Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 348

ตอนที่ 348 กลิ่นของผลงานจากเทพเจ้า

“มาแล้ว มาแล้ววว!”

ไม่เพียงผู้อ่านที่เฝ้ารอ อันที่จริงบรรณาธิการในกองบรรณาธิการของปู้ลั่วการ์ตูนก็ตั้งหน้าตั้งตาคอยไม่แพ้กัน

เมื่อผลงานชิ้นใหม่ของชิวเตาอวี๋และอิ่งจือเผยแพร่อย่างเป็นทางการ บรรณาธิการแต่ละกลุ่มก็เริ่มกระซิบกระซาบพูดคุยกัน และกดเข้าไปยังผลงานที่ตนสนใจในทันที

ณ ที่แห่งนี้เกิดปรากฏการณ์น่าสนใจอย่างหนึ่ง

บรรณาธิการกลุ่มแรกของปู้ลั่วการ์ตูน โดยทั่วไปแล้วจะคลิกเข้าไปยังการ์ตูนของชิวเตาอวี๋

บรรณาธิการกลุ่มที่สองของปู้ลั่วการ์ตูน คลิกเข้าไปยังผลงานชิ้นใหม่ของเซวี่ยไห่

ส่วนบรรณาธิการกลุ่มที่สาม คลิกเข้าไปยังเรื่องสมุดมรณะของอิ่งจือ

บรรณาธิการกลุ่มอื่นๆ นั้นเลือกแตกต่างกันไป

ทำไมจึงเกิดปรากฏการณ์นี้ขึ้นน่ะหรือ?

เหตุผลนั้นง่ายมาก

นั่นเพราะชิวเตาอวี๋เป็นนักวาดการ์ตูนซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบของบรรณาธิการกลุ่มแรก เซวี่ยไห่เป็นนักวาดการ์ตูนซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบของบรรณาธิการกลุ่มที่สอง และอิ่งจือเป็นนักวาดการ์ตูนซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบของบรรณาธิการกลุ่มที่สาม

บรรณาธิการทั้งสามกลุ่ม ย่อมสนใจนักวาดการ์ตูนในความรับผิดชอบของตนมากกว่า

ฉีหลินเป็นบรรณาธิการในกลุ่มที่สาม ดังนั้นเขาจึงเลือกเรื่องสมุดมรณะ เช่นเดียวกับบรรณาธิการคนอื่นๆ ในกลุ่ม

ในตอนนี้ กองบรรณาธิการยังนับว่าเงียบสงบ

ทุกคนเพียงแค่ขยับเมาส์ คลิกเข้าไปยังการ์ตูนเรื่องที่ตนสนใจ

ก็กำลังอ่านการ์ตูนไม่ใช่หรือ แน่นอนว่าต้องใช้ความเงียบ

ยิ่งไปกว่านั้น ในสถานการณ์ปกติ หากจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับคุณภาพของการ์ตูน คุณต้องอ่านอย่างน้อยหนึ่งตอนก่อนจึงจะสามารถตัดสินเบื้องต้นได้

แต่ว่า วันนี้ออกจะแปลกไปอยู่สักหน่อย

ความเงียบของกองบรรณาธิการนั้นอยู่ได้เพียงสิบกว่าวินาที ก่อนจะถูกทำลายด้วยเสียงอุทาน!

“เชี่ย!”

ในเวลาแบบนี้ ไปอ่านเจออะไรเข้า ถึงร้องด้วยความตกใจแบบนี้

บรรณาธิการหลายคนขมวดคิ้ว แต่กลับไม่ได้พูดอะไรมาก

ทว่าหลังจากนั้น ก็มีเสียงอุทานด้วยความตกใจตามมาอีกหลายครั้ง ดังติดต่อกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทั้งกองบรรรณาธิการหัวเสียขึ้นมา!

ทุกคนขมวดคิ้วมุ่น มีบางคนถึงกับลุกขึ้นยืน

สายตาทุกคู่ล้วนจับจ้องไปยังต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

บรรณาธิการกลุ่มสาม!

เมื่อถูกมองด้วยสายตามากมาย ฉีหลินจึงรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมา

เขาไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเพื่อนร่วมงานในกลุ่มถึงได้ส่งเสียงเอะอะไม่หยุด จนเสียงดังไปถึงกลุ่มอื่น ทว่าในตอนนั้นเองหน้าเว็บของเขาก็ดาวน์โหลดสำเร็จ

เมื่อสามวินาทีก่อน เขาคลิกเข้าไปยังหน้าแรกของเรื่องสมุดมรณะ

จากนั้น ภาพแรกของเรื่องสมุดมรณะตอนที่หนึ่งก็ปรากฏเบื้องหน้าฉีหลิน

นี่เป็นภาพของนรกแบบฟูลคัลเลอร์!

ม่านหมอกสีเทาอมฟ้าปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นที่ว่าง

ภูตผีผู้หิวโหยรูปร่างต่างๆ อ้าปากกว้างเปื้อนเลือดอย่างไร้ปรานี หรือไม่ก็ส่งสายตาแปลกพิกลไปยังทิศทางใดทิศทางหนึ่ง

และเหนือเปลวไฟ กลุ่มของสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์ถูกดึงลิ้นออกมา ตอกตะปูยึด และแขวนย่างบนเปลวไฟ…

มืดมน!

น่าสะพรึงกลัว!

แปลกประหลาด!

ผู้คนอาจมีจินตนาการร้อยแปดเกี่ยวกับนรก แต่ภาพแรกของเรื่องสมุดมรณะสามารถตอบสนองจินตนาการเกี่ยวกับนรกของผู้คนได้ถึงร้อยละเก้าสิบเก้า!

ทรงพลังเพียงรับรู้ผ่านการมองเห็น ฝีมือด้านจิตรกรรมอันวิจิตร และเทคนิคอันยอดเยี่ยมจนถึงขีดสุด!

หลังจากนั้น ฉีหลินก็ส่งเสียงร้องออกมาเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ในกลุ่ม

“โอ้โฮ!”

ทุกคนแสดงความประหลาดใจในรูปแบบที่แตกต่างกัน ทว่าเหตุผลซึ่งอยู่เบื้องหลังความประหลาดใจของบรรณาธิการกลุ่มสามนั้นเหมือนกัน

ภาพวาดนี้ชวนตกตะลึงเหลือเกิน!

ต้องเข้าใจว่าบรรณาธิการทุกคนล้วนเป็นบุคลากรระดับมืออาชีพในวงการการ์ตูน

หลายคนคลุกคลีกับนักเขียนการ์ตูนหลากหลายประเภทมาทั้งชีวิต