Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 27

ตอนที่ 27 เดือดดาล

สัปดาห์ต่อมา

ข้อมูลบ็อกซ์ออฟฟิศของภาพยนตร์เรื่อง ‘มังกรมัจฉาเริงระบำ’ ยังคงมีแนวโน้มสูงขึ้นจนน่าดีใจ

และ ‘ปลายักษ์’ ในฐานะเพลงซาวด์แทร็กของภาพยนตร์ ความร้อนแรงก็คุกรุ่นขึ้นไม่หยุด มีผู้คนชื่นชอบมากขึ้นเรื่อยๆ

วิทยาลัยศิลปะฉินโจวในฐานะที่เป็นสถาบันที่เกี่ยวข้อง ย่อมติดตามเพลงนี้ก่อนใครเพื่อน

ในเว็บบอร์ดของวิทยาลัยรวมไปถึงกลุ่มแช็ตทั้งเล็กใหญ่ ก็ถกเถียงเกี่ยวกับเพลงนี้ไม่น้อยเลย

โดยเฉพาะนักศึกษาสาขาการขับร้องในวิทยาลัยซึ่งครั้งนี้ตื่นเต้นเป็นพิเศษ “เห็นหรือยังว่าการขับร้องที่ยอดเยี่ยมมีความสำคัญต่อบทเพลงแค่ไหน ชัดแล้วนะ!”

วิทยาลัยศิลปะฉินโจวเป็นสถาบันศิลปะ

บรรยากาศแวดล้อมด้านในค่อนข้างเฉพาะทาง ฉะนั้นแล้วความสำคัญของการประพันธ์เพลงจะเหนือกว่าการขับร้องเสมอ ก่อนหน้านี้ที่ ‘ชีวิตดั่งมวลผกายามคิมหันต์’ ดังขึ้นมา ก็มีนักศึกษาส่วนใหญ่คอยส่งเสียงสนับสนุน

‘พ่อเพลงพาปัง!’

‘พ่อเพลงเป็นเดอะแบก!’

‘เอาหมามาอัดเสียงก็ยังปัง!’

ไม่ต้องไว้หน้ารุ่นพี่ซุนเย่าหั่วของเราเลยหรือไง!

แม้ว่านักศึกษาสาขาการขับร้องอ่านโพสต์เหล่านี้แล้วจะโมโหจนตัวสั่น เหงื่อกาฬโซมกายในวันที่อากาศร้อน แต่มือเท้ากลับเย็นเฉียบ

พวกสาขาการประพันธ์เพลงนั่นอวดเก่งเกินไปแล้ว

เมื่อไหร่สาขาการขับร้องของพวกเขาจะได้ลืมตาอ้าปากบ้าง

นึกไม่ถึงว่า โอกาสโต้กลับจะมาถึงเร็วขนาดนี้!

ผลงานของเซี่ยนอวี๋เหมือนกัน แต่ ‘ปลายักษ์’ ในครั้งนี้ไม่ใช่ว่าใครจะร้องก็ได้ เสียงของเจียงขุยเติมเต็มเพลงนี้อย่างไม่ต้องสงสัย และเพราะเหตุนี้ สาขาการขับร้องวิทยาลัยศิลปะฉินโจวก็พลันลิงโลดขึ้นมาทันที!

สาขาการประพันธ์เพลงได้ใจจนเคยชิน

จะปล่อยให้สาขาการขับร้องวางก้ามได้อย่างไร

ไม่นานก็มีโพสต์อีกโขยงหนึ่งออกมาตอบโต้สาขาการขับร้อง

‘พวกเธอรู้จักหรือเปล่าว่าอะไรคือการสั่งผลิตอย่างเป็นทางการ’

‘พวกเธอรู้หรือเปล่าว่าท่อนฮุกเพลงนี้สุดยอดขนาดไหน’

‘พวกเธอรู้หรือเปล่าว่าการทำทำนองเพลงให้สอดคล้องกับพล็อตหนังมันยากขนาดไหน’

‘พวกเธอรู้หรือเปล่าว่าสำหรับพ่อเพลงแล้ว ซาวด์แทร็กจัดอยู่ในประเภทเพลงสั่งทำพิเศษ สไตล์ถูกจำกัดเต็มที่ ก็เหมือนใส่ตรวนข้อเท้าเต้นรำอะแหละ แต่พ่อเพลงก็เขียนเพลงแบบนี้ออกมาได้ทั้งที่มีกรอบจำกัด เห็นชัดๆ ว่าฝีมือเพอร์เฟ็กต์มาก’

‘…’

ทั้งยังมีนักศึกษาสาขาการประพันธ์เพลง ทุ่มเทความรู้มหาวิทยาลัยของตน วิเคราะห์เจาะลึกถึงระดับเทคนิคว่าสรุปแล้วเพลง ‘ปลายักษ์’ นั้นสุดยอดมากขนาดไหน

‘ท่อนเวิร์สของเพลงปลายักษ์ใช้การบรรเลงต่อเนื่องเป็นหลัก แซมด้วยการบรรเลงไม่ต่อเนื่อง ในนั้นใช้การบรรเลงต่อเนื่องยาว ทำให้เกิดแรงกระชาก เมื่อความกว้างของการบรรเลงต่อเนื่องแตะถึงอ็อกเทฟหนึ่งแล้ว ส่วนของเวิร์สนั้นเป็นบันไดเสียงเพนทาโทนิกตามแบบฉบับดีๆ นั่นละ กระชับแต่ไม่ง่าย สุดยอดไปเลย!’

สาขาการขับร้องค่อยๆ ล่าถอยไป

การถกเถียงของสาขาการประพันธ์เพลงทวีคูณความร้อนแรง

‘สิ่งที่ฉันประทับใจที่สุดก็คือนี่ กลวิธีในการเปลี่ยนเมโลดีที่เพลงนี้ใช้หลากหลายมาก หนึ่งในนั้นรวมไปถึงการซ้ำ

แบบเข้มงวดและการซ้ำแบบเปลี่ยนแปลง รวมไปถึงวิธีการยืด สลับ หรือซีเควนซ์ด้วย’

‘ใช่แล้ว’

‘พาร์ทไคลแม็กซ์ของเพลงนี้ มีสัดส่วนของสตักกาโตอย่าง มี-ซอล-โด-ที-มี มี-เร-โด-ลา-โด เร-มี-ลา นอกจากนั้น

แล้วสตักกาโตในเพลงนี้ส่วนใหญ่ยังมีพรีพาราทอรีบีตที่ย้อนกลับด้วย’