Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 374

ตอนที่ 374 เอ่ยถึงปลา หน้าซีดเผือด

เพียงคืนเดียว เพลงกุหลาบขาวก็โด่งดังไปทั่วทั้งโลกออนไลน์

ถึงขั้นที่เป็นเพราะกระแสของบทเพลงนี้ จึงพาให้กระแสของเพลงกุหลาบแดงภาษากลางกลับมา และยอดดาวน์โหลดก็พุ่งสูงขึ้นอีกมากทีเดียว

ในวันต่อมา

เพลงนี้ก็ได้ขึ้นครองบัลลังก์แชมป์อย่างไม่ต้องสงสัย

ถึงอย่างไรนักร้องแถวหน้าในฤดูกาลเดียวกันก็หนีไปแล้ว เพราะฉะนั้นเพลงนี้จึงปราศจากคู่แข่งที่สมศักดิ์ศรี

กลับเป็นอันดับที่สอง กลายเป็นตำแหน่งซึ่งนักร้องในฤดูกาลเดียวกันนับไม่ถ้วนต้องต่อสู้เพื่อช่วงชิงมาให้ได้

ระหว่างกระบวนการนี้ ไม่มีใครเกิดความเห็นเป็นอื่นเกี่ยวกับอันดับที่หนึ่ง

นั่นเป็นพื้นที่ต้องห้ามซึ่งเซี่ยนอวี๋ขีดเส้นไว้แล้ว

ขณะเดียวกัน

ในห้องแต่งตัวหลังเวที

จ้าวอิ๋งเก้อสวมหูฟังไปพลางก้มหน้าอ่านเนื้อเพลง เพลงที่เธอกำลังฟังอยู่นี้ก็คือเพลงกุหลาบขาว

เมื่อคืนวานจ้าวอิ๋งเก้อฟังเพลงนี้ไปหนึ่งรอบก่อนนอน และเปิดโหมดเล่นซ้ำตั้งแต่ออกจากบ้านช่วงเช้า จวบจนตอนนี้เธอฟังเพลงนี้ไปแล้วไม่รู้กี่รอบ

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง”

ไม่รู้ว่าเพลงเล่นวนซ้ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว จู่ๆ จ้าวอิ๋งเก้อก็พึมพำขึ้นมา “เขาไม่จำเป็นต้องออกตัวหาใครมาร่วมงานด้วยเลย เพราะถ้าเขาคิดจะลงมือจริงๆ ไม่มีใครที่เขาปั้นไม่ได้”

“หลายคนในบริษัทก็พูดแบบนั้นค่ะ”

ผู้ช่วยซึ่งอยู่ด้านข้างตอบ ระยะนี้ในแผนกประพันธ์เพลงถกเถียงเรื่องนี้กัน แต่เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวอิ๋งเก้อแลดูแปลกพิกล ก็รีบเงียบลงทันที

“นั่นสิ”

จ้าวอิ๋งเก้อยิ้มขื่น “ฉันจงใจร่วมงานกับชั้นสิบ ก็เพราะอยากกลายเป็นนักร้องแถวหน้าโดยเร็วที่สุดต่อหน้าต่อตาเขา ให้เขาเห็นความสามารถของฉัน กลายเป็นว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้แม้แต่น้อย ถึงยังไงจะเลือกใครก็ไม่สำคัญ รวมไปถึงซุนเย่าหั่วที่ทั่วทั้งวงการขนานนามว่าปั้นอย่างไรก็ไม่ดัง เขาก็พาไปยืนอยู่ที่ประตูของแนวหน้าได้อย่างง่ายดาย”

ผู้ช่วยพลอยยิ้มขื่นตามไปด้วย

ในตอนนี้ผู้ช่วยเข้าใจแล้วจ้าวอิ๋งเก้อรู้สึกเศร้าเพราะเรื่องใด

ไม่มีอะไรมากไปกว่าตัวจ้าวอิ๋งเก้อเองรู้สึกผิดหวังที่สถานะการเป็นนักร้องแถวหน้าอันล้ำค่า กลับไม่ได้เป็นสิ่งที่เก่งกาจอะไรเลยในสายตาของพ่อเพลงตัวน้อย

ต้องเข้าใจว่าครึ่งหนึ่งของเหตุผลที่จ้าวอิ๋งเก้อพยายามมากถึงเพียงนี้ ก็เพราะอยากพิสูจน์ว่าเซี่ยนอวี๋ตัดสินใจผิดพลาดที่ไม่เลือกร่วมงานกับตน

