Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน นิยาย บท 580
อย่างไรเสีย หลินเยวียนและหยางจงหมิงก็เป็นเพียงส่วนน้อย
นักประพันธ์เพลงคงอื่น ส่วนมากคิ้วขมวดมุ่น และตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอันหนักอึ้ง
รายการนี้ เป็นการแข่งขันของนักประพันธ์เพลงมากกว่าการแข่งขันของนักร้อง
ถึงแม้กฎการแข่งขันนี้ออกจะวุ่นวายอยู่บ้าง
ความเร็วในการเขียนเพลงไม่ใช่เกณฑ์ในการวัดความแข็งแกร่งของพ่อเพลง
นักประพันธ์เพลงบางคนอาจต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองปีในการเขียนเพลงที่ดีออกมาสักเพลง
แต่คุณภาพของเพลงระดับนั้น คนอื่นอาจเขียนออกมาไม่ได้ทั้งชีวิต
แต่คำกล่าวนี้ขึ้นอยู่กับว่าพูดอย่างไร
พ่อเพลงซึ่งเขียนเพลงออกมาไม่ได้ในระยะเวลาอันสั้น ไม่ใช่เพราะฝีมืออ่อนด้อยเสมอไป
ทว่าพ่อเพลงซึ่งเขียนเพลงตามคีย์เวิร์ดออกมาได้ในเวลาอันสั้นนั้นแข็งแกร่งมาก!
คนที่นั่งอยู่ในที่นี้ล้วนเป็นอันดับต้นๆ ในอุตสาหกรรม
ไม่มีใครกล้าพ่ายแพ้ให้กับคนข้างๆ
หลังจากนี้ เป็นการจับสลากเลือกคีย์เวิร์ด
นักประพันธ์เพลงสิบคนซึ่งถูกประกาศชื่อก่อนจะจับสลากก่อน หลินเยวียนไม่ได้อยู่ในรายชื่อ
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ
สัปดาห์นี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหลินเยวียน
เขาไม่ได้รับคีย์เวิร์ดของตนเองในสัปดาห์นี้ ทั้งนี้ก็เพื่อการันตีความยุติธรรมของเวลาในการสร้างสรรค์ผลงานของนักประพันธ์เพลง ดังนั้นเขาแทะเมล็ดแตงโมรอก็พอ
อิ่นตงถูกขานชื่อ
ชั่วขณะนั้น เขาผ่อนลมหายใจ
เยี่ยจือชิวซึ่งอยู่ด้านข้างตื่นเต้นขึ้นมา “อิ่นตง คุณถอนหายใจอย่างโล่งอกแบบนี้หมายความว่าไง”
“ผมทำแบบนั้นหรือ?”
“ทำสิ!”
“ไม่ได้ทำ”
“ผมได้ยิน!”
“เพราะรอบนี้ไม่มีหยางจงหมิง”
อิ่นตงซึ่งเป็นอัมพาตใบหน้าตอบ
เยี่ยจือชิวหยอกล้อ “บังเอิญจริงๆ รอบนี้ก็ไม่มีเซี่ยนอวี๋”
ผู้ชมต่างหัวเราะลั่น
มีเพียงเซี่ยนอวี๋ซึ่งมีสีหน้างุนงง ไม่รู้ว่าทุกคนหัวเราะอะไรกัน
อันที่จริงเหตุผลที่ทุกคนหัวเราะนั้นเรียบง่ายมาก
ก่อนหน้านี้อิ่นตงพ่ายแพ้ต่อเซี่ยนอวี๋ บนโลกออนไลน์ต่างบอกว่าอิ่นตงคือลูกคนรองตลอดกาลคนใหม่
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ อิ่นตงจึงไม่ต้องการเผชิญหน้ากับเซี่ยนอวี๋
ที่เขาผ่อนลมหายใจเมื่อครู่ ต้องเป็นเพราะเซี่ยนอวี๋อย่างแน่นอน
ความจริงเป็นเช่นนั้น
อิ่นตงยอมเป็นคู่ต่อสู่กับหยางจงหมิง ดีกว่าเจอกับเซี่ยนอวี๋
ถ้าเกิดเซี่ยนอวี๋ข่มให้เขาเป็นอันดับที่สองอีก เช่นนั้นเขาคงจะถูกปณิธาณลูกคนรองตลอดกาลทุบหลังแทบหักอีกครั้ง
ถึงกระนั้น เขาไม่มีทางเอ่ยยอมรับง่ายๆ
หลังจากกระแอมเล็กน้อย อิ่นตงหยิบลูกบอลออกมาจากกล่องสลากหนึ่งลูก ในนั้นเขียนไว้ว่า
ดอกท้อ!
