Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 139

ตอนที่ 139 ตัวแทนหลิน (2)

ประตูห้องไม่ได้ปิด

คนที่เป็นหัวหน้าปรายตามองมาก็เห็นหลินเยวียนซึ่งยืนอยู่ที่โต๊ะทันที ก่อนจะมองป้ายบนโต๊ะทำงานของหลินเยวียน ทันใดนั้นก็พูดเสียงสูงขึ้นมา “คุณเป็นตัวแทนที่สำนักงานใหญ่ส่งมาใช่มั้ยครับ รบกวนช่วยติดต่อสำนักงานใหญ่ บอกว่าบริษัทย่อยของพวกคุณทำออเดอร์ของพวกผมไม่ไหว ให้สำนักงานใหญ่ทำแทน ก่อนหน้านี้เราเซ็นสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรกันแล้ว!”

“ตัวแทนของพวกเราเพิ่งถึง…”

เสียงของคนที่เพิ่งกล่าวขอโทษเมื่อครู่นี้ดังขึ้น ก่อนที่ผู้ชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมคนหนึ่งจะปรากฏตัวที่หน้าประตู สีหน้าของเขาแลดูประดักประเดิด หลังจากโค้งให้หลินเยวียนแล้วก็พาคนกลุ่มนั้นเดินออกจากบริษัท เสียงค่อยๆ ห่างออกไป

หลินเยวียนถาม “ใครเหรอครับ”

กู้ตงตอบอย่างจนใจ “เขาก็คือกู้เฉียงอวิ้นกรรมการผู้จัดการของบริษัทย่อย ขณะเดียวกันก็เป็นพ่อของฉันด้วย คนกลุ่มเมื่อกี้คือลูกค้าสำคัญที่สุดของบริษัทย่อยเราในตอนนี้ ก่อนหน้านี้ร่วมงานกันหลายครั้งค่ะ แค่ในการร่วมงานกันครั้งนี้ ผลงานที่พวกเราทำออกมาทางผู้ว่าจ้างไม่พอใจเลยค่ะ พวกเขาเลยมาเร่งถึงที่ เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เพิ่งเคยเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก”

“อ้อ”

หลินเยวียนนั่งลง

กู้ตงเห็นว่าหลินเยวียนไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง ในใจก็รู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ทันใดนั้นก็นึกขึ้นมาได้ว่าตนคาดเดาได้แม่นยำเหลือเกิน สำนักงานใหญ่ส่งคนมาแล้วความลำบากของบริษัทย่อยจะหายเป็นปลิดทิ้งไปได้ยังไง

“จริงสิ”

เก้าอี้ที่ตนนั่งอยู่ก็น่าจะเป็นเก้าอี้ใหม่ นั่งแล้วรู้สึกสบายจริงๆ หากว่ากันเรื่องสถาพแวดล้อมในการทำงานแล้วหลินเยวียนชอบมาก เขาปรับท่านั่งสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น “เดี๋ยวรบกวนช่วยส่งที่อยู่ของที่พักให้ผมหน่อยนะครับ”

“รอเลิกงาน”

กู้ตงตอบ “ฉันจะไปส่งคุณเองค่ะ”

หลินเยวียนพยักหน้า ประหยัดค่ารถไปได้อีกหน่อย

ในตอนนั้นเอง กู้เฉียงอวิ้นกรรมการผู้จัดการก็มา เขาเคาะประตู ใบหน้าประดับรอยยิ้มเกรงอกเกรงใจ “เพิ่งจะมาถึงบริษัทก็ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ขอโทษด้วยนะครับ ผมเป็นผู้จัดการของบริษัทย่อย สวัสดีครับ!”

เขายื่นมือออกมา

หลินเยวียนจับมือกับอีกฝ่ายไปตามมารยาท จากนั้นก็ถามด้วยความสงสัย “ผมเพิ่งมาถึง เลยยังไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ ไม่ทราบว่าออเดอร์แบบเมื่อกี้ ที่บริษัทย่อยนี้มีเยอะมั้ยครับ”

กู้ตง “…”

กู้เฉียงอวิ้น “…”

บรรยากาศชวนกระอักกระอ่วนไปหลายวินาที กู้เฉียงอวิ้นถึงได้กระแอมออกมา “บริษัทเราไม่ได้รับออเดอร์ใหม่มาสองเดือนแล้วครับ เมื่อกี้เป็นออเดอร์เดียวที่พวกเรามี”

“น้อยเกินไปครับ”

“บริษัทเราเล็กน่ะครับ”

เหงื่อของกู้เฉียงอวิ้นหยดลงมา ตัวแทนที่สำนักงานใหญ่ส่งมาแม้จะอายุน้อย แต่ก็ดูท่าทางดุดันไม่เบา เขาไม่ค่อยพอใจกับงานของพวกเราที่นี่แล้ว ถ้าเขาไปฟ้องสำนักงานใหญ่จะทำยังไงล่ะ

“เข้าใจแล้วครับ”

หลินเยวียนกลับไม่ได้ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนที่กู้เฉียงอวิ้นจินตนาการไว้ เขาสนใจเพียงราคาของออเดอร์ “ออเดอร์นี้ ผู้ว่าจ้างให้ราคาเท่าไหร่ครับ”

“แปดแสน”

กู้เฉียงอวิ้นตอบกลับ

ครั้งนี้หลินเยวียนขมวดคิ้วมุ่นจริงๆ ราคาของออเดอร์นี้ต่ำเกินไป ตอนที่สำนักงานใหญ่รับออเดอร์จากมังกรมัจฉาเริงระบำ อีกฝ่ายเสนอราคาให้ห้าล้านหยวน ทำไมราคาของออเดอร์ในฉีโจวถึงได้ต่ำขนาดนี้เนี่ย

ขุมนรก!