Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 340

ตอนที่ 340 ความคืบหน้าของภารกิจสุขภาพ

‘คุณโปโลจะมาเป็นนิยายชุดเลยเหรอเนี่ย!’

‘สองเรื่องก่อนหน้านี้ก็พอจะมองออกแล้วว่าฉู่ขวงใช้ปัวโรต์เป็นตัวเอก เมื่อก่อนเวลาอ่านนิยายสืบสวน สิ่งที่สนใจไม่ใช่ตัวละคร แต่เป็นคดีกับการสืบคดี นิยายสืบสวนสอบสวนของฉู่ขวงทำให้ผมสนใจอย่างอื่นนอกจากคดี รู้สึกแปลกใหม่ดีจริงๆ’

‘นิยายสืบสวนสอบสวนของฉู่ขวงให้ความสำคัญกับตัวละคร’

‘ถึงยังไงฉู่ขวงก็เติบโตมาจากแนวแฟนตาซี กระบวนการคิดของเขาต่างจากนักเขียนนิยายสืบสวนรูปแบบดั้งเดิม เป็นเรื่องปกติที่เขาจะให้ความสนใจกับการบรรยายบุคคลและการสำรวจลึกลงในธรรมชาติของมนุษย์ ตอนจบของเรื่องการฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด มีแค่ฉู่ขวงเท่านั้นที่จะเขียนให้ตัวเอกปล่อยตัวฆาตกรไป!’

‘หวังว่าหลังจากนี้จะไม่ปล่อยฆาตกรไปอีกนะ’

‘ฉู่ขวงคงไม่กล้าทำเรื่องที่คล้ายคลึงกัน ถึงยังไงการใช้ความรุนแรงเพื่อจัดการกับความรุนแรงก็ไม่ใช่คำเชิงบวก เพียงแต่เมื่อกฎหมายไม่สามารถปกป้องเราได้จริงๆ เราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลุกขึ้นมาจับอาวุธ’

‘ใช้ได้ ฉันชอบปัวโรต์!’

‘เป็นโชว์สืบสวนสอบสวนของปัวโรต์ที่น่าตื่นเต้นเรื่องหนึ่ง ฉู่ขวงกำลังจะทำให้ปัวโรต์กลายเป็นนักสืบมือหนึ่งของโลกนิยายสืบสวนสอบสวน บลูสตาร์มีนักเขียนสืบสวนสอบสวนตั้งเยอะแยะ แต่น้อยคนนักที่จะเขียนตัวละครตัวเดียวตลอด บางที่นี่อาจเป็นการทดลองที่ไม่เลวเลยก็ได้นะ!’

‘…’

หลังจากที่ฉู่ขวงใช้ปัวโรต์เป็นตัวเอกในนิยายสองเรื่องติดต่อกัน ปัวโรต์ก็นับว่าเป็นที่รู้จักแล้ว หลายคนจดจำตัวละครนี้ได้ ดังนั้นเมื่อคลังหนังสือซิลเวอร์บลูประกาศอย่างเป็นทางการว่าปัวโรต์จะมีเรื่องราวออกมายกชุด ก็ได้รับเสียงตอบรับจากผู้อ่านเป็นอย่างดี

สำหรับพล็อตของเรื่องลึกลับที่สไตล์ส แฟนวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนต่างก็ชื่นชอบ

หากจะถามว่ามีใครที่ไม่ชอบใจบ้างละก็ เห็นจะเป็นแฟนคลับของฉู่ขวงที่ไม่ได้สนใจนิยายสืบสวนสอบสวน

ฉู่ขวงเขียนนิยายมาหลายเรื่อง ตกแฟนคลับมาได้มากมาย

แต่เพราะฉู่ขวงเปลี่ยนแนวของผลงานอย่างไม่หยุดหย่อน ดังนั้นจึงไม่ใช่แฟนคลับทุกคนที่จะติดสอยห้อยตามฉู่ขวงไปด้วย

ผู้อ่านโดยทั่วไป ต่อให้ชื่นชอบนักเขียนมากแค่ไหน เมื่อนักเขียนคนนั้นเขียนผลงานชิ้นใหม่ซึ่งเป็นแนวที่ตนไม่ชอบออกมา ก็เป็นไปได้มากที่พวกเขาจะไม่ตามไปอ่าน

