Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1170
ตอนที่ 1170 คะแนนสูงลิบ
ฉีโจว
หน้าโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง
ผู้ชมจ้องมองหน้าจออย่างตะลึง
“นึกไม่ถึงเลยนะว่านอกจากจงโจวกับพวกเราฉีโจวแล้ว ฉินโจวก็ยังสามารถทำหนังแบบนี้ออกมาได้!”
“อันดับของเซี่ยนอวี๋ต่ำเกินไปแล้วละ!”
“รอบนี้อันดับต้องพุ่งแน่นอน หนังเรื่องนี้ต้องดังระเบิด!”
“ยังไม่พูดถึงความฮาเลยนะ ฉากแอ็กชันนี่ค่อยๆ สนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้วจุดพีคที่สุดก็คือกระบวนท่าฝ่ามือเทวดา!”
“ที่สำคัญคือการปูเนื้อเรื่อง ทำได้ดีมาก!”
“ใครจะไปคิดล่ะว่าตัวเอกจะใช้วิชาฝ่ามือเทวดาได้จริงๆ !”
“ก่อนที่เฮ่อเซิ่งจะเข้าต่อสู้ ก็ถูกป้ากับลุงเจ้าของห้องเช่าพันผ้าให้จนทั่วตัว แล้วตอนที่ผ้าพันแผลแตกกระจายพร้อมภาพของผีเสื้อโบยบินเนี่ย ผมว่าผมคงไม่มีวันลืมฉากนี้ไปชั่วชีวิต!”
…
ฉู่โจว
หน้าโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง
“เฮ้ย นายจะไปไหนอะ?”
“ดูรอบสอง!”
“ไม่ได้มั้ง นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“ดูรอบเดียวไม่สะใจ หลายจุดฉันยังดูไม่ทันเลย น่าจะยังมีรอบอยู่นะ เดี๋ยวลองไปดูอีกที”
“เอาเถอะ”
“ฉันไปด้วยแล้วกัน”
“บังเอิญว่าฉันก็อยากดูอีกรอบเหมือนกัน”
“หนังเรื่องนี้คู่ควรกับการดูซ้ำจริงๆ !”
…
เยี่ยนโจว
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง
“ยะฮู้วว!”
“ก่อนหน้านี้ฉันดูเรื่องนครจักรพรรดิแล้วรู้สึกว่าก็โอเคนะ แต่พอได้ดูหนังเรื่องนี้ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเรื่องนั้นไม่เร้าใจแล้วละ”
“แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าหนังแอ็กชันของจริง!”
“การผสมผสานระหว่างความตลกกับฉากแอ็กชันอย่างลงตัว แบบนี้แหละหนังสำหรับชายชาตรี!”
“ตอนจบพระเอกได้คู่กับสาวใบ้ใช่ไหม?”
“ใช่แล้วละ”
“ซึ้งมากเลยเนอะ ตอนนั้นน้ำตาชายชาตรีหลั่งรินเลยละ”
…
หานโจว
โรงภาพยนตร์แห่งหนึ่ง
“พ่อเพลงอวี๋ไม่ทำให้ผิดหวังเลย ตั้งแต่ต้นจนจบ เพลงประกอบแต่ละช่วงคุ้มค่าตั๋วสุดๆ แล้วยังไม่นับพล็อตที่สนุกมากอีกต่างหาก!”
“ในเน็ตมีเพลงประกอบไหมอะ?”
“มีแล้ว ฉันกำลังโหลดอยู่เลย!”
“ฉันก็โหลดเหมือนกัน!”
“แต่ละฉากใช้เพลงประกอบต่างกัน การจับคู่อารมณ์ของภาพกับเสียงได้มันสะใจมาก!”
“จริงสิ”
“พวกนายเจอปริศนาเกี่ยวกับนิยายใหม่ของเจ้าแก่ฉู่ขวงกันหรือยัง?”
“ยังเลย”
…
จ้าวโจว
“ตอนที่เรียกคนในตรอกเล้าหมูมาดวลตัวต่อตัวนั่นมันฉากในตำนานชัด ๆ !”
“ตอนที่ป้าเจ้าของห้องเช่าวิ่งไล่ฆ่าเฮ่อเซิ่งนี่ฉันหัวเราะจนขากระตุกเลย!”
“ตัวประกอบอย่างเจี้ยงเป้าก็เล่นได้เด่นไปอีก เจ๊สี่ น้ำหด อดล้างตูด?”
“ตอนต้นที่แก๊งจระเข้บุกสถานีตำรวจก็เด็ดนะ เมืองนี้ยังมีกฎหมาย มีกฎเกณฑ์หรือเปล่าฮะ”
“ยังมีใครมีปัญหาไหม?”
“ฉากต่อสู้ใหญ่ตอนท้าย ฉากเหยียบปลายเท้านั่นก็ทั้งฮา ทั้งคลาสสิกเลย!”
“พ่อเพลงอวี๋สุดยอดมาก!”
“นึกไม่ถึงว่าเขาจะทำหนังได้เก่งหนังขนาดนี้นะ ฉันต้องไปตามดูหนังเรื่องอื่นของเขาให้ครบแล้วละ!”
…
เว่ยโจว
“ฮามาก!”
“ฉันดูหนังตลกมาตั้งหลายปี ยังหาเรื่องที่ยิงมุกถี่ขนาดนี้ไม่ได้เลย!”
“มุกเยอะชะมัด!”
“พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง อากุ่ยโควทบทจากสไปเดอร์แมนด้วยชีวิตเลยนะ!”
“ป้ากับลุงเจ้าของห้องเช่าคือเซียวเหล่งนึ่งกับเอี้ยก้วย เชื่อไหมล่ะ?”
“วิชาราชสีห์คำรามกับไท้เก๊กนั่นมาจากดาบมังกรหยกเลยนะ!”
“เจ้าหนุ่ม อายุยังน้อยแต่กระดูกกระเดี้ยวแข็งแรงสมเป็นอัจฉริยะแห่งยุทธภพขนานแท้ มุกนี้เจ๋งจริง!”
“ประโยคที่ตราตรึงใจที่สุดของฉันคือ บทเพลงบาดลึกถึงทรวงใน สุดขอบฟ้าหาใครเล่าที่รู้ใจ”
…
จงโจว
ขณะนี้ที่โรงภาพยนตร์หลูหมี่ ทีมผู้สร้างทั้งหมดของภาพยนตร์นครจักรพรรดิตกอยู่ในความเงียบงัน
ผ่านไปพักใหญ่
ผู้ช่วยผู้กำกับพูดขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งว่า “พวกเรายังมีโอกาสอยู่ไหม?”
โปรดิวเซอร์ยิ้มอย่างขื่นขม “โอกาสบ้าอะไรล่ะ ยังจะเหลืออยู่ได้ไง”
หลิวซิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่กำหมัดแน่น
ไม่ใช่เพราะโกรธแค้นฝ่ายตรงข้าม เพราะการที่คู่แข่งเก่งไม่ใช่ความผิด แต่ความผิดคือเขาเองยังไม่แข็งแกร่งพอ
หากเขาสามารถทะลุขีดจำกัดของตัวเองได้ เขาเชื่อว่าคงสามารถต่อกรกับเรื่องคนเล็กหมัดเทวดาได้สูสีแน่นอน
แต่น่าเสียดาย ผลงานของเขากลับไม่มีอะไรที่ทะลุกรอบเดิมๆ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน
ตอน 837-839 ไม่มีข้อความเลยครับ...