Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 372

ตอนที่ 372 โปรดทำความเข้าใจ

ในห้องของเพนต์เฮาส์แห่งหนึ่งในแถบชานเมือง

กลางดึกช่วงเที่ยงคืน หวังเชียงยังคงคุยโทรศัพท์กับบริษัท

“ถ้าพฤศจิกาเซี่ยนอวี๋ไม่ปล่อยเพลง เราก็กำหนดแผนไว้เดือนพฤศจิกาเลย ยังไงตอนนี้ก็ยกเลิกฤดูกาลนักร้องหน้าใหม่ไปแล้ว เราไม่จำเป็นต้องหลีกทางให้หน้าใหม่ในเดือนพฤศจิกาแล้ว หน้าใหม่เองก็มีชาร์ตของพวกเขาเอง…”

ก่อนที่แต่ละทวีปจะผนวกรวมกัน เดือนพฤศจิกายนเป็นฤดูกาลศิลปินหน้าใหม่ของฉินโจว

เดือนพฤศจิกายนของทุกปี จะมีเพียงนักร้องหน้าใหม่ที่สามารถปล่อยเพลงได้ นักร้องที่เดบิวต์แล้วจะไม่ปล่อยเพลงในเดือนพฤศจิกายน

นี่เป็นระบบปกป้องศิลปินหน้าใหม่ที่ผู้คนกล่าวขานกันมากที่สุดในวงการเพลงฉินโจว

ภายหลังแต่ละทวีปผนวกรวม จำนวนนักร้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เดือนพฤศจิกายนไม่อาจคุ้มครองหน้าใหม่ได้อีกต่อไป เพราะฉะนั้นสมาคมวรรณศิลป์จึงออกข้อบังคับใหม่

ยกเลิกกฎฤดูกาลนักร้องหน้าใหม่!

นี่ไม่ใช่เพื่อบีบพื้นที่ในการมีตัวตนของหน้าใหม่ แต่เพื่อปกป้องนักร้องหน้าใหม่ หลังจากนี้นักร้องหน้าใหม่จะปล่อยเพลงเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ผลงานเพลงของพวกเขาจะไม่ต้องแข่งขันกับนักร้องที่เพิ่งเดบิวต์อีกต่อไป แต่มีการจัดอันดับสำหรับนักร้องหน้าใหม่โดยเฉพาะ

เมื่อกฎข้อนี้ออกมา ทุกคนดีใจกันยกใหญ่

นักร้องหน้าใหม่ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงเดือนพฤศจิกายนกว่าจะแสดงฝีมือได้ นักร้องที่เดบิวต์แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเสียสละชาร์ตเพลงในเดือนพฤศจิกายน

ถึงขั้นที่มีบริษัทเพลงที่คอยจับจ้องการจัดอันดับเพลงของนักร้องหน้าใหม่ เพื่อคอยดึงตัวต้นกล้าชั้นดีที่ปรากฏขึ้นมาโดยเฉพาะ

“ได้”

คนจากปลายสายบอก “งั้นรอดูการเคลื่อนไหวของเซี่ยนอวี๋ก่อนแล้วกัน ฉันเองก็จะสืบจากคนในสตาร์ไลท์ ทางคุณรอข่าวจากฉันก่อน”

“อื้ม วางละครับ”

หวังเชียงมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นเวลาเที่ยงคืนห้านาทีแล้ว

“รีบฟังเพลงเหรอ”

“อืม ดูว่าเราสามคนตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่ถอนตัวออกมา”

“ได้ ฉันเองก็จะฟังเหมือนกัน”

เมื่อวางสาย หวังเชียงก็มองไปยังคอมพิวเตอร์

เซี่ยนอวี๋ปล่อยเพลงในเดือนตุลาคม นักร้องแถวหน้าสามคนถอนตัวพร้อมกัน และหวังเชียงก็เป็นหนึ่งในนักร้องแถวหน้าที่ประกาศเปลี่ยนเวลาปล่อยผลงาน

ที่ดึกดื่นป่านนี้เขายังไม่นอนสักที ก็เพื่อรอเพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋ เพราะฉะนั้นหลังจากวางสาย เขาก็คว้าหูฟังขึ้นมาสวมทันที มองหาเพลง ‘กุหลาบขาว’ ซึ่งถูกปล่อยออกมา และได้ครอบครองแบนเนอร์โปรโมตที่ใหญ่ที่สุดบนแอปพลิเคชันฟังเพลง

เนื้อร้อง: เซี่ยนอวี๋

ทำนอง: เซี่ยนอวี๋

ขับร้อง: ซุนเย่าหั่ว

เมื่อเห็นชื่อของซุนเย่าหั่ว ความอิจฉาก็ปรากฏขึ้นในแววตาของหวังเชียง จากนั้นเขาจึงกดเล่นเพลง

ทำนองอินโทรที่คุ้นเคย

เหมือนกับเพลงกุหลาบแดงทุกกระเบียดนิ้วอย่างที่คิดจริงๆ

ถ้าไม่ดูชื่อเพลง ฟังเพียงท่อนอินโทร ทุกคนคงคิดว่านี่คือเพลงกุหลาบแดง

ทว่ายามที่เสียงร้องดังขึ้น ความคิดนี้ก็เป็นอันต้องพังทลายไป

“ขาวเหมือนฟันขาว ความมุ่งมั่นสูญเปล่า สุราหอมกรุ่นแห้งเหือดหาย ขาวเหมือนผีเสื้อ ดำดิ่งสู่โลกมืดมน ก้มมองป้ายวิญญาณ แต่ความรักนานวันแปรผันไป ฉากสุดท้ายโรยราไม่เหลือเยื่อใย กุหลาบและรอยยิ้มใคร ซ่อนคมดาบไว้ หลงคิดว่าปลอดภัย…”

หวังเชียงเลิกคิ้วเล็กน้อย

ถ้าใช้ภาษากลาง คำเหล่านี้จะไม่คล้องจองกัน ถึงขั้นที่ออกจะคลุมเครือด้วยซ้ำไป

แต่ซุนเย่าหั่วใช้ภาษาฉีในการขับร้อง และความรู้สึกจะออกมาในทันที

ยังคงเป็นท่วงทำนองที่ไพเราะ สัมผัสของแต่ละประโยคถูกขัดเกลาอย่างประณีต และลมหายใจในตอนท้ายมักจะปล่อยออกมาในตำแหน่งที่สบายที่สุด กอปรกับสำเนียงชัดถ้อยชัดคำของซุนเย่าหั่วนั้นมากพอให้หูเคลือบทองได้แล้ว

เสียงเพลงได้ทำลายกำแพงทางภาษาไปแล้ว

และเมื่อมาถึงท่อนเวิร์ส ต่อให้เป็นคนที่ไม่รู้ภาษาฉี ก็ยังเข้าใจว่าแท้จริงแล้วเพลงนี้ร้องว่าอย่างไร เมื่อหวนนึกถึงเพลงกุหลาบแดง ความรู้สึกเข้าถึงอารมณ์เพลงจึงลึกซึ้งขึ้นทันที

ทำนองเพลงไม่ได้หวือหวาแม้แต่น้อย