Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 1182

ตอนที่ 1182-2 คำวิจารณ์ถาโถม (2)

รีวิวยาวจากหมวดนิยาย

‘หญิงสาวที่ต้วนอวี้ตกหลุมรัก แท้จริงแล้วเป็นน้องสาวของตัวเอง แต่แล้วแม่ของนางเตาไป่เฟิ่ง กลับเปิดเผยว่าพ่อแท้ๆ ของเขาคือต้วนเหยียนชิ่ง ไม่ใช่ต้วนเจิ้งชุนอย่างที่เข้าใจกันมาตลอด

ซวีจู๋ที่ต้องผ่านพ้นความทุกข์ยากมากมาย กลับไขปริศนาหมากรุกหลิงหลงได้อย่างบังเอิญ

เซียวหย่วนซานและมู่หรงปั๋วที่เป็นศัตรูกันมานาน ต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ได้รับการชี้แนะจากสมณะเฒ่านิรนาม จึงได้สละความแค้นและเข้าสู่ทางธรรม

จิวหมัวจื้อเคยกร่าง แต่ภายหลังต้องชดใช้จนถึงจุดกลับใจ และบรรลุธรรมขึ้นจากโคลนตม

ต้วนเหยียนชิ่งจากองค์ชายกลายเป็นขอทาน แต่ก่อนจะสังหารต้วนอวี้ เขากลับได้รู้ว่าต้วนอวี้เป็นลูกของตน

นี่คือทุกข์ตรมที่แปรเปลี่ยนเป็นความเปรมปรีดิ์

ส่วนเฉียวเฟิง อดีตประมุขพรรคกระยาจกผู้สง่างาม เมื่อได้รู้ความจริงก็บังเกิดความอดสู พลาดพลั้งสังหารอาจูโดยไม่ตั้งใจ

ต้วนเจิ้งฉุนผู้เจ้าชู้ กลับโดนภรรยาคือเตาไป่เฟิ่งนอกใจเพราะหึงหวงเกินพอดี ลูกแท้ๆ ที่เลี้ยงดูปูเสื่อมามากลับไม่ใช่ลูกของตน

อาปี้พูดจาอ่อนหวานชวนหลงใหล ร่วมมือกับอาจูแกล้งหลอกหลวงพระนักเลง จากนั้นก็คอยอยู่เคียงข้างคุณชายมู่หรงในยามที่เขาเสียแตก

มู่หรงฟู่เคยเปิดตัวอย่างสง่างาม แต่สุดท้ายกลายเป็นคนวิกลจริต สวมมงกุฎกระดาษ ให้เด็กๆ เล่นละครเชิดชูราวกับจมอยู่ในความฝันลมๆ แล้งๆ ของการเป็นจักรพรรดิ

นี่คือความเปรมปรีดิ์ที่แปรเปลี่ยนเป็นความทุกข์ตรม

นิยายเรื่องนี้เขียนได้ลึกซึ้งถึงจิตวิญญาณ เขย่าขวัญสะเทือนใจ ความรู้สึกทั่วไปของมนุษย์ธรรมดากลับถูกขับเน้นอย่างบรรเจิด จนทำให้ผู้อ่านต้องตะลึงในชะตากรรมอันพลิกผันของชีวิต!’

…

ณ คลาสเรียนแห่งหนึ่งในมหาวิทยาลัย

คลาสเรียนเปิดของศาสตราจารย์หวังก็ยังคงแน่นขนัดเช่นเคย

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ

บนโต๊ะของนักศึกษาแทนที่จะเป็นตำราวิชาการระดับมหาวิทยาลัย กลับมีหนังสือแปดเทพอสูรมังกรฟ้าวางอยู่เงียบๆ

เห็นได้ชัดว่า

ทุกคนทำการบ้านที่ศาสตราจารย์หวังสั่งไว้เรียบร้อยแล้ว นั่นคือให้อ่านนิยายเรื่องใหม่ของฉู่ขวง เรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้า

‘ศาสตราจารย์หวังมีความเห็นอย่างไรกับนิยายเล่มนี้ครับ?’

นักศึกษาคนแรกที่ยกมือถามก็ยิงคำถามที่ทุกคนสนใจที่สุด

ศาสตราจารย์หวังยิ้มเล็กน้อย แล้วหันไปเขียนบนกระดานดำด้วยลายมือมั่นคงเพียงประโยคสั้นๆ ว่า

‘ไม่มีใครไร้ทุกข์ ผู้มีใจย่อมมีบ่วงกรรม’

ความหมายเฉพาะของประโยคนี้ นักศึกษาส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจนัก

ท่ามกลางสายตางุนงงของนักศึกษาทั้งคลาส ศาสตราจารย์หวังจึงถามคำถามย้อนกลับอย่างเจาะลึกว่า “พวกคุณรู้ไหม ในนิยายเล่มนี้มีตัวละครทั้งหมดกี่คน?”

