Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 285

ตอนที่ 285 ครั้งนี้อ่านรู้เรื่องไหมครับ

‘ว่าด้วยนักปรับเสียงเปียโนและเซี่ยนอวี๋’

นี่คือหัวข้อข่าวในหน้ารองของหนังสือพิมพ์วรรณศิลป์

ลักษณะของเนื้อหาคล้ายกับบทวิจารณ์

‘เมื่อเอ่ยถึงจุดหักมุมในภาพยนตร์ นี่เป็นวิธีการที่ใช้บ่อยที่สุดในภาพยนตร์ระทึกขวัญ และยังเป็นมาตรวัดฝีมือของผู้เขียนบท ระหว่างการรับชม ผู้ชมสามารถคาดเดาทิศทางของเรื่องได้จากพล็อตเรื่องในตอนนั้น ในความจริงแล้วกลับหักล้างเหตุการณ์เดินซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลับสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง ซึ่งทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้สะดุดตามากขึ้น กระตุ้นความอยากกระหายของผู้ชมจนต้องร้องอุทานออกมาว่ามันจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร’

‘ฉากแรกของหนังแท้จริงแล้วเป็นการเกริ่นเหตุการณ์’

‘ฉากนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับนักปรับเสียงเป็นโนเลย นายพรานคนหนึ่งไล่ล่ากระต่ายตัวหนึ่ง’

‘นายพรานคนนี้คือใคร ฉากนี้อยู่ที่ไหน การไล่ล่าครั้งนี้เกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์ใด กระต่ายตัวนี้ ผู้กำกับทำให้ดวงตาข้างหนึ่งของมันเปิดไม่ขึ้น อีกข้างหนึ่งซูมเข้าไปให้รู้ว่าตาบอดสนิท หมายความว่าอย่างไรกัน’

‘มีความน่าสงสัยหลายจุด’

‘พอดูหนังจบเราถึงเข้าใจว่านี่เป็นโครงสร้างแบบหัวกินหาง เสียงของฉากเปิดก็คือเซตติงของฉากปิด’

‘การอุปมาและการเสียดสี จุดนี้หนังเรื่องนี้สามารถทำได้ถึงมาตรฐานที่สูงของหนังระทึกขวัญแล้ว’

‘เมื่อดูหนังจบ เราถึงตระหนักได้ว่ากระต่ายตาบอดหลับตาข้างหนึ่ง นั่นก็คือตัวเอกที่เงียบและปิดตาแห่งมโนธรรมเมื่อเผชิญกับความอยุติธรรมและความจริงหลายต่อหลายครั้ง’

‘เรื่องนักปรับเสียงเปียโนของเซี่ยนอวี๋ทำให้ตื่นตกใจ ทั้งชวนให้ขบคิด’

‘และเมื่อเอ่ยถึงเซี่ยนอวี๋ ภาพจำพื้นฐานที่สุดของทุกคน คงจะเป็นนักประพันธ์เพลง แต่เมื่อมีผลงานอย่างเพลงวิวาห์ในฝัน บางทีพวกเราน่าจะเปลี่ยนจากเรียกเขาว่าพ่อเพลงตัวน้อยเป็นนักประพันธ์เพลงมืออาชีพ แต่นักประพันธ์เพลงมืออาชีพเช่นนี้ เลือกเข้ามาคลุกคลีในวงการภาพยนตร์ขณะที่หน้าที่การงานกำลังรุ่งโรจน์’

‘เชื่อว่าหลายคนเป็นเหมือนผม ก่อนหน้านี้เมื่อรู้ว่าเซี่ยนอวี๋จะทำหนัง ผมก็มึนงงไปเช่นกัน’

‘นั่นเป็นตอนที่ไม่มีใครเห็นดีเห็นงามด้วย เซี่ยนอวี๋ทำผลงานเรื่องถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศออกมา ซ้ำยังทำลายสถิติของหนังออนไลน์ เพิ่มแนวชวนหัวไร้แก่นสารเข้าไปในภาพยนตร์ตลกของบลูสตาร์ และแล้วพวกเราก็ได้รู้ว่า…’

‘เซี่ยนอวี๋ไม่ได้เป็นแค่นักประพันธ์เพลงมืออาชีพ แต่ยังเป็นนักเขียนคนสำคัญอีกด้วย…’

‘ทว่าเราก็ยังถูกจำกัดด้วยมุมมองจำเพาะ เราคิดว่าเซี่ยนอวี๋นอกจากจะทำเพลงแล้ว ยังเชี่ยวชาญการเขียนบทภาพยนตร์ตลก ปรากฏว่าเราก็ได้เรื่องนักปรับเสียงเปียโนมา พรสวรรค์ จุดหักมุม ความน่าทึ่ง การอุปมา แถมยังมีการเสียดสี’

‘สไตล์ที่ดูเหมือนว่าจะไม่เข้ากับหนังชวนหัวไร้แก่นสาร เซี่ยนอวี๋ก็นำมาเล่นได้อย่างลงตัว’

‘มีคนบอกว่าพรสวรรค์เป็นสิ่งที่เชื่อมโยงถึงกัน ก่อนหน้านี้ผมไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อขึ้นมาแล้ว ในโลกที่มีคนที่สามารถสันทัดในดนตรีกับภาพยนตร์พร้อมกัน เซี่ยนอวี๋ไม่เพียงควรค่าแก่การจารึกชื่อไว้ในวงการดนตรี เขายังควรค่ากับความสนใจในวงการภาพยนตร์เช่นเดียวกัน!’

‘ในอนาคต เราจะไม่เพียงตั้งตารอผลงานเพลงของเซี่ยนอวี๋ แต่ยังตั้งตารอภาพยนตร์ของเขาได้ด้วย’

‘สิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ก็คือ ที่จริงแล้วเรื่องนักปรับเสียงเปียโนยังคงมีช่องโหว่ทางตรรกะ เพราะให้ความสำคัญกับจุดหักมุมมากเกินไป จึงทำให้เกิดช่องโหว่ของตรรกะ ตัวตนในฐานะนักประพันธ์เพลงไม่ใช่ข้อแก้ตัวที่เราจะให้อภัยผลงานอันไม่สมบูรณ์ของเซี่ยนอวี๋ ทว่าก็เป็นเหตุผลที่มากพอที่จะทำให้เรายินดีรอการเติบโตของหน้าใหม่ในวงการภาพยนตร์อย่างเซี่ยนอวี๋’

‘ภาษิตกล่าวไว้ ว่าทุกเรื่องเกิดขึ้นไม่เกินสามครั้ง’

‘ถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศ ภาพยนตร์เรื่องแรกของเซี่ยนอวี๋โด่งดังถล่มทลาย บางทีอาจมีคนคิดว่าเซี่ยนอวี๋แค่โชคดี’

‘แต่เมื่อเซี่ยนอวี๋ใช้ฝีมือการเขียนบทขั้นสูงขึ้นไป ส่งกระดาษคำตอบซึ่งมีชื่อว่านักปรับเสียงเปียโนออกมา เราควรคาดหวังความตื่นเต้นและเซอร์ไพรส์ที่มากขึ้นซึ่งเขาจะนำพามาในอนาคต เขาเป็นคนดนตรีที่ประสบความสำเร็จ และคนภาพยนตร์ที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ ’

‘…’

นี่คือบทนำและบทวิเคราะห์ถึงเซี่ยนอวี๋บนหน้ารอง และเมื่อบทนำลักษณะนี้ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์วรรณศิลป์ ย่อมนับว่าเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งสำหรับยอดบ็อกซ์ออฟฟิศของภาพยนตร์สักเรื่องหนึ่ง

อันที่จริง

สายตาของโลกภายนอกก็เบนจากเพลงวิวาห์ในฝันไปอยู่ที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ของเซี่ยนอวี๋ ดังจะเห็นได้จากความคิดเห็นด้านล่างเพลงเปียโนนี้

‘ฟังเพลงแล้ว ตัดสินใจไปดูหนังเลย’

‘เห็นบอกว่าเรื่องนักปรับเสียงเปียโนพล็อตทวิสต์ล้านตลบ ทำเอาต่อมความสงสัยของฉันคันยุบยิบ จนต้องตามไปซื้อตั๋ว’

‘เพลงถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาจากพื้นฐานของหนัง แค่ซื้อตั๋วไปฟังเพลงก็คุ้มแล้ว’

‘ปกติหนังจะเป็นตัวขับเคลื่อนดนตรี แต่เรื่องนักปรับเสียงเปียโนกลับใช้ดนตรีขับเคลื่อนกระแสของหนัง’

‘ฟังเพลงแล้ว วันนั้นก็ไปดูหนังต่อเลย ฉากสุดท้ายคืออึ้งตาแตกเลยแก!’

‘…’

ช่วงเวลาหลังจากนั้น ยอดบ็อกซ์ออฟฟิศก็เริ่มพุ่งทะยาน!

รูปแบบการเริ่มนับในหน่วยร้อยล้าน ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับความนิยมในตารางออกอากาศครั้งนี้

“สตาร์ไลท์ยังต้องดึงตัวคนทำหนังจากมณฑลฉีมาอีกเหรอ มีเซี่ยนอวี๋คนเดียวก็พอแล้ว”

“นี่มันปีศาจชัดๆ!”

“…”

จากอิทธิพลของหลากหลายวงการ เซี่ยนอวี๋ยังคงสะบัดความเป็นหน้าใหม่ของวงการภาพยนตร์ไม่หลุด แต่หลังจากนี้ ทุกคนย่อมให้ความสำคัญกับเซี่ยนอวี๋เพิ่มขึ้นอีกขั้น

โลกภายนอกยังเป็นเช่นนี้

ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงสตาร์ไลท์

เมื่อเหล่าโจวได้รับรายงานยอดบ็อกซ์ออฟฟิศในสัปดาห์แรกของเรื่องนักปรับเสียงเปียโน ทั้งแผนกภาพยนตร์ในบริษัทล้วนอยู่ในสภาวะนิ่งค้าง

“กำไรอีกแล้วเหรอ”

“ไม่ใช่ กำไรมหาศาลเลยต่างหาก”

“หรือว่าแผนกภาพยนตร์ของเราจะเปลี่ยนชื่อเป็นแผนกประพันธ์เพลงไปเลยดี ขอถามหน่อยว่าแผนกภาพยนตร์เราต้องพึ่งพ่อเพลงตัวน้อยเพื่อเอาหน้าใช่มั้ย”

“แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าบทของเซี่ยนอวี๋ในครั้งนี้ดีจริงๆ”

ครั้งก่อน แม้ว่าเรื่องถังปั๋วหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศดังเป็นพลุแตก ในบริษัทก็ยังมีคงที่คลางแคลงใจ เพราะหลายคนอ่านบทของเรื่องนั้นไม่เข้าใจ

ครั้งนี้กลับต่างกันออกไป!

ลำพังคุณภาพของบทเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้เรื่องนักปรับเสียงเปียโน ต่อให้มีกระแสของดนตรีมาช่วยดัน ก็ไม่สามารถกลบพรสวรรค์ในการเขียนบทของเซี่ยนอวี๋ได้!

ทุกคนคล้ายกับสงสัยว่า เซี่ยนอวี๋ตั้งใจใช้วิธีที่ทุกคนสามารถเข้าใจได้ มาคว้าความสำเร็จในครั้งนี้

ราวกับเซี่ยนอวี๋ใช้วิธีเดียวกันแสดงให้เห็นต่อหน้าทุกคน หลังจากนั้นก็ถามแผนกภาพยนตร์ประโยคหนึ่งว่า

“ครั้งนี้อ่านรู้เรื่องไหมครับ”

……………………………………………………………