นี่เป็นเรื่องปกติ

เพราะฉะนั้น ถึงแม้แฟนคลับของฉู่ขวงจะเพิ่มขึ้น แต่อันที่จริงแฟนคลับบางกลุ่มก็ ‘หล่นหาย’ ไประหว่างทาง

ตัวอย่างเช่นแฟนนิยายแฟนตาซีของเขา

คนอ่านที่ติดตามเขามาโดยตลอด ไม่ว่าจะเขียนแนวไหนก็เต็มใจอ่าน ถึงอย่างไรก็เป็นจำนวนน้อย

ทว่าความเก่งกาจของฉู่ขวงอยู่ที่…

ผู้อ่านของเขา อันที่จริงไม่ได้ ‘หล่นหาย’ ไปเสียทั้งหมด ในที่นี้ใช้คำว่า ‘หลับใหล’ น่าจะเหมาะสมกว่า

ขอเพียงฉู่ขวงเขียนแนวที่พวกเขาสนใจ แฟนคลับกลุ่มนี้ก็พร้อมที่จะตื่นขึ้นทันที

นอกจากนั้นแล้ว ในตอนนี้ผู้อ่านที่เต็มใจจะตามผลงานทุกชิ้นของฉู่ขวงมีมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นคงจะเกี่ยวกับที่ฉู่ขวงแสดงพรสวรรค์ออกมา และทำให้ผู้คนชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ

ไอดอลบางคนมีเสน่ห์ถึงขั้นที่ไม่ว่าจะเขียนอะไร แฟนคลับก็ถึงขั้นเห็นดีเห็นงามตามเสมอ

เรื่องนี้คล้ายกับการตามดารานักร้อง

แฟนคลับซึ่งคลั่งไคล้มากๆ ไม่ว่าศิลปินที่ตนชื่นชอบจะความสามารถต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหน ร้องเพลงห่วยแค่ไหน บางคนก็ยังรับได้

แน่นอน

ฉู่ขวงไม่ได้จัดอยู่ในกลุ่มที่ความสามารถต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ เขายอดเยี่ยมจนถูกผู้คนขนานนามว่ามีฝีมือระดับ ‘ปีศาจ’

ถึงอย่างไรก็เซี่ยนอวี๋ใต้ ฉู่ขวงเหนือ

เรื่องหนึ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ เสียงตอบรับหลังจากที่นิยายเรื่องลึกลับที่สไตล์สวางขายนั้นไม่เลวเลย ทว่าคำวิจารณ์โดยภาพรวมยังเทียบกับนิยายสืบสวนสอบสวนสองเรื่องแรกไม่ได้

นี่เป็นเรื่องที่มีคนคาดการณ์ไว้แล้ว แต่กลับไม่มีใครตำหนิว่าฉู่ขวงสมองตันอะไรเทือกนั้น

เพราะอย่างไรเสีย ฆาตกรรมโรเจอร์ แอ็กครอยด์ก็บุกเบิกรูปแบบผู้เล่าเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้

ส่วนฆาตกรรมบนรถด่วนโอเรียนท์เอกซ์เพรสก็เป็นผลงานที่ระเบิดทั้งวงการวรรณกรรมสืบสวนสอบสวน

ถ้าหากเรื่องลึกลับที่สไตล์สยังรักษามาตรฐานระดับนี้ไว้ได้อีก ก็ออกจะเกินจริงไปสักหน่อย ปีศาจก็ต้องมีขีดจำกัดกันบ้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องก็ยังน่าทึ่ง

เพราะฉะนั้นจึงเหมือนกับนิยายชุดที่ยอดเยี่ยมชุดอื่นๆ

มาตรฐานด้านบนของรหัสคดีของปัวโรต์นั้นสูงมาก ทว่ามาตรฐานด้านล่างกลับไม่ต่ำ!

ตราบใดที่นิยายชุดนี้รักษามาตรฐานไว้ในจุดที่ต่อให้เป็นเรื่องที่มาตรฐานต่ำสุด ผู้อ่านก็ยังอ่านต่อไปได้ นั่นก็นับว่าเป็นนิยายชุดที่ประสบความสำเร็จแล้ว