Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 156

ตอนที่ 156 ภารกิจใหม่

เมื่อกลับถึงบ้าน

หลินเยวียนเห็นเจี่ยนอี้ขลุกอยู่ในห้องครัวอีกครั้ง ในห้องก็อบอวลไปด้วยกลิ่นอันแปลกประหลาด

เจี่ยนอี้ตะโกนบอกเขา “นี่เป็นอาหารเย็นของพวกเรา”

หลินเยวียนอ้าปากพะงาบ ก่อนจะรีบปิดปากลง กลิ่นนี้รุนแรงเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเจี่ยนอี้กำลังทำอะไร

กำลังทำตดตุ๋นอยู่หรือยังไงกัน

เขากลับเข้าห้องไป ก่อนจะปิดประตูลงจนสนิท โดยไม่พูดจาทำร้ายจิตวิญญาณพ่อครัวที่ถือกำเนิดขึ้นตอนไหนก็ไม่รู้ในตัวเจี่ยนอี้

“ติ๊งต่อง”

ทันใดนั้นระบบก็ปรากฏขึ้น “ยินดีด้วยที่โฮสต์ทำออเดอร์ชิ้นที่สองได้สำเร็จ มอบหมายภารกิจใหม่”

[ชื่อภารกิจ: หาปลามาให้ไม่สู้สอนจับปลา]

[เนื้อหาภารกิจ: ในอนาคตหลังจากที่โฮสต์ไปจากที่นี่ บริษัทย่อยก็จะกลับสู่สภาวะเฉกเช่นก่อนหน้านี้ได้ง่าย ขอให้โฮสต์เลือกสามคนจากสตาร์ไลท์มิวสิกได้ตามใจชอบ และพัฒนาความสามารถด้านการประพันธ์เพลงของพวกเขา ก่อนที่โฮสต์เรียนจบชั้นปีที่สาม]

[รางวัลภารกิจ: สามารถใช้การ์ดตัวละครของหยางจงหมิงได้สองชั่วโมงต่อวัน]

[หมายเหตุภารกิจ: คลังความรู้ด้านการประพันธ์เพลงและประสบการณ์ในการสร้างสรรค์ผลงานเพลงของหยางจงหมิงนั้นลึกล้ำมาก เนื่องจากนี่ไม่ใช่คลังความรู้ของตัวโฮสต์เอง ถ้าหากโฮสต์มีไอเดียอยากสร้างสรรค์ผลงานต้นฉบับของตนเอง การ์ดตัวละครหยางจงหมิงก็จะใช้การไม่ได้ ทำได้เพียงใช้ความรู้และความสามารถของตัวโฮสต์เองมาเป็นพื้นฐานในการผลิตผลงาน]

หลินเยวียนอึ้งไป

หลังจากคิดวิเคราะห์ไปเล็กน้อย เขาก็พอจะเข้าใจเจตนาของระบบแล้ว

ระบบให้ตนใช้การ์ดตัวละครของหยางจงหมิง เพื่อบ่มเพาะลูกศิษย์ในบริษัทย่อยออกมา

ทว่าระบบก็กลัวว่าตนจะหยิบยืมคลังความรู้ของหยางจงหมิงเขียนเพลงออกมา

ถึงอย่างไรด้วยระดับของหยางจงหมิง เมื่อเขาตั้งใจเขียนเพลงออกมา คุณภาพก็ไม่ได้ด้อยไปว่าผลงานเหล่านั้นจากระบบเลย

ฉะนั้นแล้วระบบจึงสร้างข้อจำกัดไว้

“รับ”

หลังจากการแจ้งเตือนของระบบ ในคลังไอเท็มของหลินเยวียนก็มีการ์ดตัวละครเพิ่มขึ้นมาหนึ่งใบ

“ใช้การ์ดตัวละคร”

หลินเยวียนหัวใจกระตุกวูบ การ์ดตัวละครเปิดใช้งาน

หลินเยวียนคิดว่าตนอาจกลายเป็นหลิน-จงหมิง-เยวียน ทว่าในความเป็นจริงแล้วบุคลิกและนิสัยของหยางจงหมิงไม่ได้มีอิทธิพลใดๆ ต่อหลินเยวียน

เขาเพียงแต่รู้สึกว่าจู่ๆ ในสมองของตนก็ปรากฏมวลความรู้ด้านการประพันธ์เพลงขึ้นมามหาศาล

ในนั้นมีความรู้จำนวนมากที่นับว่าอยู่นอกเหนือขอบเขตความรู้จากการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัยไปไกล

ในตอนนั้นหลินเยวียนถึงรับรู้ได้ว่าแท้จริงแล้วพ่อเพลงแข็งแกร่งมากแค่ไหน!

ในแง่หนึ่ง หยางจงหมิงเรียกได้ว่าเป็นตำราความรู้ด้านการประพันธ์เพลงในรูปแบบมนุษย์เลยก็ว่าได้!

ในห้วงสำนึกของเขามีแต่ความรู้ด้านการประพันธ์เพลงบรรจุไว้ ชวนให้รู้สึกขนหัวลุกสุดๆ!

เขาถึงขั้นรู้สึกว่าตนไม่จำเป็นต้องใช้แรงบันดาลใจมากมาย ก็ทำเพลงที่นับว่าอยู่ในระดับใช้ได้ออกมาได้เลย

อย่างไรก็ดี ในชั่วขณะที่เขาเกิดไอเดียในการเขียนเพลง ความทรงจำซึ่งมาพร้อมกับการ์ดตัวละครของหยางจงหมิงก็จะอันตรธานหายไปในชั่วพริบตา

ปริมาณความรู้ด้านการประพันธ์เพลงของหลินเยวียน ก็จะหวนคืนสู่ระดับ ‘คอร์ดในการประพันธ์เพลงขั้นสูง’ ที่หลินเยวียนเพิ่งเรียนมาในระยะนี้

หลินเยวียนพยายามหาคำอธิบายที่ตรงตามความหมาย

‘ถ้าฉันอยากแปลงร่าง ระบบก็จะยกเลิกเอฟเฟ็กต์ของการ์ดตัวละคร ถ้าไม่มีเอฟเฟ็กต์เสริมของการ์ดตัวละคร ฉันก็ไม่มีวันแปลงร่างได้’

คำอธิบายนี้ไม่นับว่าตรงตามความหมาย

จนกระทั่งหลินเยวียนยกเลิกการแปลงร่าง

จนกระทั่งหลินเยวียนยกเลิกความคิดที่จะหยิบยืมความรู้เหล่านี้มาเขียนเพลง ความรู้เหล่านี้จึงจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ดังนั้นความรู้สึกและข้อสรุปของการใช้การ์ดตัวละครก็คือ

ระบบค่อนข้างช่ำชองเรื่อง 404 NOT FOUND[1]

หลินเยวียนฉุกคิดขึ้นมาทันใด “ถ้าใช้เขียนเพลงไม่ได้ งั้นฉันจะใช้เวลาที่เปิดใช้การ์ดตัวละคร มาเรียนความรู้พวกนี้ได้มั้ย”

“ได้สิ นี่เป็นวิธีพิเศษในการใช้การ์ดตัวละคร”

ระบบสอบถาม “ไม่ทราบว่าโฮสต์จะเรียนเลยไหม”

“เริ่มเลยแล้วกัน”

หลินเยวียนตอบด้วยความรู้สึกคาดหวัง

ชั่วขณะนั้น ความรู้สึกของเขา สภาพแวดล้อมโดยรอบล้วนบิดเบี้ยวและพร่าเลือนขึ้นมา

ยามที่เขาได้สติกลับมา ตนก็มาอยู่ในห้องเรียนขนาดเล็กแลดูสะอาดสะอ้านแล้ว