Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 486

ตอนที่ 486 ถ้าเก่าไม่ไป ใหม่จะไม่มา

“หยุดได้สักที”

เมื่อโทรศัพท์ของแผนกไม่กระหน่ำดัง และบรรณาธิการในสังกัดไม่มาเรียก ‘หัวหน้าๆๆ’ อย่างไม่หยุดหย่อน ในที่สุดเฉาเต๋อจื้อก็ผ่อนลมหายใจออกมา

เขาขบคิด พลิกเปิดนิยายชุดรหัสคดีของปัวโรต์ซึ่งอยู่ด้านข้าง มองไปยังย่อหน้าสุดท้าย

[ทันใดนั้นเฮสติงส์ก็มองเห็นคนคนหนึ่ง

คนคนนั้นสูงเกินกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร มือซ้ายจับหมวดทรงกลม กำลังโค้งคำนับป้ายหลุมศพของปัวโรต์

เฮสติงส์ไม่เคยพบหน้าบุคคลผู้นี้มาก่อน จึงอดไม่ได้ เดินเข้าไปหา

“ไม่ทราบว่าคุณคือ…”

เรือนผมของชายผู้นั้นหวีปาดไปด้านหลัง ใบหน้าได้รูปของเขาประหนึ่งเพชรซึ่งผ่านการเจียระไน จมูกทรงเรียวยาวทำให้เขาแลดูระแวดระวังและเด็ดขาด ไม่รู้ว่าทำไม เฮสติงส์จึงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันคุ้นเคยจากชายผู้นี้

“เชอร์ล็อก โฮล์มส์”

ชายหนุ่มถอดหมวกทรงกลมออก พร้อมกับกล่าวแนะนำตัว

“คุณคือเพื่อนของคุณปัวโรต์หรือครับ”

“ผมได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขามามากมาย จึงเดินทางจากแดนไกล มาที่นี่เพื่อคำนับหลุมศพ”

ชายหนุ่มนามว่าโฮล์มส์กล่าว

หลังจากชายผู้นั้นเดินจากไป เฮสติงส์จึงมองตามแผ่นหลังของอีกฝ่าย ในที่สุดเขาก็รู้ว่าความรู้สึกอันคุ้นเคยนี้มาจากที่ใด

แววตาของคนผู้นี้ เหมือนปัวโรต์]

นี่คือฉากสุดท้ายในนิยายชุดรหัสคดีของปัวโรต์ซึ่งฉู่ขวงเขียนไว้

เฉาเต๋อจื้อเคยขอคำยืนยันจากฉู่ขวงแล้ว นี่คือพระเอกในนิยายสืบสวนสอบสวนเรื่องต่อไปของฉู่ขวง

นั่นทำให้เฉาเต๋อจื้อตื่นเต้นมาก การตายของปัวโรต์ทำให้ผู้คนเสียใจก็จริง แต่ฉู่ขวงยังเต็มใจที่จะเขียนวรรณกรรมแนวสืบสวนสอบสวนต่อไป สำหรับหัวหน้าแผนกวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนของคลังหนังสือซิลเวอร์บลูแล้ว นับว่าเป็นข่าวที่ดีที่สุด

“เพียงแต่ข้อมูลยังน้อยไปหน่อย มีแค่คำบรรยายรูปร่างหน้าตากับชื่อของตัวละครเท่านั้น”

เฉาเต๋อจื้อครุ่นคิด

ในความจริงแล้ว ไม่ได้มีเพียงเฉาเต๋อจื้อที่สังเกตเห็นข้อความนี้

บนโลกออนไลน์

หลังจากที่ทุกคนเริ่มยอมรับการตายของปัวโรต์ได้ ความสนใจของทุกคนจึงค่อยๆ โยกย้ายไปยังบุคคลซึ่งปรากฏตัวในฉากสุดท้าย จนก่อให้เกิดการคาดเดามากมาย

เห็นได้ชัด

ว่าการเสียชีวิตของปัวโรต์กระทบกระเทือนจิตใจทุกคน จนในช่วงแรก ทุกคนล้วนพูดแต่เรื่องของปัวโรต์

ไม่มีใครเอ่ยถึงตัวละครใหม่

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงแม้คนคนนี้จะปรากฏตัวในตอนจบของนิยายชุดรหัสคดีของปัวโรต์ แต่ก็มีคำบรรยายเพียงน้อยนิดเท่านั้น

มีเพียงยามที่ทุกคนสงบลงแล้วเท่านั้น จึงจะค้นพบความผิดปกติในนั้น

‘ทำไมจู่ๆ ฉากจบก็มีตัวละครแบบนี้โผล่มาล่ะ’

‘คนคนนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับปัวโรต์เลยจริงเหรอ?’

‘งั้นความรู้สึกของเฮสติงส์ล่ะ? ต้องเข้าใจก่อนว่าจู่ๆ บทบรรยายก็เปลี่ยนจากมุมมองบุคคลที่หนึ่งของเฮสติงส์ไปเป็นมุมมองบุคคลที่สาม ถ้าจากเนื้อเรื่องต้นฉบับก็คือ เชอร์ล็อกคนนี้มีแววตาเหมือนกับปัวโรต์’

‘หรือฉู่ขวงกำลังบอกใบ้ว่าปัวโรต์ไม่ตาย?’

‘ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ถึงแม้จะเป็นแค่คำใบ้ แต่ผมก็ขอชมว่าเจ้าแก่นี่มีจิตสำนึกกับเขาอยู่บ้าง’

‘เดี๋ยวนะ’

‘ฉันนึกถึงอีกความเป็นไปได้หนึ่งที่ใหญ่กว่านั้นขึ้นมาพอดี คนคนนี้คงไม่ใช่ตัวเอกในนิยายเรื่องใหม่ของฉู่ขวง?’

‘คงไม่มั้ง?’

‘เรื่องที่สองที่คล้ายคลึงกับนิยายชุดรหัสคดีของปัวโรต์ ฉู่ขวงจะใช้ตัวละครใหม่มาแทนที่ปัวโรต์?’

‘เป็นไปไม่ได้’

‘ฉันยอมรับแค่ปัวโรต์ ไม่ยอมรับคนอื่น ไม่มีใครมาแทนปัวโรต์ได้!’

‘+1’

‘หัวใจผมตายไปพร้อมกับปัวโรต์แล้ว ฉู่ขวงอย่าได้คิดจะหาตัวละครใหม่มาแทนปัวโรต์’

‘…’

มีการพูดคุยกันเล็กน้อยบนโลกออนไลน์เกี่ยวกับเรื่องนี้

เนื่องจากสัญญาณยังไม่ชัดเจน ดังนั้นหลายคนจึงไม่สามารถคาดเดาได้ว่าการปรากฏตัวของผู้ชายที่ชื่อโฮล์มส์คนนี้หมายความว่าอย่างไร

เพราะลำพังการปรากฏตัวของตัวละครนั้นไม่ได้มีความหมายอะไร

เว้นแต่ว่าจะมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้การปรากฏตัวนี้มีความหมายขึ้นมา งั้นสรุปว่ามีเหตุผลอะไรกันล่ะ

……

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน