Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 203

ตอนที่ 203 ทำเพลงให้เฉินจื้ออวี่

อากาศในเดือนพฤษภาคมอบอุ่นขึ้นแล้ว

เรื่องปรินซ์ออฟเทนนิสอัปโหลดอย่างต่อเนื่องมาสักระยะหนึ่ง ความนิยมก็ค่อยๆ มั่นคงขึ้นมา และในยามนี้ยอดผู้ติดตามของอิ่งจือก็ทะลุหลักสิบล้าน กลายเป็นนักวาดดาวรุ่งพุ่งแรงในแวดวงการ์ตูน

ในวันนี้

หลินเยวียนมาถึงบริษัท ก็พบว่ามีคนมาหาตน คนคนนั้นก็คือจ้าวเจวี๋ยซึ่งตนไม่ได้พบหน้ามานาน เธอกำลังรอตนอยู่ในห้องทำงาน

บริษัทมีการเปลี่ยนแปลง

คนที่ได้เลื่อนตำแหน่งไม่ได้มีเพียงเหล่าโจว ยังมีจ้าวเจวี๋ยด้วย

เมื่อก่อนจ้าวเจวี๋ยดูแลนักร้องในแผนกศิลปิน

แต่ตอนนี้ ศิลปินของแผนกภาพยนตร์และโทรทัศน์ก็อยู่ภายใต้ความดูแลของจ้าวเจวี๋ย กล่าวให้ชัดก็คืออยู่ในความดูแลของผู้จัดการภายใต้สังกัดของจ้าวเจวี๋ย

จ้าวเจวี๋ยยังคงเป็นหัวหน้าของผู้จัดการศิลปินในบริษัทอย่างสมเกียรติ

กู้ตงรู้ว่าจ้าวเจวี๋ยกับหลินเยวียนมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน และรู้ว่าตำแหน่งของจ้าวเจวี๋ยสูงกว่าหลินเยวียน ดังนั้นจ้าวเจวี๋ยมาหาหลินเยวียน กู้ตงย่อมไม่มีทางปล่อยให้เธอรออยู่ด้านนอก

“พี่จ้าว”

หลินเยวียนเอ่ย

“มาแล้วเหรอ”

หลินเยวียนปรากฏตัวในห้องทำงาน ใบหน้าของจ้าวเจวี๋ยก็ผุดรอยยิ้ม “ถ้าเธอไม่มา ฉันว่าจะโทรไปหาแล้วนะ”

หลินเยวียนถาม “มีอะไรเหรอครับ”

รอยยิ้มของจ้าวเจวี๋ยยังคงประดับบนใบหน้า “ช่วงนี้มีเพลงมั้ย”

“…มีครับ”

หลินเยวียนครุ่นคิดชั่วขณะก่อนจะตอบไป

ไม่มีชั่วคราว แต่สั่งให้ระบบทำได้ ถ้าจ้าวเจวี๋ยเอ่ยปากละก็ หลินเยวียนไม่คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว

“คืองี้”

จ้าวเจวี๋ยพูด “ช่วงนี้เซวี่ยนล่านเอนเตอร์เทนเมนต์มีนักร้องแถวหน้าคนหนึ่งหมดสัญญา เขายังไม่ได้ต่อสัญญากับต้นสังกัดเดิม น่าจะกำลังพิจารณาอยู่ ดังนั้นตอนนี้หลายบริษัทก็พยายามแย่งตัวเขามา ฉันเองก็อยากเซ็นสัญญากับเขา…นักร้องคนนี้เธอน่าจะพอรู้จักอยู่นะ”

“ใครครับ”

“ลูกคนรอง…อะแฮ่ม เฉินจื้ออวี่” สีหน้าของจ้าวเจวี๋ยดูแปลกพิกล

หลินเยวียนชะงักไป ทันใดนั้นก็พอจะนึกออกขึ้นมาบ้าง

เฉินจื้ออวี่คนนี้เป็นนักร้องของเซวี่ยนล่านจริงๆ บนชาร์ตเพลงถูกหลินเยวียนข่มเหงอยู่หลายครั้ง

หลังจากนั้นเขาก็ไปที่มณฑลฉี จึงไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับอีกฝ่ายอีกเลย

“แล้วพี่จ้าวคิดว่า?”

“เอาเพลงให้เขาสักเพลง”

สายตาของจ้าวเจวี๋ยทอประกายเล็กร้อย “ทุกวันนี้สื่อพูดถึงเฉินจื้ออวี่ ชอบใช้คำว่าลูกคนรองตลอดกาล ถึงคำเรียกนี้แทบจะกลายเป็นคุณสมบัติหนึ่งของเขาไปแล้วก็เถอะ แต่ตัวเขาก็ต้องอยากได้อันดับหนึ่ง…”

หลินเยวียนเข้าใจแล้ว “ให้ผมช่วยเขาคว้าอันดับหนึ่ง?”

จ้าวเจวี๋ยหลุดหัวเราะ “ประมาณนั้นแหละ นอกจากพ่อเพลง ฉันก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะมีใครในบริษัทที่ช่วยเฉินจื้ออวี่คว้าอันดับหนึ่งได้”

หลินเยวียนกระจ่างทันใด

จ้าวเจวี๋ยเอ่ยพลางทอดถอนใจ “สถานการณ์ของบริษัทตอนนี้เธอก็รู้ดี การแข่งขันบนชาร์ตเพลงแต่ละซีซันดุเดือดขึ้นมาก เพราะงั้นเบื้องบนหวังว่าบริษัทจะได้ไปโผล่หน้าบนชาร์ตบ้าง นอกจากให้เฉินจื้ออวี่เข้าบริษัทเรา จากนั้นก็คว้าที่หนึ่งให้ได้สักครั้ง ฉันก็คิดวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ออกแล้ว”

“ครับ”

หลินเยวียนบอก “เดี๋ยวผมส่งเพลงให้”

เรื่องนี้สำหรับหลินเยวียนแล้วไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง

จ้าวเจวี๋ยประหลาดใจ “เดี๋ยว? เธอมีเพลงที่เหมาะกับเขาอยู่ในมือ?”

“ครับ”

ปากหลินเยวียนตอบไปแบบนั้น อันที่จริงในใจกลับกำลังคิดว่าจะสั่งผลิตเพลงที่เหมาะกับเฉินจื้ออวี่

เขารวบรวมประสบการณ์การสั่งทำเพลงไว้มากมายตอนที่อยู่มณฑลฉี

สิ่งเดียวที่รู้สึกเสียดายก็คือ เดิมทีหลินเยวียนคิดว่าจะส่งเพลงใหม่ให้รุ่นพี่ซุนเย่าหั่ว รุ่นพี่ซุนเย่าหั่วช่วยเหลือเขาไว้หลายเรื่อง หลินเยวียนเองก็อยากช่วยเหลือรุ่นพี่ซุนเย่าหั่วบ้าง

ในเมื่อตอนนี้บริษัทอยากเซ็นสัญญากับเฉินจื้ออวี่ งั้นรุ่นพี่ซุนเย่าหั่วรอครั้งหน้าก็แล้วกัน