นักศึกษาพาต่างยิ้มไม่ได้หัวเราะไม่ออก

ทำไมไม่ถามไปเลยล่ะว่าเส้นผมบนหัวพวกเรามีกี่เส้น?

อย่างไรก็ตาม

สิ่งที่ทำให้ทั้งห้องต้องตะลึงคือ ศาสตราจารย์หวังชูนิ้วโป้งสองข้างขึ้นต่อหน้านักศึกษาทุกคน แล้วพูดว่า “สองร้อยกว่าคน ถ้าพูดให้แม่นคือประมาณสองร้อยสามสิบกว่าคน”

ทันทีที่พูดจบ!

ทั้งห้องก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงและงุนงง!

ตกตะลึงที่ฉู่ขวงเขียนตัวละครไว้ในเรื่องได้มากถึงเพียงนี้!

สิ่งที่ทำให้นักศึกษามึนงงไปหมด ก็คือศาสตราจารย์หวังไม่เว้นแม้แต่รายละเอียดสุดบ้าคลั่งอย่างนี้!

“กลับมาที่คำถามเมื่อครู่ พวกคุณถามว่าผมว่ามองนิยายเล่มนี้อย่างไร ผมอยากจะบอกว่า ตัวละครในเรื่องนี้ล้วนแล้วแต่ติดอยู่ในวังวนของรัก โลภ โกรธ และหลงของตัวเองทั้งสิ้น และนั่นก็เป็นเหตุผลที่โลกในเรื่องถึงได้กลายเป็น ไม่มีใครไร้ทุกข์ ผู้มีใจย่อมมีบ่วงกรรม ประโยคสั้นๆ นี้ สามารถนับเป็นใจความหลักของทั้งเรื่องได้เลย”

ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ

แนวคิดในพุทธศาสนา

ศาสตราจารย์หวังกล่าวเสริมว่า “แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ก็คือภาพสะท้อนของเหล่าผู้คนในโลก ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือไม่ใช่มนุษย์ ต่างก็ล้วนเต็มไปด้วยกิเลสของมนุษย์ ดังนั้นนิยายทั้งเรื่องจึงเขียนถึงความโลภ ความโกรธ ความหลง ความแค้น ความเศร้า ความอาฆาต แต่ละตัวละครมี กฎแห่งกรรมของตนเอง มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีสิ่งที่อยากได้แต่ไม่ได้ มีความรักที่ต้องพรากจาก มีความเกลียดที่ต้องเผชิญ”

โลกมนุษย์เปรียบประหนึ่งห้วงมหรรณพแห่งทุกข์

พวกเราทุกคนก็เป็นเพียงเศษฝุ่นที่ลอยคว้างในห้วงมหรรณพแห่งนี้

หลังจากอธิบายแบบนี้ นักศึกษาหลายคนเริ่มฉุกคิด ราวกับว่าพวกเขาเริ่มจะเข้าใจแนวทางในการสร้างสรรค์เรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้าแล้ว

ที่นั่งด้านล่าง

บางแอบถ่ายวิดีโอ

บางคนจดบันทึกอย่างขะมักเขม้น

บางคนก็ยกมือถามอีกครั้งว่า

“ถ้าอย่างนั้นซวีจู๋ถือเป็นคนที่เกิดมาเป็นผู้ชนะใช่ไหมครับ สมบูรณ์แบบ ซะขนาดนั้น?”

ศาสตราจารย์หวังตอบด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

“หาใช่อย่างนั้นไม่”

ศาสตราจารย์หวังอ้างคำพูดอันโด่งดังของเปาปู้ถงเพื่อเริ่มต้นบทสนทนา

“เขาได้รับพลังภายในจากสามยอดปรมาจารย์แห่งสำนักสราญรมย์ รวมกันกว่าสองร้อยปี ได้แต่งงานกับองค์หญิงแห่งซีซย่า และกลายเป็นประมุขแห่งวังคฤธรศักดิ์สิทธิ์ แต่ในเวลาเพียงชั่วยามเดียว เขาก็ได้รู้ว่าบิดามารดาผู้ให้กำเนิดของตนคือใคร และต้องเห็นกับตาว่าทั้งสองฆ่าตัวตายโดยที่เขาไม่อาจช่วยอะไรได้เลย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน