Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 304

ตอนที่ 304 ลายเซ็นของฉู่ขวง

“ต่างโลกกัน แต่เจอเรื่องคล้ายกัน”

หลังจากที่หลินเยวียนสังเกตเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก็เอ่ยขึ้นมาอย่างสะท้อนใจ

บนโลก เรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ในฐานะที่เป็นผลงานสร้างชื่อของคุณย่า ก็ถูกขนานนามว่าเป็นผลงานซึ่งเป็นที่ถกเถียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์

อาจเป็นเพราะชื่อเสียงของตนโด่งดังกว่าคุณย่าในช่วงที่เขียนเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ เสียงของการถกเถียงจึงมีไม่มาก แต่ก็ใช่ว่าจะหลีกหนีจากสถานการณ์ทำนองนี้ได้เสียทั้งหมด

โชคดีที่คุณภาพของเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์เป็นที่ยอมรับ และวิธีเล่าเรื่องในนิยายแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้นั้นก็ปรับใช้ได้เป็นอย่างดี

ถึงอย่างไรเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ก็เป็นผลงานต้นแบบของงานเขียนรูปแบบเดียวกัน ถูกทำตามมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดที่ก้าวข้ามได้

ต้องเข้าใจว่า ในการจัดอันดับหนึ่งร้อยนิยายสืบสวนสอบสวนคลาสสิกโดยสมาคมนักเขียนนิยายลึกลับแห่งสหรัฐอเมริกา[1] ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์จัดอยู่ในอันดับที่ 12

นอกจากนั้น

สมาคมนักเขียนนิยายสืบสวนสอบสวนแห่งแดนปลาดิบ ในการจัดอันดับ ‘BEST 100’ จากการโหวตโดยชมรมวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนจากมหาวิทยาลัยชั้นนำหลายแห่ง ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ติดอยู่ในอันดับที่ 5!

ในการจัดอันดับนี้ อันดับที่หนึ่งก็คือผลงานของคุณย่าเช่นกัน นิยายเรื่องที่โดดเด่นกว่านี้ มีชื่อว่า ‘จนศพสุดท้าย’

ตอนที่หลินเยวียนสั่งผลิตผลงานก่อนหน้านี้ เขานึกละโมบอยากสุ่มให้ได้นิยายเรื่องนี้จนแทบน้ำลายไหล

“หัวหน้า”

จินมู่เข้ามาเพื่อรายงานสถิติของเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ในตอนนี้

นี่เป็นวันที่ห้าหลังจากเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ปล่อยออกไป ยอดขายของนิยายได้สะสมไปถึงราว 5.6 ล้านเล่มแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากยอดขายตั้งแต่เมื่อวานนี้ ก็ปรากฏว่ามีการเพิ่มขึ้นในอัตราที่ลดลง

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจุดเด่นของเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ เมื่อใดที่ถูกสปอยล์ตอนจบไปแล้ว อรรถรสในการอ่านนิยายเรื่องนี้จะลดลงในทันที

แต่ในยุคสมัยแห่งอินเทอร์เน็ตนี้ สปอยล์มีอยู่ทุกแห่งหน การแสดงความคิดเห็นเป็นเสรีภาพ เราจึงไม่สามารถคาดหวังให้ทุกคนเก็บความลับได้เสมอไป

“ยอดขายไม่เลวเลยครับ ไม่รู้ว่าในเดือนนี้จะทะลุสิบล้านเล่มได้ไหม…”

หลินเยวียนลอบยกยิ้มในใจ นี่เป็นข้อดีของการที่ผู้อ่านเพิ่มขึ้น ทุกคนมาผนวกรวมกันเร็ว!

“ยังบอกไม่ได้”

จินมู่เอ่ย “ทางคลังหนังสือซิลเวอร์บลูติดต่อผมมา หวังว่าคุณจะเซ็นหนังสือ…”

เซ็นหนังสือ

นี่เป็นวิธีที่ดีในการกระตุ้นยอดขาย

หลินเยวียนไม่สะดวกออกหน้า กำลังจะปฏิเสธ จินมู่ก็เอ่ยตัดบทขึ้นมาเสียก่อน “ไม่จำเป็นต้องออกหน้าครับ เราเซ็นแค่ห้าสิบเล่ม ทำเป็นการส่วนตัว หลังจากนั้นก็ให้คลังหนังสือซิลเวอร์บลูสุ่มส่งไปยังร้านหนังสือแต่ละแห่ง รวมไปถึงช่องทางออนไลน์ด้วย”

“ทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอครับ”

หลินเยวียนประหลาดใจ ตอบรับในทันที หนำซ้ำยังออกตัวบอกว่า “หรือเราเซ็นสักหนึ่งร้อยเล่มดีไหมครับ?”

