Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 252

ตอนที่ 252 แคนดิเดตนักแสดงนำชาย

“ตัวแทนหลิน…”

ห้องทำงานของแผนกประพันธ์เพลงชั้นเก้า เสิ่นชิงมองหลินเยวียนอย่างลำบากใจ “เรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ”

หลินเยวียนบอก “ผมจะถ่ายหนังเรื่องใหม่ครับ”

เสิ่นชิงเอ่ยถาม “แล้ว…”

หลินเยวียนพูด “ผมยังขาดพ่อบ้านอยู่ครับ”

เสิ่นชิงผุดยิ้ม

เขาซึ่งเคยร่วมงานในภาพยนตร์เรื่องเดียวกับหลินเยวียนย่อมรู้ว่า คำว่า ‘พ่อบ้าน’ ที่หลินเยวียนพูดถึงมีความหมายว่าโปรดิวเซอร์

ข่าวที่หลินเยวียนจะสร้างภาพยนตร์เรื่องใหม่ได้แพร่ออกไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ เสิ่นชิงถูกหลินเยวียนเรียกมา เขาก็พอจะเดาเหตุผลได้บ้างแล้ว

เพียงแต่เขารู้สึกประหลาดใจ

นึกไม่ถึงว่าทั้งที่เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชื่นชอบเรื่องถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศ ตัวแทนหลินยังยินดีให้เขารับหน้าที่โปรดิวเซอร์ของภาพยนตร์เรื่องใหม่อีก…

ชั่วขณะนั้น เสิ่นชิงรู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ

แน่นอนว่าเสิ่นชิงได้ยินว่าภาพยนตร์เรื่องใหม่ของหลินเยวียนไปสายระทึกขวัญ และไม่มีแผนว่าจะทำภาพยนตร์ชวนหัวไร้แก่นสาร

แต่แล้วอย่างไรล่ะ

หลังจากผ่านการร่วมงานกันมาครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าตัวแทนหลินจะทำภาพยนตร์แนวไหน เสิ่นชิงก็ไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง เขาเพียงพูดเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย

“ผมไม่มีปัญหา”

เสิ่นชิงยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ ด้านนอกประตูก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น “หัวหน้าพ่อบ้านไม่มีปัญหา ฉันเหล่าอี้ก็ยิ่งไม่มีปัญหา ตัวแทนหลินชี้อะไร ฉันก็ทำอย่างนั้น”

ผู้มาเยือนก็คืออี้เฉิงกง

เช้าวันนี้หลินเยวียนแจ้งให้พวกเขามา โปรดิวเซอร์และผู้กำกับเรื่องนักปรับเสียงเปียโน หลินเยวียนล้วนเลือกคนที่ตนคุ้นเคย

“ผู้กำกับอี้”

เสิ่นชิงเอ่ยทักทายอี้เฉิงกงอย่างยิ้มแย้ม ไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่หลินเยวียนเลือกอี้เฉิงกงเป็นผู้กำกับต่อไป

ถึงแม้ว่าภาพยนตร์เรื่องใหม่จะข้ามประเภทเหลือเกิน แต่เสิ่นชิงก็รู้จักสไตล์ของหลินเยวียน

ภาพยนตร์ของตัวแทนหลินใช้นักเขียนบทเป็นหัวใจสำคัญตามแบบฉบับ

ดังนั้นในกองถ่ายของตัวแทนหลิน ผู้กำกับเป็นเพียงผู้ช่วยงาน ขอเพียงอี้เฉิงกงถ่ายทำไปตามบทก็ใช้ได้แล้ว

“บทอยู่นี่ครับ ทั้งสองท่านลองดู”

หลินเยวียนส่งบทภาพยนตร์เรื่องนักปรับเสียงเปียโนให้แต่ละคน

ทั้งสองไม่ได้พูดให้มากความ ก้มหน้าก้มตาอ่านเงียบๆ

ผ่านไปไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็อ่านบทจบแล้ว

อี้เฉิงกงเอ่ยชื่นชม “ออกแบบปมขัดแย้งหลักได้แยบยลมาก”

เสิ่นชิงซึ่งอยู่ด้านข้างรับต่อทันที “จัดการพล็อตทวิสต์หลายครั้งในบทได้ดีมาก ควรค่าแก่การขบคิดพิจารณา โดยเฉพาะตอนจบ…”

เสิ่นชิงอ่านบทเรื่องถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศไม่เข้าใจ

แต่บทของเรื่องนักปรับเสียงเปียโน นับว่าเป็นบทภาพยนตร์ที่ได้เต็มสิบไม่หักสำหรับเสิ่นชิง!

ความคิดของเขาถูกต้อง!

ตัวแทนหลินเชี่ยวชาญการสร้างสรรค์บทภาพยนตร์ ทั้งประเภทและธีมเรื่องล้วนไม่สามารถตีกรอบฝีมือของตัวแทนหลินได้!

“เรื่องบทเอาไว้ก่อนก็ได้ครับ”

หลินเยวียนพูด “ที่ผมเชิญทั้งสองท่านมา เพราะอยากถามว่ามีนักแสดงแนะนำไหมครับ ผมหมายถึงบทตัวเอกชาย”

ช่วงนี้หลินเยวียนคัดเลือกนักแสดงด้วยตนเอง

แต่หลินเยวียนไม่ได้คุ้นเคยกับนักแสดงของฉินและฉี ฉะนั้นเขาคัดเลือกอยู่นาน ก็ยังไม่ได้คนที่เหมาะสม ทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากอี้เฉิงกงและเสิ่นชิง

“จางหวา!”

เสิ่นชิงแทบโพล่งชื่อนี้ออกมาโดยไม่ต้องคิด “ผมคิดว่าจางหวาเหมาะกับบทพระเอกเรื่องนี้มากครับ!”

“คุณหัวหน้าพ่อบ้าน”