อันหงประกาศทันใด “คีย์เวิร์ดที่อาจารย์อิ่นตงคือดอกท้อครับ เพราะฉะนั้นรายการในสัปดาห์นี้ อาจารย์อิ่นตงจะต้องสร้างสรรค์ผลงานเพลงในธีมดอกท้อ”
เยี่ยจือชิวซึ่งอยู่ด้านข้าง “ดอกท้อ ดูท่ารอบนี้คุณคงต้องเขียนเพลงสไลต์โบราณแน่เลย…”
อิ่นตงพยักหน้า น่าจะมีความคิดใกล้เคียงกัน
หลังจากนั้น อู่หลงก็จับสลากบ้าง
คีย์เวิร์ดของอู่หลงคือ ‘ความสงบ’
“นับว่ารายการนี้ยังใจดีอยู่บ้าง”
นักประพันธ์เพลงหลายคนมีสีหน้าผ่อนคลายลง เห็นทีคีย์เวิร์ดเหล่านี้ของรายการไม่นับว่ายากเย็นเสียทีเดียว
เป็นอย่างที่คิด
คีย์เวิร์ดซึ่งนักประพันธ์เพลงคนอื่นๆ จับได้นั้นไม่นับว่าซับซ้อน
ตัวอย่างเช่น ‘ดนตรี’
ตัวอย่างเช่น ‘จิตสำนึก’
ส่วนมากมักจะเป็นคำศัพท์ หรือไม่ก็สำนวนภาษิต
คีย์เวิร์ดซึ่งยากที่สุดในนั้นคือ ‘ลูกโป่ง’
เซี่ยนอวี๋ในยุคแรกๆ เคยเขียนเพลงซึ่งมีชื่อเดียวกันว่า ‘ลูกโป่ง’
นั่นทำให้แนวทางในการเขียนเพลงในหัวข้อ ‘ลูกโป่ง’ ของนักประพันธ์เพลงคนหนึ่งนั้นยากขึ้นมาทันที
……
หลังจากการจับสลากสิ้นสุดลง อันหงจึงเดินนำนักประพันธ์เพลงเข้าไปยังห้องเล็ก
ตามกฎของรายการ หลายวันหลังจากนี้นักประพันธ์เพลงทั้งหลายจะพักอยู่ในศูนย์ดนตรีกลาง ทีมงานรายการจะจัดเตรียมที่พักไว้ให้
จับขังในห้องดำ!
ขังไว้จนกระทั่งพวกเขาเขียนเพลงออกมา!
ส่วนนักร้องต่างเตรียมพร้อมเสมอสำหรับการเลือกของนักประพันธ์เพลง
ในสัปดาห์นี้หลินเยวียนไม่ถูกขังอยู่ในห้องดำ สัปดาห์หน้าจึงถึงตาของเขา
ทว่าต่อให้สัปดาห์หน้าถึงตาของหลินเยวียน หลินเยวียนไม่มีทางถูกขังในห้องดำอยู่นานนัก
เพราะเขามีระบบ
เมื่อได้รับคีย์เวิร์ดมา ค่อยไปค้นหาเพลงที่เกี่ยวข้องในระบบก็ได้แล้ว
ไม่ว่าหลินเยวียนจะจับได้คีย์เวิร์ดอะไร เขาก็มั่นใจว่าจะค้นหาเพลงที่ต้องการได้อย่างรวดเร็ว
……
เมื่อสิ้นสุดการบันทึกเทปในวันนี้ หลินเยวียนจึงตรงไปยังกองถ่ายซีรีส์บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ และสังเกตการณ์การถ่ายทำอยู่สักพัก
ตัวละครของซุนหงอคง กำหนดแล้ว
นั่นก็คือเหรินเหยียน
เดิมทีทีมงานในกองถ่ายหลายคนไม่พอใจกับเหรินเหยียนในฐานะซุนหงอคง ถึงอย่างไรเหรินเหยียนก็ไม่ได้มีชื่อเสียง
ทว่าเมื่อเหรินเหยียนแสดงบทบาทซุนหงอคง ก็เอาชนะใจทุกคนได้ในทันที
ยอดเยี่ยมมาก!
ซุนหงอคงซึ่งแสดงโดยเหรินเหยียน มีทั้งความเป็นลิงและความเป็นมนุษย์ ผสมผสานกันได้อย่างลงตัว!
คราวนี้จึงไม่มีใครคิดว่าเหรินเหยียนไม่เหมาะสมกับบทซุนหงอคงอีกต่อไป
หลินเยวียนได้เห็นการแสดงของเหรินเหยียนขณะถ่ายทำอยู่สักพัก
สิ่งที่เขาคิดคือ ถ้าเกิดไม่ได้ผลขึ้นมาจริงๆ เขาจะลอบใช้นำ้ยานักแสดง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน