Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 137

ตอนที่ 137 ภาษาฉี

วิลล่านั้นเป็นบ้านเปล่า จำเป็นต้องตกแต่ง วันที่ส่งมอบบ้านนั้นกระชั้นมาก ช่วงนี้พวกหลินเยวียนยังต้องอาศัยอยู่บ้านเดิมไปก่อน…

หลังจากตกลงเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อย

ทั้งสามคนก็ไปหาร้านอาหารในละแวกใกล้เคียงเพื่อกินข้าว

ระหว่างกินอาหาร หลินเยวียนก็บอกกับซุนเย่าหั่ว “รุ่นพี่ ผมจะไปเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่วิทยาลัยศิลปะฉีโจวหนึ่งปี”

หลินเยวียนเห็นซุนเย่าหั่วเป็นเพื่อนแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ เขาก็จำเป็นต้องบอกซุนเย่าหั่ว

“ฉีโจว?”

ซุนเย่าหั่วชะงักไป ในใจรู้สึกหดหู่ขึ้นมา

แต่ถึงอย่างนั้นมาคิดสะระตะดูแล้วก็แค่ปีเดียว ในใจของเขาจึงรู้สึกรับได้ขึ้นมาบ้าง “งั้นก็หวังว่ารุ่นน้องจะมีความสุขกับเวลาหนึ่งปีนี้นะ ถ้าฉันมีเวลาจะไปเยี่ยมนาย!”

“อื้ม”

ซุนเย่าหั่วเอ่ยขึ้นด้วยความกังวล “แต่ถ้ารุ่นน้องไปฉีโจว บริษัทก็จะไม่ส่งมอบงานของบริษัทย่อยให้นายใช่มั้ย?”

“ใช่ครับ”

ซุนเย่าหั่วสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “นายรู้สถานการณ์ที่นั่นหรือเปล่า”

“สถานการณ์อะไรครับ”

หลินเยวียนเกิดความสงสัยขึ้นมา

ซุนเย่าหั่วทอดถอนใจ “สภาพแวดล้อมด้านดนตรีของฉีโจวสู้ฉินโจวเราไม่ได้เลย ถึงยังไงฉินโจวของพวกเราก็เป็นมาตุภูมิแห่งดนตรี ชีวิตคนแต่งเพลงที่นั่นไม่ง่ายเท่าไหร่…”

“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะฮะ”

ผู้คนมากมายล้วนบอกว่าฉีโจวเป็นขุมนรก หลินเยวียนไม่เคยเข้าใจเลย

ซุนเย่าหั่วเอ่ย “เพราะทางฉีโจวนับเป็นเป็นดินแดนแห่งภาพยนตร์และละคร แถมอุตสาหกรรมเกมก็ยังเจริญมากด้วย ดนตรีของทางนั้นโดยทั่วไปแล้วก็เลยเป็นรูปแบบการสั่งทำที่วนอยู่กับพวกหนัง ละคร แล้วก็เกม การสร้างสรรค์ผลงานก็ขึ้นอยู่กับทางผู้ว่าจ้างรีเควสมา”

“สั่งทำ?”

หลินเยวียนเริ่มเข้าใจแล้ว

ต่างจากการสร้างสรรค์ผลงานอย่างอิสระ บทเพลงที่สั่งทำล้วนเป็นการทำเพลงประกอบ มีหลายอย่างที่เป็นข้อจำกัดการแสดงฝีมือ

ก็เหมือนกับภาพยนตร์ที่ชื่อว่ามังกรมัจฉาเริงระบำของฉีโจว ซึ่งสั่งทำเพลงซาวด์แทร็กกับสตาร์ไลท์ก่อนหน้านี้

หลินเยวียนจะส่งเพลงกุหลาบแดงให้ก็คงไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการที่เพลงกุหลาบแดงยอดเยี่ยมหรือไม่เลยสักนิดเดียว!

คนเขาต้องการดนตรีประกอบซึ่งเข้ากันกับธีมของภาพยนตร์เรื่องมังกรมัจฉาเริงระบำ ถึงขั้นที่กำหนดสไตล์ของเพลงมาชัดเจน

ในตอนนั้นนักประพันธ์เพลงไม่น้อยของชั้นสิบทำออเดอร์นี้ไม่สำเร็จ หลินเยวียนเองก็มีเพลงปลายักษ์อยู่ในมือพอดี จึงทำออเดอร์นี้ได้สำเร็จ

มิน่าล่ะนักประพันธ์เพลงของสตาร์ไลท์ถึงไม่อยากไปฉีโจว

นักประพันธ์เพลงส่วนใหญ่ก็ยังชอบการสร้างสรรค์ผลงานอย่างอิสระ เลือกเขียนเพลงออกมาจากแรงบันดาลใจมากกว่า ไม่ใช่การถูกผู้ว่าจ้างบอกให้สร้างสรรค์ผลงานตามความต้องการ ราวกับเป็นการเขียนเพลงเพื่อเขียนเพลง!

แต่ถึงอย่างนั้น…

หลินเยวียนซึ่งสามารถสั่งทำเพลงได้ย่อมไม่กลัวเรื่องแบบนี้ ในคลังเพลงของระบบมีเยอะแยะไป!

“มีเรื่องแบบนี้ด้วย”

ซุนเย่าหั่วเอ่ยขึ้นอย่างจนปัญญา “รุ่นน้องนายพูดภาษาถิ่นฉีโจวได้มั้ย”

หลินเยวียนชะงักไป “คนที่นั่นพูดภาษากลางไม่ได้เหรอครับ”

ภาษาของซิลเวอร์บลูไม่ได้มีภาษาเดียวหรอกเหรอ?

ซุนเย่าหั่วส่ายหน้า “แน่นอนว่าคนที่นั่นพูดภาษากลางได้ บนบลูสตาร์มีใครบ้างที่พูดภาษากลางไม่ได้ แต่ปัญหาอยู่ที่เพลงฮิตของที่นั่น ส่วนมากจะร้องด้วยภาษาถิ่น ฉันจะร้องให้นายฟังสองประโยค…”

ซุนเย่าหั่วกระแอม ร้องว่า “หงอเหยฟุนเหนย เหนยเหยฟุนหงอเหม่า[1]”

หลินเยวียน “…”

พูดไปก็อาจไม่เชื่อ

นี่มันภาษากวางตุ้งไม่ใช่เหรอ

สิ่งที่เรียกว่าภาษาถิ่นของฉีโจว แท้จริงแล้วก็คือภาษากวางตุ้ง?

จะคิดสะระตะมากเกินไปก็ไม่ดี

เป็นโลกคู่ขนานอย่างที่คาดไว้

ซุนเย่าหั่วร้องจบ มองไปยังหลินเยวียน เอ่ยว่า “นายทำทั้งเนื้อร้องทั้งทำนอง อาจต้องทำตามสไตล์ของคนที่นั่น กลัวก็แต่ว่านายจะต้องร่วมงานกับนักแต่งเนื้อเพลงฝีมือดีแล้วแหละ”

หลินเยวียนไม่ได้แสดงความเห็น

ซุนเย่าหั่วสวมถุงมือแบบใช้แล้วทิ้ง แกะกุ้งให้หลินเยวียน “แน่นอนว่าทางนั้นก็มีเพลงภาษากลาง เพลงปลายักษ์ของนายก็ได้รับฟีดแบ็กจากทางนั้นดีทีเดียว เจียงขุยได้ไปออกอีเวนต์ที่นั่น เพลงที่ร้องก็คือเพลงนี้ แต่สรุปแล้ว เพลงภาษากลางที่ดังมีไม่มาก เมื่อเทียบกันแล้วภาษาถิ่นของฉีโจวจะได้เปรียบกว่า”

หลินเยวียนพยักหน้า

ถ้าหากมีเพียงเรื่องเหล่านี้ สำหรับหลินเยวียนแล้ว ฉีโจวก็ไม่ได้เป็นขุมนรกแต่อย่างใด

“แต่นายไปอยู่ตรงนั้นก็ไม่ต้องไปเครียดมาก”

ซุนเย่าหั่วเอ่ยเตือน “นักร้องตัวเล็กๆ อย่างฉันเข้าใจสถานการณ์ของบริษัทย่อยไม่มาก แต่จากเท่าที่ฉันรู้ เรียกว่าวุ่นวายทีเดียวเลยล่ะ ได้ยินว่าทางนั้นมีคดีความกับทางผู้ว่าจ้างตั้งหลายครั้ง เพราะรับเพลงสั่งทำมา แต่กลับทำผลงานที่ตรงกับความต้องการของผู้ว่าจ้างไม่ได้ ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องขอความช่วยเหลือมาทางสำนักงานใหญ่ของเรา ให้มือทองออกโรง ในที่สุดก็แก้ปัญหาได้…”

หลินเยวียนพยักหน้าอีกครั้ง พลางงับกุ้งเข้าปาก