Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 248

ตอนที่ 248 แนวอาหารหรือแนวแอคชัน (1)

ถึงแม้จะเป็นเนื้อเรื่องสั้นๆ ทว่าหลูเหว่ยก็ได้ถูกการ์ตูนเรื่องนี้ดึงดูดเป็นที่เรียบร้อย นี่เป็นการ์ตูนแนวอาหารซึ่งแตกต่างจากการ์ตูนทั้งหมดในหมวดเดียวกัน เมื่อได้อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ ถึงได้รู้ว่าองค์ประกอบทั้งรูป รส และกลิ่นที่แท้จริงของอาหารเป็นอย่างไร

นักเขียนอัปเดตถึงตอนที่สาม

เมื่ออ่านเนื้อเรื่องตอนที่หนึ่งจบ หลูเหว่ยก็รีบอ่านอีกสองตอนที่เหลืออย่างอดใจรอไม่ไหว ตั้งแต่ตัวเอกรักษาร้านอาหารเล็กๆ ของครอบครัวได้สำเร็จ ไปจนถึงพ่อจัดการส่งเขาเข้าโรงเรียนหย่วนเยวี่ย เรื่องราวยังคงดึงดูดความสนใจของหลูเหว่ยได้อย่างอยู่หมัด และเนื้อเรื่องต่อจากนั้นได้ยืนยันการคาดเดาของหลูเหว่ย นั่นก็คือพ่อของตัวเอกนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ แม้ว่าในเนื้อเรื่องจะไม่ได้อธิบายไว้ชัดเจน แต่กลับยิ่งทำให้หลูเหว่ยยิ่งตั้งตารอผลงานของตัวเอกในโรงเรียนสอนทำอาหารชั้นนำแห่งนี้!

ไม่ใช่หลูเหว่ยเพียงคนเดียว

ยังมีนักอ่านอีกจำนวนหนึ่งที่กดเข้ามาอ่านเรื่องจิตวิญญาณสือจี่ และถูกดึงดูดไว้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นการ์ตูนเรื่องนี้เผยแพร่ไปได้ไม่นาน พื้นที่แสดงความคิดเห็นก็เริ่มวุ่นวายขึ้นมา

‘ลายเส้นวาบหวิวมากแม่!’

‘นักเขียนฝีมือเทพมาก!’

‘กินข้าวแล้วเป็นถึงขนาดนี้ได้ด้วยเหรอ’

‘ในอาหารของตัวเอกมียาปลุกความปรารถนาหรือไง!’

‘เห็นชัดๆ ว่าเนื้อเรื่องทั้งเกินจริงทั้งขัดเขิน แต่พออ่านตอนแรกจบก็หยุดอ่านไม่ได้ ผมคิดว่าตัวเองคงไม่สนใจการ์ตูนแนวอาหารแล้ว จนกระทั่งได้อ่านเรื่องจิตวิญญาณสือจี่นี้ ลายเส้นกับพล็อตเข้ากันแบบลงตัวสุดๆ ผมโอเคมาก’

‘ไม่ใช่ ‘จิตวิญญาณยาปลุกความปรารถนา’ หรอกเหรอ?’

“ขายเนื้อขายหนังอยู่พอตัวจริงๆ แต่รวมๆ แล้ว ฉันรู้สึกว่าการ์ตูนเรื่องนี้ดุเดือดและสร้างแรงบันดาลใจ ตัวเอกกับพ่อของเขาแข่งขันกันไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก็ยังเปี่ยมล้น แถมยังศึกษาอยู่ตลอดว่าตัวเองพลาดตรงไหน ทำเอาตอนนี้ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าสรุปแล้วพ่อของตัวเอกจะโหดขนาดไหนกันแน่ ต้องเป็นพ่อครัวระดับปรมาจารย์แน่ๆ จากความสนุกแล้วบอกไว้เลยว่าเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมอยู่นะ”

‘พ่อครัวระดับเทพในร้านอาหารเล็กๆ น่ะหรือ’

‘ได้กลิ่นแล้วส่งเสียงร้องออกมา กินเข้าปากคำแรกก็ถึงจุดสุดยอด ต้องอร่อยขนาดไหนเสื้อผ้าถึงระเบิดได้ ลายเส้นไม่ได้รู้สึกว่าไก่เขี่ย ฉากอาหารก็สมจริงมากทีเดียว ทฤษฎีในเรื่อง ฉันในฐานะเชฟก็ยอมรับนะ เพราะอาหารจานนี้ฉันก็ทำได้ เพียงแต่ฉันไม่มีทางทำให้ลูกค้าตื่นเต้นจนเสื้อผ้าระเบิดอย่างตัวเอกได้หรอก แต่นี่ก็เป็นจุดที่น่าสนใจของการ์ตูน ถ้าคาบเกี่ยวกับความจริงมากเกินไป งั้นการ์ตูนอาหารก็ไม่น่าสนใจน่ะสิ’

‘อ่านแล้วติดงอมแงมเลย’

‘ทั้งเสียงฉ่าๆ หรือแสงสว่างวาบๆ ในกระบวนการทำอาหารทำให้รู้สึกเหมือนกำลังทรมานตัวเองอยู่ รายละเอียดของอาหารแต่ละอย่างประณีตและสีสันดูน่ากินสุดๆ ทำให้ท้องร้อง แต่ก็กินไม่ได้ วิญญาณของข้ากำลังจะหลุดจากร่างแล้วท่านราชาโอสถ’

‘…’

และเมื่อเทียบกับนักอ่านผ่านทางซึ่งกดเข้ามาแล้ว ปฏิกิริยาของแฟนคลับของอิ่งจือเกินจริงยิ่งกว่าเสียอีก ‘ตอนที่ได้ยินว่าอิ่งจือจะทำการ์ตูนออริจินัลแนวอาหาร ฉันไม่ซื้อแล้วหนึ่ง ไม่ใช่เพราะคุณคืออิ่งจือแล้วฉันจะชอบคุณแบบไร้เงื่อนไข แต่พออ่านจบแล้วก็อึ้งไปเลย จินตนาการของอิ่งจือปังมากแม่ พล็อตเรื่องก็แทบจะดูไม่ออกเลยว่าเป็นนักวาดบริสุทธิ์มาก่อน สิ่งที่ฉันชอบ อิ่งจือก็วาดออกมาหมดแล้ว ชอบมากกกกกก!’

‘อิ่งจือโหดไปอีก!’