Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 430

ตอนที่ 430 ยังติดค้างอันดับหนึ่งกับเธอ

หลินเยวียนไม่ได้ลงมือเขียนนิยายทันที เขาพยายามหลีกเลี่ยงการนอนดึกจนกว่าร่างกายของเขาจะฟื้นตัว

เมื่อเห็นว่ามืดแล้ว เขาจึงอาบน้ำแปรงฟัน ก่อนจะรีบขึ้นไปล้มตัวนอนบนเตียง พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านกลุ่มแช็ตเล็กของตน

กลุ่มแช็ตเล็กมีสี่คน

หลินเยวียน ซย่าฝาน เจี่ยนอี้ และพี่สาว

ข้อความมากเกินไป หลินเยวียนไล่อ่านคร่าวๆ จนไล่มาถึงข้อความบนสุด

ข้อความบนสุดเป็นข้อความที่ซย่าฝานส่งมา ‘น่าเสียดายสุดท้ายแล้ว ฉันได้อันดับแปด ปล่อยเพลงช้าไปหน่อย’

ด้านล่างเป็นภาพจับหน้าจออันดับของเพลงแดนนิทานในชาร์ตเพลงล่าสุด

เนื่องจากเพลงแดนนิทานเปิดตัวในวันสุดท้ายของเดือน ดังนั้นจึงไต่อันดับได้ไม่ทัน

เพียงแต่อันดับที่แปด ก็นับว่าเป็นผลงานที่ดีมากแล้ว

ต้องเข้าใจว่าคนอื่นเขาเก็บสถิติมาตั้งสามสิบวัน แดนนิทานกลับใช้เวลาเพียงวันเดียว

หลังจากนั้นเจี่ยนอี้ก็เอ่ยปลอบ ‘เธอดังแล้ว ดูฉันสิ ช่วงนี้ยังไปออดิชันกับกองถ่ายอยู่เลย’

พี่สาวเมนชันเจี่ยนอี้ ‘นายไปกองถ่ายของหลินเยวียนสิ’

เจี่ยนอี้: ‘ผมอยากทำแบบซย่าฝาน พยายามด้วยตัวเอง แต่ก็คงยากหน่อย ไว้จะไปหาหลินเยวียน’

ซย่าฝานพยายามด้วยตัวเองจริงๆ แรกเริ่มหลินเยวียนให้เพลงความฝันแรกกับซย่าฝานแค่เพลงเดียว

บวกกับเพลงแดนนิทานที่เพิ่งให้ไป ก็มีเพียงสองเพลงเท่านั้น

หลินเยวียนเคยถามซย่าฝานว่าต้องการให้ช่วยหรือไม่ ปรากฏว่าซย่าฝานปฏิเสธทุกครั้ง หลินเยวียนจึงไม่ได้พูดอะไร

ทว่าในตอนนี้ตนมีเหตุผลให้ช่วยเหลือแล้ว

เขาเมนชันซย่าฝาน ‘ครั้งหน้าพวกเราจะได้ที่หนึ่ง’

หลังจากนั้นหลินเยวียนจึงพิมพ์เมนชันเจี่ยนอี้

มือหยุดชะงัก ก่อนที่หลินเยวียนจะกดออกจากกลุ่ม และกดภาพโปรไฟล์ของเจี่ยนอี้เพื่อสนทนาส่วนตัว ‘ว่างๆ ก็มาถ่ายหนังได้’

เจี่ยนอี้ตอบอย่างรวดเร็ว ‘กลัวฉันเสียหน้าเหรอ’ไอรีนโนเวล

หลินเยวียนตอบ ‘อืม’

เจี่ยนอี้ ‘…’

ไม่ต้องตอบตรงไปตรงมาขนาดนั้นได้ไหมล่ะ?

เอาเถอะ สมกับเป็นหลินเยวียนดี แต่ถึงอย่างนั้นในใจของเจี่ยนอี้ก็รู้สึกซาบซึ้งใจอยู่บ้าง ‘นายจะทำหนังเรื่องไร ฉันไม่ได้เล่นได้ทุกเรื่องหรอกนะ’

หลินเยวียนไม่ได้สนใจความเย่อหยิ่งของเพื่อนสนิท และตอบไปตามตรง ‘ยังไม่ได้คิด’

เจี่ยนอี้ ‘ได้ อย่างน้อยฉันขอนักแสดงชายลำดับสาม…เอ้อๆๆ ลำดับสี่ก็ได้ ลำดับสี่ฟังดูไม่ค่อยดี งั้นลำดับห้าก็ได้’

หลินเยวียนหลุดหัวเราะ

นักแสดงชายลำดับห้า ก็คือตัวประกอบซึ่งแทบไม่มีตัวตนดีๆ นี่เอง ถึงแม้เขาจะเป็นคนมีเหตุมีผล แต่เมื่อเป็นเรื่องของเพื่อนและครอบครัว เขากลับไม่ได้ใส่ใจเหตุผลที่เข้มงวด

‘นักแสดงนำชาย’

หลินเยวียนตอบอย่างเฉียบขาด

บทสนทนาชะงักไปชั่วขณะ

ผ่านไปนาน กว่าเจี่ยนอี้จะตอบกลับ ‘แสดงนำก็ได้ เพลงใหม่ของนายมีเอ็มวีใช่ไหม ฉันเล่นเป็นพระเอกเอ็มวีให้’

‘หนัง’

หลินเยวียนยังคงยืนกราน

ครั้งนี้เจี่ยนอี้เงียบไปนานทีเดียว ‘แสดงไม่ไหวหรอก’

หลินเยวียนตอบ ‘ไม่เป็นไร ฉันมีประสบการณ์ ไว้จะติดต่อไป อย่าลืมมารายงานตัวที่กองถ่ายล่ะ’

พูดจบหลินเยวียนก็ไม่ได้สนใจทางเจี่ยนอี้อีก

แน่นอนเขารู้ว่าทำไมเจี่ยนอี้ถึงหาข้ออ้างสารพัด

ไม่มีอะไรมากไปกว่าความกลัวว่าเขาเองเป็นนักแสดงหน้าใหม่ จะพาให้งานของหลินเยวียนล่าช้า

แต่หลินเยวียนก็มีวิธีของตนเอง เขามีไอเทมจากระบบ ต่อให้ฝีมือการแสดงของเจี่ยนอี้จะย่ำแย่ เขาก็สามารถทำให้อีกฝ่ายเก่งกาจขึ้นมาได้

ยิ่งไปกว่านั้นเจี่ยนอี้เรียนศิลปะการแสดงมา