Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 548
หลังจากรายการจบลง!
บนโลกออนไลน์มีการสนทนานับไม่ถ้วน!
‘หัวจะปวด!’
‘ทำไมเป็นพี่ห่าวอวิ้นอีกแล้ว!’
‘ความโชคร้ายของผู้ชม แลกมาซึ่งความโชคดีของพี่ห่าวอวิ้นเพียงคนเดียว!’
‘สมแล้วที่เป็นพี่ห่าวอวิ้น เจออาจารย์เซี่ยนอวี๋สองครั้ง โชคดีเกิ๊นนน!’
‘โชคดีของผู้หญิงคนหนึ่ง มีเบื้องหลังเป็นโชคร้ายของผู้คนอีกนับไม่ถ้วน!’
‘กิจกรรมเต้นรำกลางจัตุรัสต้องมีเพลงใหม่แล้วมั้ย?’
‘อย่าทำแบบนี้นะ (มองแรง)!’
‘ฮือๆๆๆ ปวดใจ!’
‘…’
เมื่อนักประพันธ์เพลงจับสลากได้นักร้องซึ่งมีสไตล์ไม่ตรงกัน พวกเขาจะเอ่ยแสดงความไม่ชอบใจออกไปโดยตรงว่า
โชคไม่ดีเอาซะเลย
มีเพียงเมื่อเซี่ยนอวี๋จับได้เว่ยห่าวอวิ้น ถึงทำให้ผู้ชมบ่นออกมาว่า
โชคไม่ดีเอาซะเลย!
ผู้คมคิดว่าโชคของพวกตนแย่เกินไป!
การจัดการเช่นนี้ของทีมงานรายการประหนึ่งตวาดใส่พวกเขาว่า
เจอพายุสักหน่อยเป็นไง!
แต่ไม่ใช่ผู้ชมทุกคนที่คิดเช่นนี้…
บ้านสกุลหลิน
แม่ทำกับข้าวเต็มโต๊ะ คล้ายกับกำลังเฉลิมฉลอง “โชคดีจริงๆ เป็นเว่ยห่าวอวิ้นอีกแล้ว เว่ยห่าวอวิ้นร้องเพลงเพราะมาก!”
“ก็ดีอยู่หรอก…”
หลินเซวียนมองไปยังโทรศัพท์มือถือของแม่ “แต่ตอนกินข้าวเราจะปิดเพลงได้ไหมคะ?”
แม่กำลังเปิดเพลงลำนำพื้นเมืองสุดเจ๋ง
ระยะนี้ในครอบครัวถูกเพลงนี้ล้างสมองจนหลินเซวียนทนไม่ไหว
ช่วงนี้หลินเหยาไม่นั่งทำการบ้านในห้องรับแขก แต่กลับไปยังห้องนอนของตน พร้อมกับปิดประตูสนิท
แม้แต่หลินเยวียนเองก็ชักจะทนไม่ไหว
เห็นทีจะนำเพลงประเภทเดิมมาให้เว่ยห่าวอวิ้นไม่ได้อีกต่อไป
อย่างไรเสีย เพลงลำนำพื้นเมืองสุดเจ๋งก็มีศักยภาพในการเป็นผลงานชิ้นโบแดงมากพอแล้ว หลินเยวียนจะไม่ทำซ้ำ
เสียงของเว่ยห่าวอวิ้น ไม่ได้ร้องได้เพียงเพลงประเภทนี้
เพลงประเภทอื่นเธอก็ร้องได้ ด้วยเสียงที่เรียบง่าย ไม่เจือปนลูกเล่นหรือเทคนิคหวือหวา ให้ความรู้สึกจริงใจโดยธรรมชาติ
ติดดินมาก
และเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกเข้าถึงได้
ดังนั้นต่อให้เป็นนักร้องคนเดียวกัน หลินเยวียนก็อยากทำสิ่งที่แตกต่าง นับว่าเป็นการช่วยเว่ยห่าวอวิ้นขยับขยายเส้นทางในอาชีพนักร้อง
ส่วนความคิดเห็นบนโลกออนไลน์ หลินเยวียนเองก็ได้อ่าน
เหมือนว่าทุกคนจะต่อต้านเพลงล้างสมองเพลงต่อไป…
อันที่จริงหลินเยวียนไม่รู้ว่ามีบุคลิกภาพหนึ่งซึ่งเรียกว่า ‘ซึนเดะเระ’
มีคำกล่าวว่า ‘ปากบอกว่าไม่ แต่ร่างกายซื่อตรง’
ไม่ว่าคนอื่นจะเชื่อคำพูดของชาวเน็ตหรือไม่
แต่เขากลับเชื่อ
ดังนั้น
ในวันรุ่งขึ้น เมื่อมาถึงรายการ เขาส่งบทเพลงพิเศษเพลงหนึ่งให้กับเว่ยห่าวอวิ้น
“อาจารย์เซี่ยนอวี๋…”
วินาทีที่เว่ยห่าวอวิ้นมองไปยังเซี่ยนอวี๋ เสียงของเธอก็พลันสั่นเทิ้ม!
หลังจากได้รับเพลงลำนำพื้นเมืองสุดเจ๋ง เว่ยห่าวอวิ้นร้องทำนองเพลงในใจเพียงครั้งเดียวก็มั่นใจแล้วว่านี่คือเพลงซึ่งมีสไตล์เป็นของเธอเอง
ทว่าเพลงที่เซี่ยนอวี๋หยิบออกมาในครั้งนี้ เว่ยห่าวอวิ้นไม่ต้องอ่านทำนองด้วยซ้ำ!
ลำพังแค่ ชื่อเพลงอยู่ตรงหน้าเว่ยห่าวอวิ้น เว่ยห่าวอวิ้นก็มั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่า
นี่คือเพลงสำหรับเธอ!
อาจารย์เซี่ยนอวี๋ออกแบบเพลงเพลงมาให้เธอ เป็นเพลงซึ่งเธอเท่านั้นที่สามารถร้องได้
เพราะเพลงนี้มีชื่อว่า
โชค! ดี! มา! แล้ว!
เข้ากับชื่อของเว่ยห่าวอวิ้นอย่างสมบูรณ์!
แม้เซี่ยนอวี๋จะบอกว่าชื่อเพลงเป็นเพียงความบังเอิญ แต่เว่ยห่าวอวิ้นไม่เชื่อหรอก!
เว่ยห่าวอวิ้น โชคดีมาแล้ว[1]!
บนโลกมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ที่ไหนกัน
ถึงขั้นที่!
เว่ยห่าวอวิ้นมั่นใจเหลือเกิน!
ว่าเพลงนี้ คือเพลงที่เซี่ยนอวี๋เพิ่งเขียนขึ้นมาไม่นาน!
เนื่องจากการร่วมงานของเธอและอาจารย์เซี่ยนอวี๋เกิดจากความบังเอิญ ไม่ว่าจะเป็นตัวเธอเอง เซี่ยนอวี๋ หรือคนอื่นๆ ต่างก็ไม่สามารถคาดเดาได้ล่วงหน้า เพราะฉะนั้นความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คืออาจารย์เซี่ยนอวี๋เพิ่งเขียนเพลงนี้ให้ตนในช่วงเวลาไม่กี่วันนี้!
พ่อเพลงตัวน้อยผู้ยิ่งใหญ่…
ถึงกับอุตส่าห์ลงมือเขียนเพลงให้เธอในรายการบันเทิง?
ชื่อเพลงก็คือชื่อของเธอเอง!
ทำไมเขาถึงดีกับฉันขนาดนี้!?
แววตาของเว่ยห่าวอวิ้นเป็นประกาย ระคนกับหยาดน้ำตา
ทันใดนั้นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน