Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 339

ตอนที่ 339 ละครฉากเล็กของคลังหนังสือซิลเวอร์บลู

ที่นำเรื่องสมุดมรณะออกมาตอนนี้ เพียงเพื่อให้ทุกคนในออฟฟิศทำความคุ้นเคยล่วงหน้า ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นงานในอนาคตของทุกคน

และในตอนนี้ เรื่องหลักที่ทุกคนในออฟฟิศต้องให้ความสำคัญก็คือการ์ตูนที่มีอยู่ในตอนนี้

ไม่มีใครหย่อนงานเรื่องจิตวิญญาณสือจี่ เพียงเพราะผลงานชิ้นใหม่ของอิ่งจือ

และหลังจากนั้น เรี่ยวแรงทั้งหมดของทุกคนล้วนทุ่มเทไปยังการเตรียมตอนสุดท้ายของเรื่องจิตวิญญาณสือจี่ หลินเยวียนเองก็ไม่อู้งานอย่างที่พบเห็นได้น้อยครั้งเหลือเกิน เขาวาดภาพอยู่ในออฟฟิศทุกวัน

แน่นอน

ก่อนที่จะทุ่มเทแรงกายแรงใจทั้งหมดกับตอนจบของจิตวิญญาณสือจี่ หลินเยวียนยังเลือกนิยายเรื่องหนึ่งออกมาเขียน

นิยายเรื่องนี้มีชื่อว่า ‘เรื่องลึกลับที่สไตล์ส’

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมหนังสือเรื่องนี้ไม่ต้องปรับแก้ ที่จริงหลินเยวียนให้ความสำคัญกับการหลีกเลี่ยงชื่อรูปแบบตะวันตก แต่เมื่อหลินเยวียนเข้าใจวัฒนธรรมของบลูสตาร์มากขึ้น ถึงค่อยๆ ตระหนักได้ว่าเรื่องนี้ไม่มีความจำเป็น

ใช้คำว่า ‘สไตล์ส’ ได้ไม่มีปัญหา

บนโลกนี้ มีนามสกุลหลากหลายรูปแบบ หลายคนมีชื่อแซ่เหมือนกับชาวต่างชาติในโลกเดิม นับประสาอะไรกับชื่อที่ปรากฏในนิยาย

ชื่อในนิยายยังใช้ตัวอักษรอย่าง ‘ซาง[1]’ ด้วยซ้ำไป

แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ได้เลินเล่อจนใช้ตัวอักษรอย่าง ‘หวัง[2]’

ดังนั้นเมื่อหลินเยวียนเขียนชื่อตัวละครในนิยาย ก็เริ่มตามใจตัวเองขึ้นมาบ้าง

แต่แน่นอนว่าเขาคงไม่ใช้ชื่ออย่าง ‘นิโคไล อะเลคเซเยวิช ออร์ตรอฟสกี[3]’

อีกทั้งบลูสตาร์ไม่มีธรรมเนียมการเขียนชื่อยาวเหยียดและมีหลายเว้นวรรคเช่นนี้

ชื่อที่ยาวที่สุดของคนบลูสตาร์ เห็นจะมีแค่ห้าตัวอักษร หากมีมากกว่านี้อาจทำให้ผู้อ่านชาวบลูสตาร์สูญเสียอรรถรสได้

สรุปแล้ว นี่ก็คือเหตุผลที่ไม่จำเป็นต้องปรับแก้เรื่องลึกลับที่สไตล์ส

นี่เป็นเรื่องแรกของหนังสือชุด ‘รหัสคดีของปัวโรต์’ ขณะเดียวกันชีวิตอันเป็นตำนานของนักสืบผู้ยิ่งใหญ่อย่างปัวโรต์ ก็เริ่มต้นจากการปรากฏตัวครั้งแรกของเขาในเรื่องนี้เอง!

ฟังดูแล้วก็คล้ายกับเรื่อง ‘แรงพยาบาท’ ของโคนัน ดอยล์ วัตสันพบกับโฮล์มส์ในคดีนี้เช่นกัน

และอาเธอร์ เฮสติงส์ผู้ช่วยของปัวโรต์ก็พบกับปัวโรต์เป็นครั้งแรกในเรื่องลึกลับที่สไตล์ส

นอกจากนั้น เฮสติงส์และวัตสันก็เคยได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้มาเช่นกัน เพราะกลับมารักษาตัว จึงได้รู้จักกับเพื่อนนักสืบ

ทุกคนต่างรู้ว่าโฮล์มส์ปรากฏตัวก่อน

เพราะฉะนั้นโลกภายนอกจึงคิดว่าอกาธา คริสตีหยิบยืมความสัมพันธ์ของโฮล์มส์และวัตสันมาสร้างเป็นปัวโรต์และเฮสติงส์

ความจริงไม่สำคัญ

เพราะบนบลูสตาร์ไม่ว่าจะเป็นปัวโรต์หรือโฮล์มส์ก็ล้วนเป็นตัวละครของฉู่ขวง

หลังจากที่จัดการนิยายเรื่องนี้เสร็จ หลินเยวียนก็ส่งต่อไปยังคลังหนังสือซิลเวอร์บลูเพื่อตีพิมพ์

หลังจากนี้อีกนาน เขาจะสามารถปล่อยเรื่องราวของนักสืบปัวโรต์ได้อย่างต่อเนื่อง ในเมื่อได้รับ รหัสคดีของปัวโรต์มาแล้ว เขาย่อมอยากสร้างนิยายสืบสวนสอบสวนชุดของปัวโรต์ด้วยตนเอง!

คลังหนังสือซิลเวอร์บลู

เมื่ออ่านเรื่องลึกลับที่สไตล์สจบแล้ว และได้รับข่าวว่าฉู่ขวงกำลังจะสร้างนิยายสืบสวนสอบสวนชุดของปัวโรต์อย่างเป็นทางการ แผนกวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนก็ฮือฮากันขึ้นมาทันที!

เฉาเต๋อจื้อหัวหน้าบรรณาธิการยิ่งดีใจจนแทบหายใจไม่ทัน!

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าขาใหญ่นี้ของฉู่ขวงถูกเขากอดไว้แน่นแล้ว!

“ฉันชอบปัวโรต์มาก!”

“อาจารย์ฉู่ขวงจะสร้างนิยายชุดของปัวโรต์ หมายความว่าพวกเราจะได้อ่านเรื่องราวของปัวโรต์มากกว่านี้”

“นี่เหมือนกับเป็นแนวทางใหม่ในการเขียนนิยายสืบสวนสอบสวน ตัวละครตายตัวกับคดีที่เปลี่ยนไปสามารถขจัดความไม่คุ้นเคยของผู้อ่านได้ ทุกคนจะรู้สึกเป็นมิตรเมื่อเห็นชื่อนักสืบ”

“เห็นด้วย ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ทำให้หลายคนรู้จักปัวโรต์”

“เพราะทุกคนเริ่มรู้จักปัวโรต์แล้ว พออ่านฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสก็มีปัวโรต์ออกโรงอีก ทำให้อินกับเรื่องได้เร็วมาก เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเข้าใจที่ทุกคนมีต่อวิธีการสืบคดีของปัวโรต์”

“ไม่รู้ว่าอาจารย์ฉู่ขวงจะเขียนกี่เรื่อง”

“เรื่องราวของปัวโรต์จะต้องสนุกขึ้นเรื่อยๆ แน่นอน คงต้องรอดูว่าอาจารย์ฉู่ขวงจะเบื่อเขียนปัวโรต์เมื่อไหร่ ค่อยเตรียมปลดระวาง ถึงยังไงพวกเราก็รู้ว่าปัวโรต์คิดจะปลดระวางตั้งแต่ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์แล้ว เพียงแต่ยังทำไม่สำเร็จก็แค่นั้น”

“…”

แผนกวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนหารือกันอย่างกระตือรือร้น และในขณะเดียวกันเรื่องลึกลับที่สไตล์สก็เข้าสู่ขั้นตอนการตีพิมพ์และเผยแพร่

อีกด้านหนึ่ง