Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 272

ตอนที่ 272 เกณฑ์ของผู้ช่วยงาน

“มีปัญหาหรือเปล่าครับ”

หลินเยวียนมองไปทางอู๋หย่ง

‘ซุนเย่าหั่วกับเจียงขุยบ้าอะไรล่ะ โดยเฉพาะซุนเย่าหั่วเนี่ย!’

นี่เป็นเสียงคำรามจากภายในใจของอู๋หย่ง

แต่เขาไม่กล้าพูดออกไป

เขาทำได้เพียงรักษารอยยิ้มแข็งทื่อบนใบหน้า พลางมองไปทางหลินเยวียน

“ตัวแทนหลิน ผมจะวิเคราะห์สถานการณ์ให้คุณฟังสักหน่อย อันที่จริงภารกิจของบริษัทคือให้พวกเราปั้นนักร้องแถวหน้ามาสองคน ถ้าเราเลือกนักร้องอย่างจ้าวอิ๋งเก้อ ที่เติบโตในวงการได้ดีมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และสาธารณชนคุ้นเคยมากพอ น่าจะสามารถดันให้พวกเขาเป็นนักร้องแถวหน้าได้ง่าย แต่ถ้าคุณร่วมงานกับนักร้องที่มีพื้นฐานแย่ เราก็จะต้องลงแรงมากขึ้น ถ้าเกิดท้ายที่สุดแล้วทำไม่สำเร็จแถมขาดทุน เรื่องนี้จะส่งผลกระทบกับผลงานของแผนกเราในปีหน้านะครับ…”

ไม่เข้าใจ

อู๋หย่งไม่เข้าใจเอาซะเลย

ถ้าบอกว่า ตัวเลือกอย่างเจียงขุย ทำให้อู๋หย่งแปลกใจและตกใจล่ะก็ ซุนเย่าหั่วก็ทำให้เขาตกตะลึงพรึงเพริดไปเลยทีเดียว!

เขาถึงขั้นจมอยู่ในความเงียบงันไปหลายวินาที กว่าสมองจะนึกถึงรูปลักษณ์ของนักร้องเป้าหมายออก!

เซอร์ไพร์สสุดๆ!!

ยังไม่ต้องเทียบกับจ้าวอิ๋งเก้อ ต่อให้เทียบกับเจียงขุย ซุนเย่าหั่วก็ยังห่างไกลกับคำว่านักร้องแถวหน้าเหลือเกิน!

จะปั้นซุนเย่าหั่วให้เป็นนักร้องแถวหน้า?

นี่กำลังเพิ่มระดับความยากให้เกมที่ตัวเองเล่นอยู่ใช่ไหม

เพราะนักร้องคนนี้ไม่ได้เป็นที่รู้จักมากนัก

จะบอกว่าหล่อก็ไม่ได้หล่อ จะบอกว่าอัปลักษณ์ก็ไม่ได้อัปลักษณ์ จะบอกว่าสูงก็ไม่สูง จะบอกว่าเตี้ยก็ไม่เตี้ย สรุปแล้วธรรมดาไม่โดดเด่น รูปร่างหน้าตาไม่ได้มีเอกลักษณ์

จุดเด่นของเสียงคล้ายว่าจะไม่ชัดเจน บอกได้เพียงว่าฟังแล้วรื่นหู ไม่ได้ทำให้ผู้ฟังรู้สึกต่อต้าน

แต่เมื่อใดที่ไม่ได้ทำให้ผู้ฟังรู้สึกต่อต้าน ก็จะกลายเป็นเกณฑ์ในการตัดสินว่านักร้องคนนี้เก่งหรือไม่

นอกจากนั้นแล้ว แม้ว่าคนคนนี้จะเคยร่วมงานกับหลินเยวียนมาถึงสองครั้ง ผลลัพธ์ของเพลงที่ขับร้องก็ไม่เลว แต่กลับกลายเป็นว่าเพลงดัง คนไม่ดัง

เรื่องพรรค์นี้อันที่จริงออกจะลี้ลับอยู่บ้าง อธิบายด้วยเหตุผลไม่ค่อยได้

มีนักร้องบางคนก็เคยประสบพบเจอกับสถานการณ์ทำนองเดียวกัน

เพลงโด่งดังมากแล้วแท้ๆ ผู้คนก็ล้วนนิยมชมชอบ แต่กลับไม่ค่อยมีใครสนใจว่านักร้องเป็นใคร

เช่นเดียวกับ ‘ทฤษฎีแม่ไก่’ ที่หลินเยวียนโพสต์บนปู้ลั่วและดึงดูดให้ผู้คนมากมายมาเขียนข้อความเลียนแบบ

ซุนเย่าหั่วนับว่าเป็นแม่ไก่ รสชาติของไข่ไก่ไม่เลว ทว่าผู้คนก็ยังไม่ได้อยากขวนขวายทำความรู้จักหรือเรียนรู้เกี่ยวกับ ‘แม่ไก่’ สักเท่าไหร่

การปั้นนักร้องประเภทนี้ให้โด่งดังนั้น ยากกว่าการเลือกปั้นนักร้องระดับจ้าวอิ๋งเก้อไปตั้งแต่แรก ซ้ำร้ายยังต้องใช้ต้นทุนมากกว่าด้วย

สำหรับภารกิจนี้ของบริษัท แผนกประพันธ์เพลงทุกชั้นล้วนมีตัวเลือกอยู่ในใจ ทว่าตัวเลือกเหล่านี้มักจะเล็งไปที่นักร้องอย่างจ้าวอิ๋งเก้อ

อู๋หย่งมั่นใจ!

ว่าไม่ว่าชั้นใดก็ตาม ก็ไม่มีทางใส่ซุนเย่าหั่วไว้ในตัวเลือกที่พิจารณาอย่างแน่นอน

นอกจากนั้นซุนเย่าหั่วยังมีอีกปัญหาหนึ่งก็คือ…

ซุนเย่าหั่วต้องใช้เพลงที่ร่วมงานกับตัวแทนหลินเท่านั้นถึงโด่งดังได้!

แถมยังดังแค่เพลงอีก!

เพลงที่เขาร่วมงานกับนักประพันธ์เพลงคนอื่นๆ ผลลัพธ์ธรรมดามาก เสียงตอบรับก็แสนจะธรรมดา

เมื่อเห็นว่าหลินเยวียนไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง อู๋หย่งทำได้เพียงเอ่ยอย่างใจกล้า “เรื่องซุนเย่าหั่วลองพิจารณาดูอีกทีดีมั้ยครับ เราร่วมงานกับคนอื่นได้ แต่ถ้าทุ่มทรัพยากรไปเพื่อดันเขา แบบนั้นออกจะ…”

“เลือกเขาเนี่ยแหละครับ”

หลินเยวียนเอ่ย

เขาอยากร่วมงานกับรุ่นพี่มาโดยตลอด แต่ไปๆ มาๆ สองครั้งแล้วก็ยังร่วมงานกันไม่สำเร็จสักที

รุ่นพี่มีความใฝ่ฝันด้านดนตรี

ครั้งก่อนไปร้านหม้อไฟ ตอนที่ซุนเย่าหั่วบอกว่าอันที่จริงเขาเป็นนักร้อง ในใจของหลินเยวียนก็พลันเกิดความรู้สึกราวถูกสะกิด

เขาไม่รู้ว่าอะไรที่สะกิดใจตน ทว่าเขาตัดสินใจร่วมงานกับรุ่นพี่อีกครั้ง

“ก็ได้ครับ”

ไม่ว่าอย่างไร ในแผนกประพันธ์เพลงทุกชั้นมีตัวแทนเป็นผู้ตัดสินใจ อู๋หย่งย่อมไม่เข้าไปโต้เถียงกับหลินเยวียนเพราะเรื่องนี้

“งั้นเจียงขุยล่ะครับ”