แต่ความจริงเป็นประจักษ์ สำหรับเซี่ยนอวี๋แล้ว จะเลือกใครก็เหมือนกัน เพราะเขาล้วนสามารถปั้นให้เป็นนักร้องแถวหน้าได้

ทำให้ซุนเย่าหั่วซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยทั่วกันว่าเป็นนักร้องที่ปั้นอย่างไรก็ไม่ดังให้เป็นนักร้องแถวหน้าได้ ถึงขนาดที่ผลักดันความสามารถที่ไม่ธรรมดาของเขาออกมาด้วย

“ฉันถึงขั้นรู้สึกว่า เซี่ยนอวี๋เป็นกุหลาบขาวของฉันด้วยซ้ำ”

จ้าวอิ๋งเก้อส่ายหน้าเบาๆ

เป็นดังเช่นที่เนื้อเพลงเขียนไว้

ไยยังคงงดงามแม้ยามเฉยชา สูงล้ำเกินเอื้อมไม่อาจคว้ามา

เสียเปรียบซ้ำครั้งมีหรือไม่รู้ชะตา ทุ่มเทรักไปเพียงอยากรู้ใจปรารถนา…

ประโยคเหล่านี้คล้ายกับตัวเธอซึ่งต้องการความสนใจจากเซี่ยนอวี๋ แต่คนเขาอาจจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอมีตัวตน

ผู้ช่วยจนคำพูด

ในความจริงแล้ว หญิงสาวที่โดดเด่นทั่วทั้งสตาร์ไลท์ซึ่งอยากได้ความสนใจจากเซี่ยนอวี๋ก็มีไม่น้อย แต่ไม่ได้ยินว่ามีใครทำสำเร็จเลยสักคน

ถึงขั้นที่คนส่วนใหญ่ตกอยู่ในสภาวะแอบชอบเซี่ยนอวี๋เช่นเดียวกับจ้าวอิ๋งเก้อ

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ผู้ช่วยยังได้ยินข่าวลือมาว่า ลูกศิษย์คนที่สามของเซี่ยนอวี๋ ก็คือหลี่ลี่จื้อเจ้าหญิงตัวน้อยของบริษัท ที่พยุงเซี่ยนอวี๋เดินออกมาจากโรงอาหารกลับไปยังห้องทำงานด้วยตัวเองเสียด้วยซ้ำ

ไม่ต้องสนใจความสัมพันธ์ฉันศิษย์อาจารย์อะไรนั่นหรอก นี่ไม่ใช่สังคมยุคโบราณสักหน่อย

สรุปคือ ในสายตาของหลายคน หลี่ลี่จื้ออาจมีความคิดเป็นอื่นกับเซี่ยนอวี๋ เพียงแต่ใช้ความเป็นอาจารย์และศิษย์ มาใกล้ชิดเซี่ยนอวี๋

……

ในที่สุดซุนเย่าหั่วก็กลายเป็นนักร้องแถวหน้า!

ลูกศิษย์ของเซี่ยนอวี๋เขียนเพลงให้ซุนเย่าหั่วติดต่อกันหลายเดือน เป็นการวางรากฐานที่มั่นคง

สุดท้ายเซี่ยนอวี๋ก็ทิ้งระเบิดด้วยสามเพลงรวด พาให้ซุนเย่าหั่วคว้าสถานะนักร้องแถวหน้าได้สำเร็จ กล่าวได้ว่าเป็นการติดปีกทะยานขึ้นฟ้าเลยก็คงได้

ถึงกับมีชาวฉีหลายคนกลายเป็นแฟนคลับตัวยงของซุนเย่าหั่ว

และเมื่อซุนเย่าหั่วกลายเป็นนักร้องแถวหน้า งานอีเวนต์และพรีเซนเตอร์สารพัดรูปแบบก็ตามกลิ่นหอมยั่วยวนมาในชั่วพริบตา ซุนเย่าหั่วเดินมาถึงจุดสูงสุดของชีวิต

เนื่องจากเขาเป็นนักร้องแถวหน้าคนแรกที่เซี่ยนอวี๋ปั้นมาเองกับมือ จึงพลอยได้รับความสนใจอย่างมากจากสื่อบันเทิง

ด้วยงานร้องเพลงที่ดีวันดีคืน ซุนเย่าหั่วจึงงานยุ่งจนตัวเป็นเกลียวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

และภายในบริษัทสตาร์ไลท์