Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1169
ตอนที่ 1169-2 ฝ่ามือเทวดา (2)
หลังจากฉากย้อนความทรงจำ
จังหวะของเนื้อเรื่องก็สานต่อได้อย่างลงตัว
เฮ่อเซิ่งกลับได้พบกับเด็กผู้หญิงที่เขาเคยอยากเป็นฮีโร่ช่วยเหลือในวัยเด็กเด็กอีกครั้ง
แม้ในภาพยนตร์จะไม่ได้พูดตรงๆ
ทว่าเนื้อเรื่องแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้มากมาย
เพียงแต่การกลับมาพบกันครั้งนี้ไม่ได้สวยงามอย่างในฝัน เฮ่อเซิ่งกับอ้วนเพื่อนซี้กลับแย่งไอศกรีมของเธอมากิน แล้วก็วิ่งหนีไปโดยไม่จ่ายเงิน พร้อมเสียงหัวเราะบ้าคลั่งท่ามกลางดนตรีประกอบอันแสนเศร้าสร้อย
ไม่ทันไร
คนดูกลับรู้สึกหน่วงๆ ในใจ
แปลกมาก
ทั้งที่หนังเป็นแนวตลก
ทั้งที่ตัวเอกกำลังหัวเราะ
แต่ผู้ชมกลับรู้สึกเจ็บปวดอย่างประหลาด
ภาพยนตร์ที่บอกว่าเป็นคอมเมดี้ชวนหัวไร้แก่นสาร แต่กลับไปสะกิดใจใครหลายคนอย่างไม่รู้ตัว
…
ความรู้สึกเศร้าสร้อยไม่ได้คงอยู่นานนัก
เฮ่อเซิ่งกลับมาที่ตรอกเล้าหมูพร้อมกับเพื่อนจ้ำม่ำอีกครั้ง คราวนี้เขามาเพราะหมายจะปลิดชีพป้าเจ้าของห้องเช่า
ทว่า
เจ้าจ้ำม่ำกลับกลายเป็นตัวถ่วง ปามีดใส่เฮ่อเซิ่งซ้ำๆ แถมยังทำให้เฮ่อเซิ่งโดนงูพิษกัดอีกต่างหาก
เสียงหัวเราะในโรงฉายกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง!
ที่เหนือกว่านั้นคือ ป้าเจ้าของห้องเช่ากลับไล่ล่าเฮ่อเซิ่ง
ทั้งคู่เปิดฉากการไล่ล่าที่ทำให้ทั้งโรงขำจนท้องแข็ง!
“ฮ่าๆๆๆๆๆ!”
“ฉันจะไม่ไหวแล้วนะเนี่ย!”
“วิ่งเร็วกว่ามอเตอร์ไซค์อีกเว้ย!”
“เกินความเร็วที่กฎหมายกำหนดแน่นอน!”
“มีดบนไหล่เฮ่อเซิ่งกลายเป็นกระจกมองหลังไปแล้ว!”
“พ่อเพลงอวี๋ทำหนังบ้าอะไรเนี่ย ขำฉี่จะแตกแล้ว!”
“ขำจนปวดท้อง!”
“ท่ากลางอากาศของป้าบ้านเช่านี่อย่างเด็ด!”
“เฮ่อเซิ่งมุดใต้ท้องรถเลยเว้ย!”
“ชนซะแล้ว!”
ป้าบ้านเช่าชนเข้ากับป้ายบิลบอร์ดเข้าอย่างจัง
ส่วนเฮ่อเซิ่งหนีไปได้สำเร็จ
…
เฮ่อเซิ่งที่โดนพิษงูกัด ปีนขึ้นไปหลบอยู่ในกล่องเหล็กบนสัญญาณไฟจราจร
ตอนนี้ปากของเขาบวมเป่งราวกับไส้กรอก ลิ้นก็บวมจนพูดแทบไม่ได้
เสียงหัวเราะของคนดูดังกว่าฉากก่อนหน้าเสียอีก
แต่ยังไม่ทันขำกันจบ
ทุกคนก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ!
เฮ่อเซิ่งกำหมัดแน่น
มีดที่ปักอยู่บนร่างเขากลับหลุดออกมาเองทีละเล่ม!
ปัง!
ปัง!
ปัง!
กล้องค่อย ๆ ซูมออก
บนผนังกล่องเหล็กปรากฏรอยฝ่ามือเรียงราย!
การพลิกผันของเนื้อเรื่องครั้งนี้ ทำให้คนดูอ้าปากค้างกันทั้งโรง!
พระเอกเหมือนจะใช้กังฟูได้จริง?
วิชาฝ่ามือนั่น หรือว่าจะเป็นฝ่ามือเทวดา!?
…
อินขั้นสุด!
ทุกคนในโรงหนังดื่มด่ำกับเนื้อเรื่องอย่างถอนตัวไม่ขึ้น!
ในตรอกเล้าหมู เหล่าจอมยุทธ์สามคนถูกป้าเจ้าของห้องเช่าไล่ออกมา แต่กลับต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่แก๊งขวานซิ่งจ้างมา!
ดังที่ภาษิตว่าไว้ บทเพลงบาดลึกถึงทรวงใน สุดขอบฟ้าหาใครเล่าที่รู้ใจ
เสียงเพลงประกอบ ‘คมกู่เจิง’ ดังขึ้น!
สองวณิพกตาบอดเริ่มบรรเลงกู่เจิง พร้อมกับเปิดฉากต่อสู้กับยอดฝีมือทั้งสามในตรอกเล้าหมู!
แม้สามคนนั้นจะฝีมือยอดเยี่ยมแค่ไหน แต่ก็ยังไม่อาจต้านทานวณิพกตาบอดได้ และถูกเล่นงานจนปางตาย!
และในจังหวะที่พวกเขากำลังจะโดนสังหาร
เสียงคำรามกึกก้องก็ดังขึ้น!
ป้าเจ้าของห้องเช่าลงมือ!
ลุงเจ้าของห้องเช่าลงมือ!
หมัดไท้เก๊ก วิชาราชสีห์คำราม!
ฉากต่อสู้อันงดงามตระการตา ความตื่นตาตื่นใจยกระดับขึ้นเรื่อย ๆ การออกแบบท่วงท่าที่ทั้งเท่และเร้าใจ ทำให้ผู้ชมทุกคนตื่นเต้นกันสุดขีด!!
“ยอดฝีมือ!”
“ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์!”
“ที่น่ากลัวที่สุดคือป้ากับลุงบ้านเช่านี่แหละ!”
“อ๊ากกก ฉากบู๊เรื่องนี้นี่เหนือชั้นจริงๆ !”
“วิชาราชสีห์คำรามนี่มันท่าไม้ตายของราชสีห์ขนทองเจี่ยซุ่นไม่ใช่หรือไง!”
“ใครเคยอ่านดาบมังกรหยกของเจ้าแก่ฉู่ขวงจะต้องคุ้นแน่ ๆ”
“ฉากนี้ชัดเจนเลยว่าอิงจากนิยายของเจ้าแก่ฉู่ขวง!”
“ดูแล้วโคตรสะใจเลย!”
แก๊งขวานซิ่งพ่ายแพ้อีกครั้ง
ครั้งนี้หนักกว่าเดิมอีก ถึงกับทำให้พี่แซมตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า คาบบุหรี่แล้วจุดไฟจนไหม้ผมตัวเองไหม้!
ในโรงฉาย
ทั้งเสียงเชียร์และเสียงหัวเราะ ดังสนั่นเป็นระลอก!
ยิ่งไปกว่านั้น
คำพูดที่อากุ่ย หนึ่งในสามยอดฝีมือพูดกับป้าและลุงเจ้าของห้องเช่า ยิ่งทำให้ผู้ชมทั้งขำทั้งน้ำตารื้น
พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง
กำลังจะตาย แต่ยังไม่ลืมอ้างอิงประโยคในตำนานจากหนังยุคแรกของพ่อเพลงอวี๋อย่างสไปเดอร์แมนอีกนะ!
…
เรื่องราวยังคงดำเนินต่อไป
แก๊งขวานซิ่งกลับมาอีกครั้งพร้อมกับยอดฝีมือคนใหม่!
เทพเมฆาอัคคี!
ยอดวิชาในใต้หล้า ไม่มีใครรวดเร็วไปกว่า!
การปรากฏตัวของเทพเมฆาอัคคีนั้น ทรงพลังยิ่งกว่าสองวณิพกตาบอดก่อนหน้าเสียอีก แม้รูปลักษณ์ภายนอกจะดูไม่มีเค้าลางของยอดฝีมือเลยก็ตาม
แต่ด้วยความแตกต่างที่สุดโต่งนี้
พี่แซมก็ยังถูกเทพเมฆาอัคคีสังหารอย่างไร้ปรานี!
จากนั้นเทพเมฆาอัคคีก็ตรงเข้าไปหาลุงกับป้าเจ้าของห้องเช่า พร้อมเอ่ยประโยคสุดคลาสสิก
“ฉันแค่อยากจะฆ่าพวกแก่ หรือไม่ก็ให้พวกแกฆ่าฉันก็ได้”
ไม่เพียงเท่านั้น เทพเมฆาอัคคียังเอ่ยนามของทั้งสองออกมาชัดเจน
เอี้ยก้วย!
เซียวเหล่งนึ่ง!
อะไรนะ!?
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...