินโจว

ในโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง

เหล่าแฟนภาพยนตร์มากมายได้ซื้อตั๋วชมคนเล็กหมัดเทวดาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งในกลุ่มนี้ก็มีแฟนคลับของเซี่ยนอวี๋อยู่จำนวนไม่น้อย

“นครจักพรรดิของหลิวซิงขายดีมากเลยนะ”

“ก่อนหน้านี้ผมยังคิดอยู่เลยว่า พ่อเพลงอวี๋อาจจะชนะก็ได้ แต่หลิวซิงเล่นไม่พลาดเลย ในสถานการณ์แบบนี้ พ่อเพลงอวี๋จะพลิกเกมได้ก็คงยากหน่อยแล้ว”

“ก็ไม่แน่หรอก”

“ฉันดูแล้ว คนที่ซื้อตั๋วก็ยังมีเยอะอยู่เลยนะ”

“การโปรโมตช่วงแรกอาจจะทำได้ดี แต่หนังฉายตั้งเป็นเดือน จะอาศัยแค่กระแสไม่ได้ ต้องใช้คุณภาพล้วนๆ ซึ่งครั้งนี้คู่แข่งก็คุณภาพสูงอีก”

“จะอะไรก็ช่าง ฉันมาฟังเพลงต่างหาก”

“ฮ่าๆๆ พูดแบบนี้ก็ไม่ผิดแฮะ ยังไงพ่อเพลงอวี๋ของพวกเราก็ไม่ได้หาเลี้ยงชีพด้วยหนังอยู่แล้ว”

“ฉันลองดูรอบฉายแล้ว ไม่ได้น้อยกว่านครจักพรรดิเลยนะ”

“ตอนนี้ทั้งสองเรื่องมีรอบฉายพอๆ กัน อีกไม่กี่วันข้างหน้า ถ้าเรื่องไหนทำได้ดีกว่า รอบฉายของเรื่องนั้นก็จะเพิ่มขึ้นเอง”

…

เมืองซู

โรงภาพยนตร์ที่ใหญ่ที่สุดในเครือทีโรงภาพยนตร์ต้าตี้ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองซู ได้จัดงานเปิดตัวรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์คนเล็กหมัดเทวดา

ครั้งนี้ หลินเยวียนไม่ได้เข้าร่วมงานอย่างเป็นทางการ

แต่อันที่จริง เขาก็ใส่หน้ากากอนามัยแล้วแอบพาครอบครัวมาดูหนังในโรงด้วย

พี่สาวพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“เรามีโอกาสพลิกเกมเอาชนะนครจักพรรดิไหมนะ?”

แม่ตอบเสียงเรียบ “แพ้ชนะเป็นเรื่องปกติของสงคราม ไม่ต้องไปยึดติดนัก แค่เสี่ยวเยวียนทำให้ดีที่สุดก็พอแล้ว”

น้องสาวสงสัย “แล้วทำไมแม่ถึงพยายามเชิญพวกเพื่อนๆ ที่ลานเต้นรำหน้าหมู่บ้านไปดูหนังล่ะ?”

แม่พูดอย่างสบายๆ “ก็คนมันมีเงิน”

หลินเยวียนอดขำไม่ได้ ทว่าในใจก็รู้สึกอบอุ่น

เพราะเขารู้ว่า ไม่ใช่แค่แม่เท่านั้น

พี่สาวเองก็เลี้ยงข้าวเพื่อนร่วมงานแล้วชวนให้ไปดูหนังเรื่องนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ไปดูด้วยกันก็ตาม

ส่วนน้องสาวก็แจกอั่งเปาในกลุ่มเพื่อนมหาวิทยาลัย ขอให้เพื่อนๆ ไปช่วยสนับสนุนเรื่องคนเล็กหมัดเทวดา

ในขณะนั้น

ไฟในโรงฉายพลันดับลง

ผู้ชมในโรงต่างก็ตั้งตารอด้วยความตื่นเต้น!

หน้าจอขนาดใหญ่ค่อยๆ สว่างขึ้น

ภาพยนตร์เริ่มฉายอย่างเป็นทางการ!

…

คนเล็กหมัดเทวดาเวอร์ชันของหลินเยวียนมีความใกล้เคียงกับต้นฉบับมาก

ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดจากเวอร์ชันต้นฉบับคือเอฟเฟ็กต์และเทคโนโลยี

คนเล็กหมัดเทวดาเวอร์ชันต้นฉบับเป็นภาพยนตร์ทั่วไป

แต่ในโลกบลูสตาร์ โรงภาพยนตร์ส่วนใหญ่ได้ติดตั้งเทคโนโลยีสามมิติ แบบไม่ต้องใส่แว่นตากันอย่างแพร่หลายแล้ว

หลินเยวียนก็ได้นำเทคโนโลยีนี้มาใช้กับภาพยนตร์เรื่องนี้ กอปรกับการผลิตเอฟเฟ็กต์ที่ประณีตยิ่งขึ้น ทำให้ต้นทุนของภาพยนตร์เพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย

แต่ถึงอย่างนั้น ข้อดีก็คือ

ความรู้สึกร่วมของผู้ชมเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล!