“มากไปก็ไม่ดีครับ”

จินมู่กล่าวกลั้วหัวเราะ “ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการเซ็นหนังสือครั้งแรกของหัวหน้า ของหายากย่อมมีมูลค่าสูง ห้าสิบเล่มก็พอแล้วครับ ถือว่าเป็นกลยุทธ์โปรโมตสินค้า”

“ก็ได้ครับ”

หลินเยวียนพยักหน้า

เขาพูดแล้วย่อมลงมือทำ ในวันนั้นจึงรับหนังสือห้าสิบเล่มที่คลังหนังสือซิลเวอร์บลูส่งมา กำลังจะเซ็นชื่อของตนเองลงไป

“เซ็นว่าฉู่ขวงนะครับ”

จินมู่เห็นหลินเยวียนกำลังจะจรดปากกา จึงรีบร้อนเอ่ยเตือน

“โชคดีที่อาจินเตือนผมก่อน”

หลินเยวียนเกือบเซ็นชื่อจริงลงไปแล้ว

จินมู่เอ่ยเตือนอีก “เมื่อคำนึงถึงตัวตนอื่นๆ หลังจากนี้อาจเจอเรื่องเดียวกัน ผมขอแนะนำให้คุณปรับลายมือเล็กน้อย”

“ลายมือ?”

หลินเยวียนชะงักไป จากนั้นก็ตระหนักได้ในทันที

เขาจึงขบคิดเล็กน้อย ก่อนจะตวัดลายมืออย่างฉวัดเฉวียนว่า ‘ฉู่ขวง’

ขวงเฉ่า[2]

ถ้าหลังจากนี้มีคนให้เซี่ยนอวี๋เซ็น หลินเยวียนก็จะเขียนด้วยตัวข่ายซู[3]

ส่วนอิ่งจือ ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน

“ลายมือของหัวหน้านี่ช่าง…”

จินมู่มองตัวหนังสือฉวัดเฉวียนซึ่งเขียนว่า ‘ฉู่ขวง’ พลางยกมือคลึงขมับ

ตัวอักษรของหัวหน้า อย่าเรียกว่าขวงเฉ่าเลย เรียกว่าไก่เขี่ยน่าจะเหมาะกว่า

ใช่แล้ว หลินเยวียนไม่ใช่คนลายมือสวย

ดูท่าหัวหน้าก็ไม่ใช่คนที่เก่งไปซะทุกอย่าง เขาก็มีเรื่องที่ไม่ถนัดเหมือนกัน จินมู่คิดเช่นนี้ในใจ

ถ้าไม่ได้กลัวว่าจะเป็นการหลอกลวงผู้อ่าน จินมู่แทบอยากเข้าไปช่วยเซ็นแทนหลินเยวียนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

หนังสือห้าสิบเล่มเซ็นห้าสิบครั้ง เท่ากับหนึ่งร้อยคำ ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงเลย

หลังจากส่งหนังสือซึ่งเซ็นเสร็จเรียบร้อยกลับไปยังคลังหนังสือซิลเวอร์บลู ไม่นานทางนั้นก็รีบประกาศข่าวสู่โลกภายนอก

หนังสือเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์พร้อมลายเซ็น วางจำหน่ายแบบสุ่ม!

แผนกระตุ้นยอดขายนี้ออกจะช้าไปสักหน่อย อันที่จริงควรนำเสนอไปตั้งแต่ที่นิยายปล่อยออกมาแรกๆ ทว่ากระแสของนิยายตอนที่เพิ่งวางจำหน่ายนั้นสูงสู้ตอนนี้ไม่ได้…

ถึงอย่างไรคลังหนังสือซิลเวอร์บลูก็มองเรื่องนี้เป็นเพียงกิจกรรมสนุกๆ

ปรากฏว่า คลังหนังสือซิลเวอร์บลูประเมินความต้องการของแฟนคลับต่อหนังสือพร้อมลายเซ็นฉู่ขวงต่ำเกินไปอย่างเห็นได้ชัด

ในวันที่ข่าวนี้ประกาศออกไป

สาขาใหญ่ของศูนย์หนังสือสือกวงในเมืองหยาง

ลูกค้าบางคนถึงขั้นขับรถตู้มายังร้านหนังสือ กว้านซื้อเรื่องฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์รวดเดียวหนึ่งพันเล่ม จนพนักงานในร้านต้องมาช่วยกันยกสินค้า

มีผู้คนซึ่งผ่านไปมาลอบสังเกตการณ์อย่างอดไม่ได้

ในขณะนั้นมีนักข่าวผ่านมา และเห็นภาพเหตุการณ์อันน่าตกใจนี้เข้าพอดี

นักข่าวจึงเข้าไปสัมภาษณ์ และสอบถามด้วยความประหลาดใจในทันที

“ทำไมถึงซื้อเยอะขนาดนี้ล่ะคะ คุณเองก็เปิดร้านหนังสือ แล้วสินค้าหมดเหรอคะ”

“เปล่าครับ”