Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 318

ตอนที่ 318 สองทางเลือก

ถึงอย่างไรเหลิ่งกวงและฉู่ขวงก็ไม่ใช่คนเยี่ยน

ทั้งสองไม่ได้กำหนดเกณฑ์สำหรับการประชันวรรณกรรมที่มากเกินไป เพียงแต่ใช้บทสนทนาผ่านปู้ลั่ว ท้าประชันวรรณกรรมกันอย่างเรียบง่าย ด้วยการปล่อยผลงานของทั้งคู่พร้อมกัน โดยมีชาวเน็ตเป็นสักขีพยาน

นั่นทำให้ทั้งสองคนมีเวลาในการเตรียมตัวพอสมควร

หลังจากยืนยันว่าจะเขียนฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรส วันเวลาหลังจากนั้นของหลินเยวียน ส่วนมากก็ง่วนอยู่กับเรื่องนี้

แนะนำฉากเปิดคร่าวๆ

ท่ามกลางผืนหิมะอากาศอันหนาวเหน็บ รถไฟขบวนหนึ่งกำลังวิ่งไป และปัวโรต์ตัวเอกของพวกเราก็โดยสารรถไฟขบวนนี้พอดี

ใช่ เขาคือปัวโรต์จริงๆ ไม่ใช่เอโดงาวะ โคนัน

เอาเป็นว่าคดีฆาตกรรมได้เกิดขึ้นแล้ว

ผู้เสียชีวิตเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง ถูกแทงดับในห้องโดยสาร

ขณะเดียวกัน เพราะหิมะตกหนัก รถไฟจึงถูกบังคับให้หยุดลง

ที่นี่โดยรอบไร้ซึ่งบ้านเรือนหรือแหล่งชุมชน

ทั้งเจ้าหน้าที่ตำรวจและหมอบนขบวนรถไฟทำได้เพียงล้อมรอบยอดนักสืบปัวโรต์ผู้โด่งดังซึ่งเข้ามาดำเนินการสืบคดีเท่านั้น!

มีเพียงการหาตัวฆาตกรและไขคดีให้เสร็จสิ้นเท่านั้นจึงจะรับประกันความปลอดภัยของผู้โดยสารที่เหลือได้

นี่คือสิ่งที่เรียกว่ารูปแบบการฆาตกรรมในห้องปิดตายของนิยายสืบสวนสอบสวนดั้งเดิม!

เนื่องจากหิมะหนาปิดเส้นทางการเดินรถ รถไฟซึ่งถูกขังอยู่ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บจึงกลายเป็น สภาพแวดล้อมสุดคลาสสิกของคดีฆาตกรรมในห้องปิดตาย

ทั้งคลาสสิก ทั้งโบราณ เป็นรูปแบบที่กาลเวลาไม่อาจลบล้างได้

ลำพังในยอดนักสืบจิ๋วโคนัน ก็เกิดคดีฆาตกรรมในห้องปิดตายนับไม่ถ้วน

หลังจากนั้นปัวโรต์ก็เริ่มสืบสวนคดี โดยแยกพูดคุยกับผู้โดยสาร ทั้งยังค่อยๆ เรียนรู้ตัวตนของผู้เสียชีวิต

ผู้เสียชีวิตคล้ายกับว่าจะไม่ใช่คนดีอะไร

ขณะนั่งอยู่บนรถไฟ เขากังวลอยู่ตลอดเวลาว่าจะถูกลอบสังหารจากที่ไหนก็ไม่รู้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าผู้ชายคนนี้น่ารำคาญขนาดไหน

บางทีอาจเป็นเพราะมีศัตรูมากเหลือเกิน ตอนผู้ตายมีชีวิตอยู่จึงเคยพูดคุยกับปัวโรต์ หวังว่านักสืบชื่อดังท่านนี้จะช่วยปกป้องตน

ปัวโรต์ปฏิเสธ

เขาเป็นนักสืบ ไม่ได้มีหน้าที่ปกป้องใคร

แน่นอนว่า เหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งก็คือ ปัวโรต์ไม่ชอบผู้ชายที่มีสายตาเย็นชาคนนี้

แต่ถึงอย่างนั้น ปัวโรต์ก็นึกไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะเสียชีวิต

ปัวโรต์จึงจำเป็นต้องทำหน้าที่นักสืบเพื่อไขความจริง

หลังจากเข้าใจตัวตนของผู้เสียชีวิต ปัวโรต์ก็ค้นพบเรื่องที่น่าตกใจเรื่องหนึ่ง

ผู้โดยสารบนรถไฟกว่าสิบคน ล้วนเกี่ยวข้องกับคดีลักพาตัวที่ผู้ตายก่อขึ้น!

ฉะนั้น คำให้การของพวกเขาจึงเป็นเท็จทั้งหมด!

เพราะพวกเขาล้วนมีส่วนร่วมในการฆาตกรรม!

ทั้งคดีนี้ เป็นการร่วมมือกันของพวกเขา เพื่อปกปิดความผิดของกันและกัน!

หลังจากนั้นความจริงก็ปรากฏเพิ่มขึ้น

ผู้เสียชีวิตเคยก่อคดีลักพาตัว และหลังจากฆาตกรรมเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอย่างโหดเหี้ยม ก็ยังคงลอยนวลด้วยการติดสินบน

ในขณะนั้นมารดาของเด็กหญิงกำลังตั้งครรภ์ และไม่นานก็คลอดทารกที่ตายในครรภ์ออกมา และจากไปด้วยโรคร้ายแรง

บิดาของเด็กหญิงตัวน้อยก็ตรอมใจจากไปเช่นกัน

แม่นมของเด็กหญิงฆ่าตัวตายเพราะตกเป็นผู้ต้องสงสัย และไม่สามารถสืบหาหลักฐานได้

ดังนั้นข้อเท็จจริงของคดีนี้จึงน่าตกใจสุดขีด

นอกจากปัวโรต์ ประธานกรรมการของบริษัทรถไฟ และหมอชันสูตรศพแล้ว ทั้งสิบสองคนบนขบวนรถไฟล้วนเป็นฆาตกร!

พวกเขาทุกคนรู้จักครอบครัวที่น่าสงสารนี้ ทั้งยังเคยได้รับความช่วยเหลือจากครอบครัวนี้มามาก ดังนั้นเมื่อเห็นผู้ต้องหาลอยตัวอยู่เหนือความรับผิดชอบทางกฎหมาย จึงตัดสินใจลงมือประชาทัณฑ์ และรุมสังหารเขา

แต่หลังจากที่นักสืบปัวโรต์เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด จึงกล่าวถึงความเป็นไปได้สองประการในการไขคดี

คนที่เคยอ่านรหัสคดีของปัวโรต์จริงๆ จะรู้ว่า ปัวโรต์จะเอ่ยถึงความเป็นไปได้หลายอย่าง เมื่อเขากำลังจะเปิดเผยความจริงในตอนสุดท้าย และนอกจากแนวคิดสุดท้ายแล้ว แนวคิดอื่นล้วนผิดทั้งหมด

ครั้งนี้ก็เช่นกัน

ปัวโรต์พูดความคิดชุดหนึ่งออกมา (ซึ่งไม่ใช่คำพูดต้นฉบับ)