บนจอภาพยนตร์ขนาดยักษ์

ภายใต้โทนสีหม่น

เหตุการณ์กำลังเกิดขึ้นในสถานีตำรวจแห่งหนึ่ง

เสียงทุบตีดังสนั่น ต่อเนื่องไปพร้อมเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวด

ในฉากถัดมา

อี้เฉิงกงผู้กำกับของภาพยนตร์ก็ปรากฏตัวขึ้น

ผู้ชมทั้งโรงต่างร้องอุทานด้วยความตกใจ

ไม่คาดคิดเลยว่าอี้เฉิงกง ซึ่งเป็นผู้กำกับหนังเรื่องนี้ จะออกมาแสดงด้วยตัวเอง!

“ยังมีใครมีปัญหาไหม!?”

การแสดงของอี้เฉิงกงสร้างความตกตะลึงให้ทุกคน

แม้จะเป็นเพียงผู้กำกับ แต่กลับถ่ายทอดความหยิ่งผยอง เย่อหยิ่ง และบ้าอำนาจได้อย่างเต็มเปี่ยม!

เขาชี้ไปยังหญิงสาวในชุดกี่เพ้าสุดเย้ายวนที่ยืนอยู่มุมห้อง

สีหน้าของเขาเผยให้เห็นถึงความวุ่นวายและความมืดมิดของยุคนั้น

“ผู้หญิงสวยเช็ดเด็ดดวงปานนี้ แค่ไม่ตั้งใจถ่มน้ำลายลงพื้นก็ถูกพวกแกจับมาที่นี่ เมืองนี้ยังมีกฎหมาย มีกฎเกณฑ์หรือเปล่าฮะ?”

ทั้งโรงหนังระเบิดเสียงหัวเราะ

ให้ตายเถอะ!

เล่นบุกเข้ามาในสถานีตำรวจเองแท้ๆ

แล้วยังกล้ามาถามว่ามีกฎหมายไหมอีก!

…

จงโจว

โรงภาพยนตร์หลูหมี่

หลิวซิงและทีมงานหลักจากภาพยนตร์นครจักพรรดิ กำลังนั่งชมภาพยนตร์อยู่ด้วยกัน

เวลานี้

ตัวละครหัวหน้าแก๊งจระเข้ที่แสดงโดยอี้เฉิงกงเดินออกจากสถานีตำรวจแล้ว มือข้างหนึ่งของเขาลูบก้นหญิงสาวในชุดกี่เพ้า

ฝั่งตรงข้ามสถานีตำรวจคือโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง

อี้เฉิงกงพูดขึ้นว่า

“ฉันทำอะไรก็ได้ แต่ไม่คิดจะทำหนังหรอก วันอาทิตย์ไม่มีคนมาดูหนังกันเลยหรือไง โรงหนังเงียบอย่างกับป่าช้า”

พรวด!

เสียงหัวเราะดังขึ้นทั้งด้านหน้าและด้านหลังของโรงหนัง

ทุกคนรู้ว่าอี้เฉิงกงเป็นผู้กำกับ

แม้แต่คนที่ไม่รู้จักมาก่อนก็น่าจะรู้จากงานแถลงข่าวของเรื่องคนเล็กหมัดเทวดาแล้วว่าเขาเป็นคนกำกับ

คราวนี้เมื่อได้ยินอี้เฉิงกงแซวตัวเอง หลายคนก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่

ในท่ามกลางเสียงหัวเราะของผู้ชม

บรรยากาศบนจอขนาดใหญ่ก็เปลี่ยนไปในทันที!

เสียงประหลาดดังขึ้นจากไกลๆ ชวนให้รู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง

เมื่ออี้เฉิงกงหันกลับไปมอง ประตูสถานีตำรวจก็ถูกปิดอย่างรวดเร็ว!

ทันใดนั้น

เพลงประกอบชื่อว่า ‘ข้าไม่ลงนรก’ ก็ดังขึ้น!

ความกดดันอันหนักอึ้งดั่งพายุฝนที่กำลังตั้งเค้าและสายลมที่พัดพรูมาจากทั่วทุกทิศได้ก่อตัวขึ้นอย่างฉับพลัน เมื่อเหล่าสมาชิกแก๊งขวานซิ่งในชุดสูทสีดำปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศของภาพยนตร์ทั้งเรื่องพลันเปลี่ยนไป กลิ่นอายของภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์อัดแน่นมาเต็มจอในพริบตา!

จากนั้น

แก๊งขวานซิ่งก็กวาดล้างแก๊งจระเข้

พี่แซมนำลูกน้องออกมาเต้นรำอย่างสง่างาม

สีหน้าของหลิวซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาต้องยอมรับว่าเพลงประกอบนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ไม่ใช่แค่เรื่องเพลงเท่านั้น จังหวะการดำเนินเรื่องก็ยังดีอย่างเหลือเชื่อ ดีเสียจนทำให้หลิวซิงรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเลยทีเดียว

…

ณ ตรอกเล้าหมู

เสียงตะโกนของเจี้ยงเป้าดังขึ้น “เจ๊สี่ น้ำหด อดล้างตูด!”

พร้อมกับประโยคนี้ ตัวละครซึ่งถูกเรียกว่าเจ๊สี่ ป้าเจ้าของห้องเช่าก็ปรากฏตัวครั้งแรก ลักษณะนิสัยดุดัน ปากจัด และจู้จี้ของเธอถูกถ่ายทอดออกมาอย่างชัดเจน

ลุงเจ้าของตึกก็โผล่มาด้วยเช่นกัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน